amaç birliği
 

demokrasi'yi kaldıramayan ülkemizden yapılabilecek tek birliktir. açıkca söylemek istiyorum ki demokrasi bize göre değil. bu sonuca kendimi de katarak varıyorum.demokrasi'yi işime gelmediği zamanlar sevmiyorum. benim benimsemediğim bir düşüncenin , en azından benim benimsediğim bir düşünce tarafından muhalefet edilmeden hüküm* sürmesi işime gelmiyor.eminim ki karşı görüşlere sahip insanlar içinde durum bundan farksızdır. biz bugün laik türkiye için yürüyorsak iki gün önce bir başkalarıda türban sorunu için yürüyordu.sanırım bugünleri biraz etki ve tepki meselesindan dolayı yaşıyoruz. bunca tartışmanın ortasında eminim ki hepimiz ülkemizi düşünüyoruz.çocuklarımıza kendi istediğimiz gibi bir ülke bırakmak istiyoruz. sadece isteklerimiz birbirine zıt durumda. kabul ediyorum ki bunun konuşulma yeri burası değildir. bunun konuşulacağı ve nokta koyulucağı tek yer sandıktır. bu anlamda sözlüğü daha fazla germeme konusunda ki amaç birliğine katılıyorum.

--------not------

toplumda kamplaşmalar sona erdirilmeli, bunun için neden arayışları gündeme getirilmeli gerekirse nedenler türetilmelidir. bu çok ciddi ve hadi birlik olalım! deyip tempolar tutmakla maalesef elde edilemeyecek kadar icraata geçirilmesi zor bir uğraştır. gücüm yettiğince açıklamaya çalışacağım. yine de yeterli olamayacağı kanaatindeyim. amaç sadece bir açılım yapmaya çalışmaktır. kutsal bir ödev gibidir de bu.

--------not-------



bağımsız olmayı, sonrasında da güç ve sağlam bir duruş sahibi olabilmeyi amaçlıyorsak, kesinlikle ihtiyacımız olan, edinmemiz gereken birliktir.



öncelikle gerçekten de söz konusu vatansa gerisi teferruattır. fakat bu yüzeysel kalan söze, bu sözün içeriğinin hamasi olarak kalmamasına muhtacız. hepimizin yaşadığımız çevrelerden, kendi dünyamıza uygun oluşturduğumuz, alıntıladığımız düşünce yapılarımız var. ve tabi ki vatan sevgisi artalanında her şeyi dillendiriyor, savunuyoruz. bu sevgi de çoğumuzda mevcuttur. sorunsal ise vatanı nasıl sevmeliyiz? sorusuna bulunan argümanların ortak bir potada erimemiş olabilmesidir bazen, bazen görüşlerdeki fanatizmdir, bazen de seveyim derken öldürmek türünden tavırlardır, duruşlardır.



amaç birliğinden bahsediyorsak, ülke olarak bu buhranlı günlerde birlik ve beraberlik duygusunu ne kadar içselleştirdik? onu gündeme getirmek gerekmektedir. ardından görüş ayrılıkları ve eritilecek pota arayışları daha uzlaşı renginde bir düzlemde tartışılabilir.



birlik ve beraberlik olgusunu da alt başlık şeklinde ele alalım



birlik ve beraberlik için nedenler toplum olarak canlandırılmalıdır. mülkiyetçi güdünün rolü azaltılmalı, paylaşımcı, üretken, maneviyata dönük güdülerin rolü en üst düzeye çıkarılmalıdır. mülkiyetçi güdü şöyle özetlenebilir pervasızca tüketim toplumu, dolayısıyla maddi tüketim hırsı, maddeyi kolayca elde eden ve onu elde edemeyen arasında bir sürtüşme, kıskançlık, böbürlenme vb. dünyevi hırslardır. yapıcı güdüyse maneviyata dönük olandır ve paylaştıkça artan bir sonsuz nimettir. bir şairin bir diğerine ilham kaynağı ve destek olabilmesi gibi… bu her türlü kıskançlıktan, böbürlenmeden sıyrılmış bir güdüdür. ayrıca bilinir ki maddi mülk paylaştıkça artmaz, aksine birçok manevi mülkü de öldürebilir.



birlik ve beraberliğin sırrı entegrasyonda, entegrasyonun sırrı da hoşgörüde, yüce gönüllülükte gizlidir. bu hoşgörü her alanı kapsayabilir, misal siyasi hoşgörü iktidarın gözüyle bakarsak, muhalefetin varlığını tüm varlığıyla benimseyebilmeyi, ona söz hakkı vermeyi ve muhalif bir düşünceyi dinleyebilmeyi öngörür. muhalefetin gözüyle bakarsak da hoşgörü iktidarın kararlarına saygılı olmayı, belli bir üslup çerçevesinde eleştirmeyi öngörür. tüm bu siyasilerin hoşgörüsünün amacı da ancak toplumun refahı, ülkenin bekası için en doğru kararlar almak tasarrufunda olursa reel olabilir. bu hoşgörü toplum için çalışanın, koltuk hırsı kapsamındaki maddi beklenti gibi mülkiyetçi güdülerini en aza indirgeyip hatta sıfırlayabilip kendini halka adamasıyla ancak bir anlam kazanabilir. kendini halka adayabilen, ‘ben halk için varım ı tüm benliğiyle hissederek söyleyebilen siyasetçilere ihtiyaç vardır. bu tür ‘gönülden siyasetçiler ancak yapıcı, paylaşımcı geniş yürekli toplumlardan çıkar. bu tür toplumlar da hoşgörü ve entegrasyon dolayısıyla da birlik ve beraberlik içeren toplumlardır. bunun elde edilmesi içinse, her alanda, maddi hırsları, mülkiyetçi güdüleri en aza indirgenmiş bir yapı gereklidir.







eğer birlik ve beraberlik ruhu varsa toplumsal çıkarlardan bahsedilebilir. bireysel çıkarlar ve toplumsal çıkarlar kesişebiliyorsa ancak birlik ve beraberlik ruhu bedenini bulabilir ve tanımını tamamlayabilir.

misal sözlüklerde sureler ile ilgili asılsız beyanlar ve hadlerin sınır noktalarında gezinirken yapılan talihsiz karalama çalışmaları mevcut, üstelik sinirler -mevcut ülke durumundan ötürü- bu kadar bozulmuşken, yıpranmışken… toplumda dini bir tavır vardır, bunu kimse inkar edemez. hal böyleyken din olgusuna yaklaşımımızın kişileri rencide etmeyecek bir biçimde dile getirilmesi, hatta dile getirilecek bir şey varsa tabiri caizse on düşünüp bir yazmayı, söylemeyi kural olarak edinmemiz gerekir. yoksa bahsedilen birlik çabalarının burada laf kalabalığı olarak kalması engellenemez ne yazık ki. aynı şey herhangi din için de, manevi değer için de geçerlidir şüphesiz.



bunlar hamasi ve elde edilmesi zor tanımlamalar, kavramlar gibi görünmekte. zaten amaç birliği eldesinin de kolay olacağı gibi bir yanılgı içinde olmak daha amacın, birliğin ne olduğunu dahi bilememektir.



tüm bu bahsettiğimiz birlik spartacılık gibi içe kapanma nispetinde değil evrensel yararın timsali niteliğinde olmaktır. yurtta sulh, cihanda sulh u şiar edinmektir. uluslar arası sistemin dinamizmini kaçırmamaktır. ulusal olma niteliğini evrensel yarara dönüştürecek bir ülke olabilmek, bu uğurda mücadele etmektir.

itü sözlükten başlayarak, dalga dalga yayılması, amacının idrak edilmesi gereken birliktir.



bizim halkımız çıkarları birbirinden farklı sınıflardan değil, aksine varlıkları ve çalışmalarının sonuçları birbirine lazım olan sınıflardan ibarettir *



birbirimize lazım olduğumuzu unutmadan, birbirimizin fikirlerinden, hallerinden, davranışlarından besleneceğimizi bilerek ilerlemek.





efendiler artık vatan imar istiyor, zengillik refah istiyor, ilim ve marifet, yüksek medeniyet, hür fikir ve zihniyet istiyor. *



onun önerdiği amaç birliğinden, farklı hallerle aynı yolda yürüyebilmekten caydığımız, başaramadığımız için, cumhuriyetin o ilk günlerinde öğütlenenlerin aynılarını geç olsa da bugün gerçekleştirmek zorundayız. farklı davranışları, anlayışları aynı amaçda birleştirebilmeyi de öğrenebilmek için.



beraberce aynı yolda yürüyebilmek için.



Kaynak: İtüSözlük