hayvana insandan çok değer veren hayvansever
 

içinde sevgi olan hayvanı da insanı da bitkiyi de aynı sevgi hissi ile sever, onu sayar, ona empati gösterir. lakin bahis konusu ruh hastaları hayvanları sevdiklerinden manik-depresif ataklar geçirmezler, tam tersine insanları sevememişlerdir sebebi ise onlara göre sevgi sahip olmak, sevdiğini maymun etmek ve sadece canı istediği zaman kendi merkezli sevgi göstermektir. e tabi çevrelerinde buna katlanacak insan kalmayınca onlar da hayvansever insan düşmanı oluverirler ki onlara ne yazıktır...



ayrıca sevgi, saygıdan ileri gelir çünkü sevgi empatisiz sahip olma hissinden ya da tecavüzden başka bir şey değildir, zaten onun adı sevgi değildir sadece cahillerin diline küpe olmuştur bu sözcük. hayvanı hayvan olarak algılayan kişi, onun doğasını tanır ve o doğaya uygun davranır lakin bahis konusu insansılar hayvanı bir insan yerine koyup o hayvanın doğasını skip atarlar dolayısıyla o hayvanlar bir nevi nemfomanyak ataklara sahip bir insanın zulmüne uğrarlar, ayıptır günahtır bu, bir hayvanı doğasından ayırıp maymun etmek, hele ki o hayvan güzelim bir sibirya kurdu ise...



kimse o zavallı hayvanı sıcak ülkelere getirip sevgi adı altında yaz-kış kızartan sonra da kıjıııım diye seven bir insana hayvansever diyemez, o koca asil hayvanın onu gerçek kılan doğasını/ruhunu minnacık, götkadar bir apartman dairesinde öldürmek hayvanseverlik olamaz, bencilliğin , ruhastalığın , cinsel dürtülerin bastırılmışlığından ve yanlızlıktan gelen en manyak bilinçlerin zulmüdür ancak. zira her varlık kendi doğasına ait olma hakkına sahiptir.



doğal hayata dair bir bok bilmeyen ama apartman dairesinde kendi sevme egosunu tatmin eden insanların, ne bir insanı ne bir hayvanı sevebilmesi bu sebeplerden beklenemez...



Kaynak: İtüSözlük