her şeyle dalga geçip espriye boğma alışkanlığı
 

bu alışkanlığa sahip insanlarla ne ciddi birşey konuşulur, ne bir sır paylaşılır, ne de ciddi biçimde akıl fikir danışılır.. bunlar anca kakara kikiri ona laf sok, buna laf sok, onu geyiğe vur, bunu geyiğe vur geçinip giderler.. ilerde yaşlanıncada espri yapmaya çalışıp beceremeyen, milletin ayıp olmasın diye güldüğü, rezil bunak dedeler olurlar.. anlayacağınız bunlardan bir tas has hoşaf olmaz..



literatürde bokunu çıkarmak olarak geçen ve yer yer kafa atma isteği doğuran adam gibi konuşmayı unutma hali

sürekli dalga geçmenin, laf sokmanın istemdışı işleyen bi mekanizmaya dönüştüğü bünyesel durum

çok espritüelsin diyip geçiyoz böylelerini 1 kere ardımıza bakmadan.



kelebek etkisi düşünüldüğünde, torunlarımızın bize nasıl davranacağını,dünyaya nasıl bir pencereden bakacağını,neleri normalleştireceğini,nelerden zevk alacağını hayal bile edemeyeceğim kıvılcım noktası.olayın apolitize olmayla bağdaştırılması tartışılabilir.ancak hayata dair sarfedecek tek bir cümlesi olmayan,günübirlik yaşayan,garip zevklere sahip,beyni yerine refleksleri ile

karar veren,maneviyatla dalga geçmeyi bile normalleştiren bir nesille yaşadığımız su götürmez gerçektir.

hepimiz az biraz dejenere oluyoruz,bunların yanında güzel gelişmeler de olmuyor değil.fakat unutmamaya çalıştığım bir hayat dersi var,hayatla ancak hayatı ciddiye alanlar dalga geçebilir.hayata,kadere küfrederek,tabuları yıkıyorum ulan,modernim ben nidaları savurarak,

inançlarla ve ilkelerle dalga geçerek yaşanan hayat koskoca bir sıfırdır zannımca.umarım bir gün taşak geçme dönemi sona erer.

sahibine yavşak, cıvık gibi lakaplar kazandırabilecek alışkanlıktır.

bir süre sonra espiriye boğmaktan çıkıp sadece boğmak olarak kalan davranış bozukluğu.

sahip olduğu arkadaş çevresi içinde komik sıfatını almış, bir yabancı gözlemlediğinde ise soytarı sıfatını alabilecek insanlardır. içinde bulundukları arkadaş ortamından uzaklaştıklarında ise sefil duruma düşmeleri olasıdır.

sessizlikten korkan ruhların bir numaralı kaçış yoludur. kendini ve etrafını düşünmekten alıkoymaktır.



Kaynak: İtüSözlük