dürtü
 

psikoloji biliminde kullanılan bir kelime. fizyolojik ve ruhi dengenin değişmesi sonucu ortaya çıkan ve canlıyı türlü tepkilere sürükleyebilen içten gelen gerilim, muharrik.
hayvanlar ile insanları ayıran en önemli farklılıklardan biri: şöyle ki insanlar aklıyla hayvanlar ise dürtüleriyle hareket eder

herkeste doğal olarak var olan, yargılanması, ahlak adına da olsa saçma olan, doğal eğilimlerdir.



mini giymiş ve götü kabak gibi çıkmış, kırıta kırıta gezen bir insanı arkadan izleyenlere öküz demeyi hiçbir zaman kabullenemedim, ayrıca o öküzlerden biri olarak, dürtünün yargılanmasına şiddetle karşıyım.



dürtülerini yargılayarak, ahlaki bir insan olan, içinden gelen dürtüyü engelleyerek bakire olan, yapmak isteyip de ahlaki kaygılardan ötürü yapamayan insan, her şeyin ötesinde ikiyüzlüdür.



halbuki dürtüyü bastırmazsan, içinden geleni yaparsan, sinirlendiğinde sinirlendim, kırıldığında kırıldım, dersen, karı görünce millet ne der demeyip bilinçli olarak gözün kayarsa ki bal gibi bakmış olursun, egonu tatmin etmiş olursun, bastırdığında da yapmak istediğin zaten bu değil miydi ? böyle yaptığın vakit, bastırdığın şey açığa çıkar ve birikmez, dolayısıyla asıl bu şekilde esnek ve özgür bir mantaliteyle dürtülerinin kontrol edilebilir olduğunu anlarsın. tercih denen naneye insanın sahip olduğunu bilirsin. o zaman eline güç geçince bütün dünyayı sikecek bir adam olmazsın. insan olursun.



halbuki dürtülerini bastırırsan, sadece ahlak istiyor diye başkaları adına kendini yargılarsan, çekincelerinin altında kocaman bir dürtü barajı tutuyorsan, din olmasa, ahlak olmasa, yasa olmasa, önüne geleni siker, döver, öldürürsün. o zaman insan değil, dürtülerinin esiri olursun.



böyle bir ikilik vardır dürtü ve ahlak arasında.



Kaynak: İtüSözlük