milliyetçilik bir atatürk ilkesidir
 

doğru olan ama yakın siyasi tarihimizde yanlış anlaşılan bir önermedir. kanlı pazarlar, maraşlar kimin ilkesidir? ya incirlik üssü'ne karşı çıkamamak ya da amerikan askerlerini kerhanede ağırlamak kimin ilkesidir. bunları ilke edinenlerin zatan atatürk'ü sevdiklerini de sanmıyorum.







atatürk'ün yazılarını, konuşmalarını okuduktan, fikirlerini anladıktan sonra içini çeşitli milliyetçilik tanımlamalarıyla boşaltmaya gerek olmayan başlık.

milliyetçilik, ulusçuluk, adı her neyse birdir, ulus fikri ile ilgili her şeyi kapsar.efendim ben kültür milliyetçisiyim, sosyal milliyetçi, ekonomik milliyetçi, kuva-i milli değilim gibi sınıflandırmalara gerek yoktur.

bu fikri özümseyen içerdiği tüm tanımları da benimser.

yurtta barış cihanda barış diyebilecek kadar evrensel ve insancıl bir milliyetçiliktir atatürk'ün milliyetçiliği.taşlı sopalı,silahlı,görüşlere saygısız,ırkçı ve insan sevgisinden yoksun bir milliyetçilik değildir.

edit:düşünce özgürlüğü ayrıdır,yapılan ırkçılığa,insanların dövülmelerine atatürk'ün millet sevgisini alet ederek ırkçılığı meşrulaştırmak ayrıdır giri kötülemekten zevk duyan arkadaşım.

atatürk'ün devrimlerinin bir başka özelliğidir, milliyetçilik. bu ilkeyi asla şunun ya da bunun milliyetçiliği olarak algılamamalıyız. şunun milliyetçiliği için böyle bunun milliyetçiliği için şöyle yaklaşacağız şeklinde değildir atatürk'ün milliyetçiliği. milliyetçilik yurtseverliktir hep beraber bunu böyle görüp atamızın* ne mutlu türküm diyene sözünü tam anlamıyla kavramaya çalışırsak milliyetçiliğin bünyede olması gerekliliğin farkına varmamızda zor olmayacaktır. milliyetçiliği faşizme yakıştıranlar ve yakıştırtanların hiçbiri ne bu ülkeye sahip çıktıklarını ne de atatürk'ü tam anlamıyla anladıklarını iddia edemezler.

söz konusu milliyetçiliğin ırkçılıkla uzakta yakından alakası olmadığını görmek için insanüstü özelliklere sahip olmak gerekmez. ne mutlu türküm diyene sözünü mantıklı bir biçimde, saptırmadan ele almak yeterli. şöyle ki bu sözde -ne mutlu türk olana- denmemiş, çok ince bir ayrım yapılarak -türküm diyene- denmiştir. kendini türk hisseden ermeni, kürt ve bu topraklarda yaşayan diğer etnik gruplara dahil olan, türkiye cumhuriyetinde yaşayıp -bizden- olan, bu ülkenin iyiliği için çalışan insanları kapsar bu söz.



milliyetçilik insanını, ülkeni herşeyiyle, tüm farklılıklarıyla sevmektir tuhaf bir kompleksle kendini herkesten üstün görürken, aslında yerin dibinde olmak değil.



Kaynak: İtüSözlük