mezar taşı
 

geriye kalanların giden kişiye son armağanı olması özelliğinin yanında, insanın ölümsüz olma ve unutulmama isteğinin son noktasıdır. birkaç satırla da olsa gidenin son öyküsünü anlattığı yerdir. isimler ve tarihler hep farklıdır ama anlatılmak istenilen o cümleler hep aynı kalır. ben hayattaydım, ben yaşadım bunu bilin ve unutmayın! sebep bellidir, bazı insanlar için gerçek ölüm unutulmaktır.





üzerine yazılan iki tarih arasındaki kısa çizgi ile ait olduğu insanın hayatını özetlemesi,ruhuna fatiha okunmasını hatırlatması gibi görevleri olan bir nevi kişisel künye



ölen için değil kalanlar için dikilirler. trafitke kullanılan kukalar gibi. ruhununa fatiha da yazsa kocaman haç da olsa, bildiğin taş da olsa aynıdır. yaşamak istiyorsan ölmeyeceksin.

boşa böbürlenme insanoğlu,

cismin iki damla yaştan ibaret,

dünyaya hükmeden süleyman olsan,

akıbetin iki adet taştan ibaret...



dörtlüğünün son mısrasının en can alıcı ve sıkıcı ve yıkıcı noktası.

merkez efendi mezarlığında bulunan mezar taşının üzerinde'' hicri 1260 yılında karı dırdırından vefat eden esseyid halil ağa'nın ruhuna fatiha yazısı .türk toplumunda, mezar taşlarının, adeta bir mesaj panosu olarak kullanıldığının, en güzel örneklerinden biridir.

çok okunması halinde insanı aşırı unutkanlığa sevk edeceği rivayet edilen,ölülerin gömüldüğü yerin baş kısmına dikilen mermerimsi taş.



Kaynak: İtüSözlük