kibritçi kız
 

çocukluğumun en çok üzüldüğüm kahramanlarından biridir. ölmesine hala üzüldüğümü itiraf ediyorum.



küçükken uykusu az gelmişken dinleyip de sonunu duyma şanssızlığına uğrayan çocuklarda derin aralar bırakan masal. özellikle de kız çocuklarını kahretmiş ve küçücük yaşlarında onları karamsar düşüncelere sevk etmiştir. bu kızlarımız gençlik yıllarında nirvana dinlemiş, sonrasında ise metal müzikte devayı bulmuşlardır genellikle. hala arada bir derin düşüncelere dalmaktadırlar.

yıllardır nasıl bir aklı evvelin uydurduğunu anlayamadığım, insanın psikolojisini altüst eden masal. hayır bir şey değil, bu koskoca adamın bile uykusunu kaçırır. küçücük çocuklara böyle bir işkence yapmak, ne çeşit bir rahatsızlığın belirtisidir çok merak ediyorum.

buyrun benim...

fabrikada tütün sardığı iddaa edilir bu kızın.

andersen manyağının, ben nasıl psikopat bir masal yazarım düşüncesiyle kaleme aldığı, lorenzonun yağı * tadında masalımsı.



kurşun askerden sonra gelmiş geçmiş en hüzünlü ,duygusal, trajikomik masal.. nice kibritçi kızlarımız da yollardadır, ama kimse dönüp bakmaz bile, nicesi kimbilir nasıl ölüyor kibritçi kız misali..

okumak isteyenler için:

http://www.memocal.com/...

çocukluğumuzun belki de en ağlamaklı masalının ve masal kahramanının adı. böyle soğukta falan donuyorken son kalan kibritini yakması falan... kesinlikle akıllara zarar olduğu kanısındayım ve belli bir olgunluğa erişmeden küçük çocuklara okunmasının zararlı olacağını düşünüyorum.

okumaya başladığım ilk andan itibaren gözlerimin dolmasına sebep olan masal ve o masalın kahramanı. yarısına geliyorsun, bakıyorsun ki yaşlar hala dolduğu yerde. biraz daha okuyorsun, tamam artık az sonra süzülecekler diyorsun ama nafile...

sonunda ninesinin yanında, cennet'te olduğunu her okuyuşunda akmayan gözyaşlarını helal ediyorsun ona, kibritçi kıza, kibritçi kızın hatrına. nasıl olsa bir gün gelecek, akmayan yaşlar canımı acıtmaya başlayacak, gidicem kibritçi kızın yanına. işte o zaman dökülecek yaşlar, bu maviye dönük yeşillerden...*

orjinal adı the little match girl olan masal.

garip bi masal.

düşünün bir çocuk yatmadan önce annesinden bir masal istiyor. annesi bir varmış bir yokmuş diye başlıyor, ve çocuk ölmüşşş diye bitiriyor, ardındanda hadi uyu bakalım deyip ışıkları kapatarak çıkıyor. o karanlıkta çocuk ne düşünecek? aşırı gerçekçi, fesat bir masal. oysa ne güzel büyük balo salonlarında, saraylarda geçen, annenin ışığı kapatıp çıktığı zaman çocuğu prens veya prenses olma düşlerine sürükleyen, herkesin mutlu yaşayıp fütursuzca tükettiği ama kimsenin açlıktan, soğuktan ölmediği masallar var. yasaklanmalı böyle masallar

aşırı derecede duygusal bir kitap. çocuk klasiği olmaması gerektiğini düşündüğüm, bir çocuk için gereğinden fazla yıpratıcı ve duygusal kitap.



Kaynak: İtüSözlük