gergedan
 

afrikada yaşayan boynuzlu ve ağır bir hayvan. o cüsseye rağmen insanla eşit hızda koşabildiği rivayet edilir.

bağdat caddesi'nde bir kitapevi.

80 li yıllarda bir süre çıkmış sanat dergisi.

boynuzları aslında gerçek boynuz değildir, yoğun ve sıkışmış kıllardan oluşur ve asya'da tıbbi malzeme olarak kullanılır.

güzel bir derisi ile birlikte eti vardır..

-abi bu gun ne yiycez

+karnınmı acıktı

-evet valla çok acıktım..

+olm menüde haşgeryar,tuzgeryar,kılgeryar-geryartur-geryarsal- var sen bilirsin ne yemek istiyon..

-benim midem bu aralar sakat abi ben pisküüt falan alayım diyom..

+heh aferin öreniyon bak..

bir gergedanın

boynuzu: yılan ısırmaları, ağrılar, dizanteri, kanser, tüberküloz, mafsal iltihabı, acıyan gözler, böbrek rahatsızlıkları ve cüzzama iyi gelir.

derisi: gergedanın azı dişiyle öğütülüp suyla karıştırılır. ateşi azaltmak için kullanılır.

kanı: nepal kralları, doğru kararlar alabilmek ve başarılı bir idare yapabilmek için banyolarında kullanırlar.

göbekbağı: sabunla kaynatılırsa, romatizma ve mafsal ağrılarına iyi gelir.

kemiği: küçük bir parçası hastanın kolunun üst tarafına dikilirse, hastayı gergedan gibi kuvvetli yapar.

başı: hindistan ceviziyle beraber kaynatılır, diş ağrısına, sağırlığa, karın ağrısına iyi gelir.

eti: kurumuş halde alınırsa dizanteriye karşı bağışıklık kazandırır.

toynağı: toz haline getirilip bitkilerle karıştırılarak, ateşi kontrol etmede kullanılır.

gübresi: şişiklerin üzerine sürülür. ayrıca kurutulup çayla kaynatılırsa ateşe iyi gelir.

gergedanlarının soyunun tükenmesini doğal karşılamak lazım yukarıdaki metni okuduğunuzda. benim de bu kadar maharetim olsa ben de kendi kendimi tüketirdim.





seri ukte veren yazar. pek bir haz almaktayız uktelerini doldururken.

izlediğim bi belgeselde yemek yerken çıkardığı seslerin 20 km uzaklıktan duyulabildiğini öğrendiğim, diğer bi belgeselde de ölüsünün suda kalması durumunda tek katlı müstakil ev büyüklüğüne gelene kadar şiştiğini gördüğüm, uzaktan sevimli hayvan. o kadar büyümüştü ki aslanlar leşini yemek için etrafına toplanınca mahallenin kedileri kadar küçük görünüyorlardı.

eugene ionesco'nun 1959 yılında yazdığı alegorik tiyatro oyunu.orjinal ismi le rhinocerostur.



Kaynak: İtüSözlük