farklı renk önlük giyen çocuk psikolojisi
 

ilkokul yıllarında bir kısım sebi sübyanın hayatında onulmaz yaralar açmış bir psikoloji.



90'lı yılların ortasında türk milli eğitim'inde büyük bir reform gerçekleşmiş, ilkokullarda siyah önlükten mavi renkli önlüklere bir geçiş yapılmıştı. gelişen ve değişen türkiye'nin simgesi olan bu değişiklikte de her benzeri şeyde olduğu gibi sancılı bir geçiş dönemi yaşanmış, henüz yeni renk önlük edinememiş çocuklarımız eski önlükleriyle bir süre okula gelmeye mecbur kalmışlardı.



bir gün forma, bir gün siyah renk önlük giyilen bir özel okuldan mavi renge geçiş yapılan izbe bir devlet okuluna yatay geçiş yaptığım zaman benim de yaşadığım bu psikolojiyi müsaade ederseniz birinci elden anlatmak isterim:



çocuklardan ibaret bir toplumda farklılıklara tahammül edilmemesi sebebiyle bu yeni kuruma siyahlar içinde girdiğimde büyük bir tepkiyle karşılaşmıştım. benimle konuşmak istemeyenler mi diyelim, görünce meraklı şekilde sen niye böyle giyiyon? diye soranlar mı diyelim, her türlü insan profiliyle karşılaşmak mümkündü.



toplumdan gelen bu organik tepkinin yanı sıra otoriteyi temsilen yüz yüze olduğumuz öğretmenlerden de bu konuda tepki gelirdi. çocuğum ne zaman mavi önlük alacaksın?, bak yarın okula almam, anneni çağır gibi tepkiler bir süre sonra olağan hale gelmişti.



bir taraftan mavi önlüğü üstüne geçirip okulun sosyal ortamına akmak isteyen öğrenci, bir yandan aman evladım siyahla gitsen ne olacak mantığında adamsendeci bir ev halkı, ömrümün en arada kalmış, en araf'ta günlerini yaşamıştım.



allah kimseyi dışlanmışlıkla terbiye etmesin.

özellikle 5. sınıfta olan çocuklara çok koymuştu bu reform hareketi. son seneleriydi, önlükleri mavi olsa ne farkederdi siyah olsa ne farkederdi ebeveynleri için. ama orda asıl önemli olan önlüğün rengi değildir çocuk için. önemli olan mavi önlüklü olmanın verdiği havadır. parmakla gösterilme arzusudur. simsiyah önlükleriyle gezinenlerin içinde masmavi gök yüzü gibi parlamaktır. ebeveyne anlatılmaz bir durumdur. hani alt sınıfta olsan olabilirliği daha yüksektir. çocuğum ne gerek var şimdi önlüğe, zaten sınava girceksin, bir sürü para veriyoruz dersanene, ee zaten seneye iyi bir yer kazanır giyersin en renklisinden formanı derlerdi. ama kazın ayağı hiçte öyle değildi.

yarrak gibi hisseden çocuğun psikolojisidir.



benim psikolojimdir.

bütün arkadaş tayfası kar beyaz önlüklerle klinikte cirit atmakta, hastası doktoru gıpta ilen onlara bakmakta iken üzerine kahve dökülmüş bok rengi önlüğümle ezikliğin sınırlarında dolaşmış, ağlamamak için kendimi zor tutmuştum. hatta tutamayıp hasta tuvaletine zor atmıştım kendimi. ağladım da ağladım sonra. çok kötüydü lan.



Kaynak: İtüSözlük