eşyalara isim takmak
 

kişinin eşyalarının bir kısmına isim takması olayıdır. kişi kendince sebeplerden özel hissettiği eşyalara kendince yakıştırdığı isimler koyar, o isimlerle hitap eder onlara. bazı isimlerin bir hikayesi vardır -ki bu hikayeler çoğu zaman yarıcı bir etkiye sahiptir- bazı isimleri ise kişi kendi uydurmuştur.



yanlız şu da var ki, müthiş bir yalnızlık belirtisidir, kişinin eşyalarla konuşmak istediğini gösterir.

evden ayrılırken büyük ihtimalle aşağıdaki diyalog yaşanacaktır.ayrıca masculin feminin bir dil grubunda olursa daha iyi ve güzel olur



+güle güle ahmet

+kendine iyi bak naciye

+sende iyi giyin bu soğukta necla



eşyalar kendi aralarında



-yav bu osman abi de çok salak bizi canlı zannediyor

bir hafta önce teknik servise verdiğiniz ipod mininizin ne durumda olduğu için teknik servis aranır, bıyıklı bir amca -evet adamın sesinden bıyıklı olduğu belliydi- telefonu açar:

+alo

-alo, iyi günler efendim. ben geçen hafta bir ipod mini bırakmıştım, şu an ne durumda öğ...

+aykut mu, burda du bi dk.





=buyrun ben aykut

- iyi günler, ben geçen hafta bir ipod mini bırakmıştım da acaba n...

=kardeş burası aşti, kamil koç, nereyi aradın sen

- hönk? kamil koç mu? pardon yanlış olmuş o zaman.



son arananlar kontrol edilince gerçek anlaşılmıştır: teknik servisin 12 son iki rakamı 72 diye yazılmış ve başka numara aranmıştır.



ama bu hpş tesadüf zaten aypot diye hitap ettiğim -mp3çalar demesi zor napiyim- mp3çalarıma yeni bir isim vermiştir: aykut!







mal canın yongasıdır atasözünden hareketle memleket insanının gayr-i ihtiyari, evinde yıllardır işine yaramış, insanından görmediği yararı, bu ad koymaktan kendine bir gurur vesilesi çıkarmış olduğu eşyadan gördüğünü düşünerek yaptığı eylemdir. bu köylü insanında hayvana isim vermek ve sahiplenmek olarak da sıkça vuku bulur. bir gün eskiye ayrıldığında bile vermekten, atmaktan öyle uzak dururlar ki, ben peşinden ağlayanını bile gördüm. nihayetinde psikolojik bir rahatsızlığın ya da açıklığın/açlığın da bir yansımasıdır.

kişileştirme sanatının bire bir yaşanan halidir. sanıldığı kadar yalnız olmayan hatta çok sosyal insanların da yaptığı ve yapabileceği bir eylemdir. ablamın yaptığı bir eylemdir. her sevdiği eşyasına isim vererek o şahsiyet sahibi bir çanta, oyuncak, kolye vs şeklinde açıklamalarda bulunur ,hatta ve hatta isimleriyle seslenilmediği zamanlar kırılacaklarından falan da korkar. kendi çapınca eğlenir.

kedisine bile isim bulmaya üşenip* yalnızca kedi diyen bünyelerin uygulaması neredeyse imkansız eylem.







Kaynak: İtüSözlük