sifat
 

* gramer terimidir. bir ismi niteleyen, belirleyendir. ön ad'dır. sokak dilinde kılık kıyafet, dış görünüm anlamında kullanılır. "hay senin sıfatına tüküreyim!" der gibi.



* sıfat = yüz



* sıçılası yer



sıfatına sıcaym



* ilk ve orta öğretim sıralarında dirsek çürütürken, belli bir kalıba sıkıştırılarak, söz birliği etmişcesine aynı kelimeleri kullanarak tanımlanan garip sözcükler... şöyle derlerdi hep bize



"sıfatlar isimleri renk, durum, biçim olarak niteleyen sözcüklerdir."



hiçbir zaman diyemedik tabi, "nitelemek ney ki? ismin rengi mi olur hocam? ismin biçimini görsem ben de sorgularım!!" gibilerinden isyan dolu sözler...



kısaca anlatalım







sıfat dediğimiz sözcükler, isim olarak bilinen sözcüklerin önlerine gelerek onlarla bir bağ kurarlar ki bu bağ, iki kelime arasında var olan hal, durum gibi anlama dayalı ilgileri ortaya çıkarır. mesela, bir kitap var... ve bu kitap "siyah" renkli bir kitap... şimdi bu kitabın nasıl bir kitap olduğunu anlatmak için önüne gelen "siyah" sözcüğü sıfat oluverir hemen. aslında "siyah" sözcüğü de bir isimdir. ama burada sıfat olarak kullanılmıştır. kısacası, sifat denilen sözcükler belli sözcükler değildir.* o anki anlama dayalı olarak, geçici bir şekilde gelirler, isim hakkında bize bilgi verirler ve giderler.







bu sıfatlar birkaç gruba ayrılır ki









* bazen hangi sözcüğün önüne getireceğimizi bilmediğimiz için zarflarla karıştırdığımız sözcük türü. "cok televizyon izleme." cümlesinde olduğu gibi. cokluk televizyona ait bir sıfat mı yoksa izlemeye ait bir zarf mıdır? doğrusu: "televizyonu çok izleme"dir.



* argoda yuz cehre gibi anlamlari vardir. 'hay senin sifatina s.cayim' derken bu kastedilmektedir.



* isimlerden önce kullanılıp isimler anlamca kuvvet ve nitelik kazandıran kelimeciklerdir.