thetempleoftheking
 

* aslında ne zamandır yazmak istiyordum başlığı altına, fakat uzun olması ve okuyanı geçmişe döndürmesi amacıyla bekledim. Belki aklıma birşeyler gelirdi ya da bir takım ortak hatıraları anımsardım. Bu arada seni yerim sosis temali pinar reklami çıktı. Bizi apolitik olmakla suçlarlar, belki 80li yılların yoğun siyasi atmosferiyle yetişmedik ama süleyman demirel, tansu çiller, erdal inönü, mesut yılmaz taklidi yapan komedyenler bizim zamanımızda resmen bölünerek çoğaldılar. Siyaseti onların tek tip yapılan taklit ve sözlü argümana dayalı espirilerinden öğrendik. Benny hil vardır birde trt'de yayınlanan. Ona da çok gülerdim ben, ya da sen. Parliament sinema kulübünü gönül rahatlığıyla sadece babası evde olmadığı zamanlarda izledi benim kuşağım. Çünkü annelerimiz göz yumardı, nazımızı sadece onlara geçerebilirdik. Çook öncelerden hatırladığım trt 1 filmleri var parliament sinema kulübü dışında. Ama o zamanlar baya küçüktüm. Tabi ya, polis akademisini ilk orada izlemiştim şimdi hatırladım. Cuma günleri misafirliğe gidilirdi o zamanlar, aile biraradaydı. Eve gelir, annemin "şükran teyzelere gideceğiz" haberiyle havalara uçardım. O zaman aile biraradaydı, şimdi abim başka yerde ben başka yerdeyim.bigisayarı vardı şükran teyze'nin oğlu halil'in, prince of persia, caveman, emlyn hughes international soccer oyunlarına dadanırdım gittiğimde. Kedi misali sevdirirdim kendim, sonra bilgisayarı açarlardı bana. ÖZellikle futbol oyununu severdim ben, belki ronaldinho'nun artistik hareketleri yoktu ama orta sahadan gol atmak çok zevkli olurdu, sonra sahaya çıplak adam girerdi. Net değildi, anlaşılır değildi beyaz kareler, alt tarafta kahverengi ve biz buna ciplak adam derdik, çünkü hayal gücümüz vardı şimdi ki gibi her şeyi grafikerler, programcılar, oyun yapımcıları yapmıyordu. Belki ondan gelişmişri hayal gücüm.







sonra misafirlikten dönüştü pantolonumu yolda çıkarırdım ben. Eve geldiğimde düğmeleri çözülmüş kahverengi kadife pantolonu çıkarmak kalırdı geriye. Yıllar önce mahalle abileri vardı, bizden yaşca büyük olurlardı işi güçleri olmaz bizle takılırlardı. Çünkü saygı gösterirdik, çünkü tapardık onlara. Ulaşılmaz insanlardı onlar bizim için, örnek alırdık onları. VE bugün ben o abilerdenim, benden küçükler beni anlatıyor akranlarına. KAvgalara ben çağrılıyorum artık. Büyüdük işte, söyletmeyin bunu bana. Dur ben tekrar açayım emre aydın'ı thetempleoftheking, belki bir gün özlersin i de da sana ithaf edeyim, gerçi biliyorum sen her gün özlüyorsun anıları...