AHMET ARİF sizce ne demek, AHMET ARİF size neyi çağrıştırıyor?
 

*



Bir ufka vardık ki artık



Yalnız değiliz sevgilim.



Gerçi gece uzun,



Gece karanlık



Ama bütün korkulardan uzak.



Bir sevdadır böylesine yaşamak,



Tek başına



Ölüme bir soluk kala,



Tek başına



Zindanda yatarken bile,



Asla yalnız kalmamak.



.............







hadi gel..ay karanlık...







Hani Kurşun Sıksan Geçmez Geceden







Yiğit harmanları, yığınaklar,



Kurulmuş çetin dağlarında vatanların.



Dize getirilmiş haydutlar,



Hayınlar, amana gelmiş,



Yetim hakkı sorulmuş,



Hesap görülmüş.



Demdir bu...







Demdir,



Derya dibinde yangınlar,



Kan kesmiş ovalar üstünde Mayıs...



Uçmuş, bir kuştüyü hafifliğinde,



Çelik kadavrası korugan'ların.



Ölünmüş, canım,ölünmüş



Murad alınmış...







Gelgelelim,



Beter, bize kısmetmiş.



Ölüm, böyle altı okka koymaz adama,



Susmak ve beklemek, müthiş



Genciz, namlu gibi,



Ve çatal yürek,



Barışa, bayrama hasret



Uykulara, derin, kaygısız, rahat,



Otuziki dişimizle gülmeğe,



Doyasıya sevişmeğe,yemeğe...



Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri,



Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret



Ve asıl biz biliriz kederi.







İçim, bir suskunsa tekin mi ola?



O Malta bıçağı,kınsız,uyanık,



Ve genç bir mısradır



Filinta endam...



Neden, neden alnındaki yıkkınlık,



Bakışlarındaki öldüren buğu?



Kaç yol ağlamaklı oluyorum geceleri...



Nasıl da almış aklımı,



Sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan,



Dost, düşman söz eder kendi kavlince,



Kınanmak, yiğit başına.



Bu, ne ayıp, ne de yasak,



Öylece bir gerçek, kendi halinde,



Belki, yaşamama sebep...







Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.



Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,



Anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık...



Ve zehir - zıkkım cıgaram.



Gene bir cehennem var yastığımda,



Gel artık...







'hasretinden prangalar eskittim'. İyi bir şair.







Adam gibi adam..







aşkın kusursuz tarifçilerinden,her kelimesinden hayat akan aşk kokan şair







HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM







Seni, anlatabilmek seni.



İyi çocuklara, kahramanlara.



Seni anlatabilmek seni,



Namussuza, halden bilmeze,



Kahpe yalana.







Ard- arda kaç zemheri,



Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.



Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...



Bir ben uyumadım,



Kaç leylim bahar,



Hasretinden prangalar eskittim.



Saçlarına kan gülleri takayım,



Bir o yana



Bir bu yana...







Seni bağırabilsem seni,



Dipsiz kuyulara,



Akan yıldıza,



Bir kibrit çöpüne varana,



Okyanusun en ıssız dalgasına



Düşmüş bir kibrit çöpüne.







Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,



Yitirmiş öpücükleri,



Payı yok, apansız inen akşamlardan,



Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,



Seni anlatabilsem seni...



Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır



Üşüyorum, kapama gözlerini...







Seviyorum seni



Çıldırasıya...







Hasretin nazlıdır Ankara



Dumanlı havayı kurt sevsin



Asfalttan yürüsün aralık







Anam sır gibi saklar siyatiğini



Yel der baharın geçer



Bacım iki canlı güzel kızdır bilirsin



Bir yandan saklı utanır



ve bir yandan korkar ölürem deyi







haberin taş duvar



demir kapı kör pencere







Altındağ gökleri kümülüslü



Gecekondularda hava bulanık







Bu namusdur künyemize kazınmış



Bu da sabır abulardan süzülmüş







Doğdun üç gün aç tuttuk



Üç gün meme vermedik sana



Hasta düşmeyesin diye



Töremiz böyle diye







Seni baharmışın gibi



Seni Diyarbekir gibi düşünüyorum







Nelere baskın gelmez ki seni sevmenin tadı







Bir bilsen kimlere tasa kedersin



bir Bilsen kardeşlerim ne can çocuklar



Oturup ağlarmısın ki



İlle de ille sevmelerin gibisi







Bir kadeh bir cigara dalıp gidene



Biliyorum sende mi diyeceksin



Ama Akşam Erken iniyor mahpushaneye







Maviye maviye çalar gözlerin yangın mavisine



Körsem senden gayrısına yoksam







O bana karacadağı nemrutu van gölünü,hasreti nazlı ankarayı,zindanı,hasreti,terk etmeyen sevdayı,kaçak tütünü,pamuk tarlasını ve kucağını barışa kardeşliğe açmış anadoluyu hatırlatır.







Kaynak:Antropoloji