İYİ GECELER ÖPÜCÜĞÜ sizce ne demek, İYİ GECELER ÖPÜCÜĞÜ size neyi çağrıştırıyor?
 

*



Nedense nedir lan! diye okunuyordu haberlerde Hollanda..



O yüzden olsa gerek



Nedense iyi geceler öpücüğü hep bir vampirellanın ölümsüzlük aşılayan ılık kanlı dudaklarından enseme doğruca batırılan bir çift diş tadındadır aklımda..







Sadece iyi geceler için değil de,iyi günler için de kondurulması gerektiği kanaatindeyim...







gözaltındaki morluklardan öpüyorum...iyi geceler sevgili......







Aaaaahhhh ah! !



bi de bunun uzunu var, film olan, ama mod kızar onu şöyle yazarsak: uzun iyi geceler öpücüğü (film) . sonra o terimi şöyle değiştirir: uzun iyi geceler öpücüğü (the long kiss goodnight) )



yazımı da silebilir...



yada terim ekleyici sayın üye, parantez içinde açıklama yazmasın ki sözlük sözlük olsun...







anneler-babalar-çoluk,çocuklar-dedeler-nineler-







sefgililer







TEŞIYÊN MIJÊ







Li balefirxaneya demê,



dema ku hişê demê



di çavên bendemana min de dem digirt...



Li ser sînorên wê velerzîna ku



ji rewrewkê dipijiqî,



min tu hembêz dikirî,



min destên xwe



li ser milên te ji bîr dikirin



Û min asoyên bagera paytextên nenas,



di bişirîna te de vedişartin.



Ez nêzî birîna te dibûm,



nêzî sira bayê felekê



û semageriya gulgenimên matmayîna te dibûm,



nêzî ferhenga taristana dilê te



û barana peyvên mirî yên li ser lêvên te dibûm.



Min gazinên te vedixwarin



û min tiliyên sibehê yên ji xunava pirsan,



di hinarkên te de radiçikandin.



Min qîrîna xwe,



rivîn



û



şîn



û



rûpelên nalîna xwe,



xewn



û



xwezî û bendergehên birîna xwe,



mirin û talan



û ji hevketina rex û alî û kevî



û kenarên zemîna xwe, li ber destên te radixistin.



Min nehwirîna xwe,



ji gewriya zuha ya dîroka te didizî



û dîsa, bi dizî



min xwe davêt agirdanka bend



û şîretên te.



Kêlên bêzar ên hişê min û te



û



barana bêrîkirinê li hev dibaniyan.



Hêlîn bi hêlîn,



kevir bi kevir,



Axîn bi axîn,



Gav bi gav,



em ber bi rakêşana sermedî



ya jen û jana paytextan ve dihatin



û em li şinşopa demê,



li xwe



li lezegavên rêvingên bêhûdeyiyê temaşa dikin.



Gula ku di koşeya dilê min de



hînî xatirxwestina heval û destbirakan, yar



û hogiran bûbû,



gula ku di goristana



çavlirêmanê de, kêlîkên vegera şehîd



û xoşewîstan dixwîne, gula ku di destê mirinê de



hînî jiyanê dibe,



aniha, wek



nimebarana paytextan



û xwekuştina sirûdan



û reşgirêdana dayikên



serdemên çiyan û pesar û gundan,



mişextiya min û te radipêçe,



navên me di avjîna mirina xwe de



dinivîsîne.







De hil be ey şînîgiriya dayika min!



De di nav dermanên gizingê de



blgevize,



ey hişê ku ji gihayê qonaxan hatiye ristin!



De teşiyên xwe yên ji mijê birêse,



ey paytexta ku



bi xwîna cigareyên penaberan diçûrise!







Li balefirxaneya demê,



dema ku dem di navbera min



û te de dilikumî,



min bi destê êşa xwe digirt



û min dida pey tîrêjên maça te.



Min mirina xwe haş dikir,



min stranên xwe yên şewitî,



pêşkêşî awirvedana qederê dikirin,



min kajên sînga te,



ji ber bagerê didane alî



û min kurtepista xwe di guhén te de dikuşt:



Destê sibehê, beriya bango dîkê taxê,



ez ê pasvanên bajarekî ji toz û xweliyê,



bi qîrîna xwe veciniqînim



û asoyên Ii xwemikurhatinê,



bi kulîlkên xemgîn ên balefirxaneyan bixemilînim.



Ez dê berê xwe bidim duryana bêdengiyê,



qehweyekê vexwim



û çigareyek e jehrewî bikişînim



û li PAGANINI guhdarî bikim,



tembînameya xwe



bi ximava paytextên xwelîreng binivîsînim



û ez ê xwe dahêjim bîra serbir a bîhokên kenê te,



da ku hemû



pencereyên dilê xwe di rûyê mirinê de bigirim



û hevalbendiya giriyê sermedî



di giyanê xwe de biparêzim.



Ez dê ji te re,



ji xwe re,



ji pinpinîkên oxirê re,



ji dengvedona oqyanosan re



û ji qederê re jî



'Lêlê lê dayê, de bila porê serê me herem



û xatûnan kur be, li ser dewrana



a darê vê dunyayê.,'



bibilînim.







EHMED HUSEYNÎ







bahce kapısından sızdılar



aralık kalmış neresi varsa hayatımın



bünye de bastırılmamış ne kadar isyan varsa ordan



daha asitli bir yanlızlık için dilek tutuyorum şarkılara



sıradaki benim şansıma diyorum



haberler başliyor birden



benden hazin biçimde bahseden



kumsalların istenmeyen kaç kum tanesi varsa



önde gideniyim



her tazikli alkışta







zayi makamında bestelenmiş yazılar kaldı avluda



gitme diye yalan bile söylerim



yerimi söylerim ne saklamışsam kal diye



bu yazı serin tutalım diye çıplak tenlerde



geceyarısı tatlı bir soğukluk olsun diye her sevişme



aramızdaki her üryan gelişme







hem gidenedir bu şiir



hem gelecek olana



o da biraz oyalanıp gider nasılsa



hep haberler başlayacak biliyorum



hangi şarkıyı seçsem şansıma



şimdi şifa niyetine giriyorum sulara



mavisine değil denizin sade tuzuna







yılmaz erdoğan







Şimdi Sevişme Vakti







Çıplak heykeller yapmalıyım.



Çırılçıplak heykeller



Nefis rüyalarınız için



Ey önümden geçen ak sakallı kasketli,



Yırtık mintanından adaleleri gözüken



Dilenci



Sana önce



Şiirlerin tadını



Aşkların tadını



Kitaplardan tattırmalıyım



Resimlerden duyurmalıyım, resimlerden...







Şu oğlan çocuğuna bak



Fırça sallıyor



Kokmuş manifaturacının ayağına



Dörtyüzbin tekliğinden



On kuruş verecek.







Seni satmam çocuğum



Dörtyüzbin tekliğe,



Ne güzel kaşların var



Ne güzel bileklerin



Hele ne ellerin var, ne ellerin.







Söylemeliyim,



Yok



Yok... meydanlarda bağırmalıyım.



Bu küçük



Güllerin buram buram tüttüğü



Anadolu şehri kahvesinde



Kiraz mevsiminin



Sevişme vakti olduğunu.







Resimler seyrettirmeli, şiirler okutturmalıyım



Baygınlık getiren şiirler



Kiraz mevsimi, kiraz



Küfelerle dolu Pazar.



Zambaklar geçiriyor bir kadın.



Bir kadın bir bakraç yoğurt götürüyor



Sallıyor boyacı çocuğu fırçasını



Belediye kahvesinde hâlâ o eski, o yalancı



O biçimsiz bizans şarkısı.







Sana nasıl bulsam, nasıl bilsem,



Nasıl etsem nasıl yapsam da



Meydanlarda bağırsam



Sokakbaşlarında sazımı çalsam



Anlatsam şu kiraz mevsiminin



Para kazanmak mevsimi değil



Sevişme vakti olduğunu...







Bir kere duyursam hele güzelliğini, tadını,



Sonra oturup hüngür hüngür ağlasam



Boşa geçirdiğim, bağırmadığım sustuğum günlere



Mezarımda bu güzel, uzun kaşlı boyacı çocuğunun



Oğlu bir şiir okusa



Karacaoğlandan



Orhan Veliden



Yunustan, Yunustan...







Sait Faik Abasıyanık







GECE VAKTİ







Erkekler evlere çekildi çoktan,



Katran gibi camlara yapıştı perde.



Göreyim sıkıntıyı sav başından,



Gel de dolaşma caddelerde.







Kale her zamankinden korkunç:



Gece vakti, karlar altında, kışın.



Üzüyor mu seni delikanlı,



Yollar gibi sokaklarda kalışın?







Yine yarın benimlesin bekleyiş,



Gelmedi posta treni!



Bu berbat düşünceler saatinde



Tanrım, başıboş bırakma beni!







BEHÇET NECATİGİL







Kaynak:Antropoloji