CELADET ALİ BEDİRXAN sizce ne demek, CELADET ALİ BEDİRXAN size neyi çağrıştırıyor?
 

*



Xemrevîna terkeserên dinyayê



û li rohelatî



dema ko dinya hişyar dibe



ji xew radibe



ji me re



strana azadî û serbestiya



Kurdistanê



binehwirîne,



û dengê wê stranê, bila,



mîna tîrêjên rojê ên pak û zêrîn



bikeve nav dil û guhên me.



Bilûra min,



Tu î xemrevîna dilketiyên welêt.







BILURA MİN







Bilûra min a şîrîn



tu di sariya sibehê



û hingûra êvarê de



hevalê bêhevalan,



destbirayê şivan û dilketiyan î.



Dengê te



hêstirên dilên xemgîran,



silava ji hev-veqetiyan,



girîn û zarîna dilketiyan



tîne bîra min.



bilûra min tu î,



xemrevîna terkeserên dinyayê!







Dengê bilûra min,



çiya û zozanên bilind,



kaniyên bi gul û rihan dorgirtî,



guhê keft û serê zinaran



guhdarên te ne!



û sira bayê xerbî



te di nav pelên darê de digerîne.







Bilûra min, were emê



bi wî çiyayê bilind re



bi hewa kevin,



û bibin cîranê bayên xurt







û hevalê kimtên wan



yên bi mij û dûman,



û tê de dengê xwe berdin,



û zarîna dengê me



bikeve nav kortal û geliyan



û bêcaniya erdên jêrîn



bihejîne



û pêlên ava heftreng



ên xemzebaz



nalîna me bigehîne



deşta Sirûç û Diyarbekrê



û beriya mêrxasên Berazan



û kalîna berxan



tev şehîna hespan



li me vegerînin.







Bilûra min, binêre û bibihîze!



Roj çû ava,



stêra êvarê bû geş,



kolosên çiyan ên gewr



û hewraniyên wan ên sor û zêrîn



bûne çûn



û pêlên ava sevê ên reş



ketine dest û newalan



heta rûyê gir û kepezan.



Di qeraca de



kevir piyê şevgera dixapînin



û bêdengiya şevê de



pêjna lingên mêrxasan tê.







Bilûra min,



dengê xwe berde!



Dinya, mîna zarokekî berşîr,



ket dergûşa xwe



Dengê xwe berde, bilûra min,



û jê re bilorîne,



xema wê birevîne!



Bilûra min tu î.







Xemrevîna terkeserên dinyayê



û li rohelatî



dema ko dinya hişyar dibe



ji xew radibe



ji me re



strana azadî û serbestiya



Kurdistanê



binehwirîne,



û dengê wê stranê, bila,



mîna tîrêjên rojê ên pak û zêrîn



bikeve nav dil û guhên me.



Bilûra min,



Tu î xemrevîna dilketiyên welêt



KAVALIM



Şirin kavalım



Sabahın eherinde



Ve gün batımında



Yalnızların arkadaşı



Çoban ve aşıkların yoldaşı.



Sesin



Dertlilerin göz yaşını



Ayrılığın selamını



Aşıkların ağlama ve hıçkırıklarını



Bana hatırlatıyor.



Kavalım sensin,



Yalnızların gam ve kederi!







Kavalımın sesi,



Dağ ve yüksek yaylalar



Çiçek ve fesleğenle çevrili pınarlar



Derin mağaralar ve yüksek tepeler



Senin dinleyicilerin! Ve batı rüzgarlarının esintisi



Dolaştırıyor seni yaprakların arasında







Kavalım gel



Biz o doruklara yükselelim



Komşu olalım yaman rüzgarlara







Ve onların uğultusunun dostu



Sisli ve dumanlı olanların



Ve içinden haykıralım



Ve sesimizin ağıtı



Vadi ve derelere yayılsın



Ve aşağılardaki cansız toprakları



Sallasın



Ve ışıldayan yedi renkli suyun dalgaları



İniltimizi duyursun



Diyarbakır ve Suruç ovasına



Ve yiğit Beraz diyarına



Ve kuzu sesleri







Tay kişnemeleriyle



Bize karşılık versin







Kavalım bak ve duy!



Gün battı,



Gece yıldızı parıldadı,



Boz dağların tümsekleri



Ve kızıl ve altın pelerinleri



Kıpkızıl



Ve gece sularının karanlık dalgaları



Ova ve vadilere



Kayalık ve tepelere kadar



Taşlık arazilerde



Taşlar gecenin yiğitlerini anlatıyor



Ve gecenin sessizliğinde



Yiğitlerin ayak sesleri duyuluyor.







Kavalım,



Haykır sesini!



Dünya, kundaktaki bebek gibi,



Düştü beşiğine



Sesini haykır, kavalım,



Ve dünyaya ninniler söyle,



Kederine son ver!







Kavalım sensin.



Yalnızlığın dert ortağı



Ve Doğuda



Dünya aydınlandığı



Uykudan uyandığı vakit



Bize,



Serbestlik ve özgürlük şarkısını



Kürdüstan'a



Mırıldan



Ve o şarkının sesi, öyle,



Güneşin en temiz ve parlak ve altın ışınları gibi



Yüreğimizde ve kulaklarımızda yankılansın



Kavalım,



Sensin, vatan aşıklarının hüznünü dağıtan.







Kaynak:Antropoloji