HALİDE NUSRET ZORLUTUNA sizce ne demek, HALİDE NUSRET ZORLUTUNA size neyi çağrıştırıyor?
 

*



Cumhuriyet tarihinin örnek alınası öğretmenlerinden biri... 'Bir Devrin Romanı'nda yaşam öyküsünü anlatır... Şair...







ELLERİM BOMBOŞ







Hasret dedikleri zorlu ateştir



Bekledim, bağrımı dağladı gül gül.



Artık gelse de bir, gelmese de bir.



Dermanı yanmada bulan bu gönül,



Vahdet şarabına mey-hane oldu!







Yürekten, derinden fışkırdı bir ah,



Erişti imdada Rahmet-i Rahman.



Işıkla dolu can, Elhamdülillah,



Gönülden göründü en büyük Sultan...



Bezminde kandiller peymane oldu.







Nusret bu aşk ile divane oldu!







Halide Nusret ZORLUTUNA







Şanlıurfayı...



Bilenler Bilir Halide Nusret Zorlutuna Ş.Urfada şu anda baba olmuş anne olmuşların öğretim verdiği dönemde urfalı bir çok öğrencinin anasıdır..







Bu dağın çilesi dolmaz



Bu dağın çiçeği solmaz



Bu dağ bir...



Sus şair,



Hepsini demek olmaz!

(Halide Nusret Zorlutuna)







milli mücadele



şair



vatansever



ilk kadın aydınlardan







aklıma direkt Sayın Edebiyat Hocam Mehmet Şentürk geliyor..cidden çok sewiyo onu..oopps..seviyor..







Halide Nusret (Zorlutuna) ve Git Bahar























1901 yılında İstanbulda doğan Halide Nusret, meşrutiyet döneminde Kerkükte mutasarrıflık yapmış olan ve hürriyet mücadeleleriyle tanınan Avnullah Kâzimînin kızıdır. Halide Nusret, ilk tahsilini ailesinden alır. Kerkükte özel hocalardan bir yandan Türkçesini diğer yandan Arap ve İran dillerindeki bilgisini kuvvetlendirmiştir. Dünya Savaşının başladığı sıralarda İstanbula dönerler ve Halide Nusret Erenköy Kız Lisesine devam eder. Mütareke yılları başlayınca çalışmak zorunda kalan şaire Darülmuallimatta imtihana girerek öğretmen olma hakkını kazanır. Bu arada İstanbul Darülfününuna –Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü- devam eder. Özel olarak İngilizce öğrenir.1926 yılında süvari yarbayı Aziz Vecihi Zorlutuna ile evlenir.1930 yılında Ergün adlı oğulları ve 1938 yılında da kızları Emine Işınsu kızları dünyaya gelir. Tanrının kendisini öğretmen olsun diye yarattığına inanan Halide Nusret,1957 yılında kendi isteği ile emekli oluncaya kadar çeşitli illerde öğretmenliğe devam etmiştir. Son yıllarında yüksek tansiyon ve romatizmadan rahatsız olan Zorlutuna,1984 yılında vefat etmiştir.



Zorlutunanın yazarlık hayatına girişi Erenköy Kız Lisesinde orta tahsilini yaparken babasını kaybetmesi üzerine yazdığı "Ağlayan Kahkahalar" adlı yazısıyla olmuştur. Bu yazısı 1917 yılında Talebe Defteri adlı derginin açtığı yarışmada birinci olmuş ve neşredilmiştir. On dokuz yaşında iken ilk romanı olan Külleri kaleme almıştır. Ayrıca Türk Kadını, Kadınlar Dünyası, Aydabir, Salon Mecmuası, Çınaraltı, Çağrı, Hilâl, Defne, Hisar, Milli Mecmua dergilerinde ve Vakit, Zafer, Kudret, Haber, Yeni İstanbul, Sabah, Hürriyet gazetelerinde yazıları yayınlanır.



Halide Nusret, genç yaşlarından itibaren sosyal kuruluşlarda ve hayır cemiyetlerinde çalışır. Türk Kadınlar Birliği, Türk Ocakları, Halk Evleri, Muallimler Birliği, Yardım Sevenler Derneği, Çocuk Haklarını Müdafaa Cemiyeti ve Çocuk Esirgeme Kurumu (Himaye-i Etfal Cemiyeti) yönetim kurullarında uzun yıllar hizmet verdi.1975 yılı Birleşmiş Milletler tarafından "kadın yılı" olarak ilan edildiğinde "Kadının Sosyal Hayatını İnceleme ve Araştırma Derneği" tarafından düzenlenen sergi ve toplantıda Halide Nusrete "ümmül muharrirat" (kadın yazarların annesi) unvanı verilmiştir.1983 yılında ise Basın Yayın Genel Müdürlüğü ile Türk Basın Birliği tarafından "Basın Mesleğinde 50 Yıl Şerefli Hizmet" belgesiyle plaket verilmiştir.



Zorlutuna, şiirlerinde hece ölçüsünü romanlarında da konuşulan Türkçeyi kullanmıştır. İnce ruhlu, hassas şairlerimizden olan Halide Nusret, aynı zamanda yazı tekniğinin kuvvetiyle tanınmış kadın ediplerimizdendir.



Eserleri: Şiirlerini 1930de Geceden Taşan Dertler,1943te Yayla Türküsü,1960da Yurdun Dört Bucağı ve 1967de yayımlanan Ellerim Bomboş adlı kitaplarında topladı. Romanları ise,1921de Küller,1922de Sisli Geceler,1933te Gülün Babası Kum,1945te Beyaz Selvi,1971de Büyük Anne,1974te Aydınlık Kapı,1978de Aşk ve Zafer adlarıyla yayımlandı. Ayrıca yazarın 1977 yılında çıkan Benim Küçük Dostlarım ve 1978 yılında Bir Devrin Romanı adlı hatıra türünde kitapları da bulunmaktadır.







Git Bahar



Çekil, bu gölgeli yolda gezinme…



Bahar, bakışların gene pek sarhoş.



Yanılıp gönlüme misafir inme:



Kapısı kilitli, mihrabı bomboş,



Mabettir orası, meyhane değil!







Altınlı başında papatya niçin?



Sarı saçlarına pembe gül takın!



Git bahar, gönlümde ibadet için



Diz çöken kızları ürkütme sakın,



Kalbime girme, o kâşâne değil!







Ziyalar, kokular, renkler, çiçekler…



Ömrünün her gün bir başka düğün,



Bülbüller koynunda aşkı çiçekler,



Güller dökülürler göğsüne bütün.



Gerçekten güzelsin, efsane değil!







Git bahar, git bahar, uzaklarda gül!



Denize renginden bırak hediye



Ufuklarda gezin, semaya süzül,



Sokulma kalbime peymane diye.



Gördüklerin kandil… peymane değil!







Kaynaklar: Bir Devrin Romanı,1978 Tanzimattan Bu Yana Hamasi Türk Şiiri Antolojisi,1997 Çağdaş Türk Şiiri Antolojisi,1993 Tanzimattan Bugüne Türk Şiiri Antolojisi I,1994 Edebiyatçılar Alemi,1999 Türkçe Kitaplarında Yazıları Bulunan Şair ve Yazarların Hayatı,1970 Kadın Şair ve Muharrirlerimiz,1940 Şahsiyetler ve Eserler,1993 Roman Hulasaları,1945 Bugünkü Türk Yazarları,1960 Türk Edip ve Şairleri Edebiyatçılarımız ve Türk Edebiyatı,1938 Yazarlar Sözlüğü,1999.









elif konar 11.11.2002







Kaynak:Antropoloji