İSTANBUL sizce ne demek, İSTANBUL size neyi çağrıştırıyor?
 

*



bazen kaçıp gitmek istesemde...



içinde huzur bulduğum şehir...







bazen insanı cileden cıkaran adaletsizligin oldugu,trafigin,kalabalıgın,yalancılıgın,sapıkları n dolu oldugu bunlar gibi tüm olumsuz özellikleri barındıran bi şehir ama yinede bi sahil kenarına oturup cayınızı yudumlamlarken bu olumsuzlukların hiç biri aklınıza gelmez ve içinizden cok güzelsin be istanbul dersiniz.







BENİM GÜZEL İSTANBULUM







Erkeklerin gözünde merhamet, kadınlarının gözünde iffet, gençlerinin gözünde saffet, yaşlılarının gözünde şefkat kalmamış olan şehir... Ne de profesörünün gözünde hakikat, muharririnin gözünde samimiyet, tüccarının gözünde sadakat, polisinin gözünde cevvaliyet...



Benim güzel İstanbul'umda, sadece yemek, yutmak, içmek, şişmek, ısırmak, incitmek, aldatmak, atlatmak, çelmeye getirmek, tuzağa düşürmek sevdasında kaba nefs suratlarının çeşitli tuğraları...



Gel de meydanlarda, caddelerde, yol ağızlarında bir kenara çekilip dirseğini bir taşa ve başını eline daya ve kimsenin farketmediği bu tuğraları hecelemeye çalış! Göreceksin ki, benim güzel İstanbul'um, ruhiyle olduğu kadar suratiyle de çirkin mi çirkin! ...



Dolmuşlarda kimse kimsenin hacim sahibi olmasına tahammül edemez. Vapurlarda favorili delikanlılarla mini-etekli kızlar, kollarını birbirlerinin omuzlarına atmış, kadın-erkek kompleksini havada üstüste uçan sineklerin seviyesine indirmiştir. Bir şeyin halisini bulmak öylesine muhâl olmuştur ki, pres makinesinde ve gözünüzün önünde portakal sıkan tezgâhtar, önceden portakallara şırınga ettiği Terkos suyunun keyfiyle karşımızda sırıtmaktadır. Nizamsızlıkta nizama memur beyaz trafik eldiveni, çözülmesi imkansız bir düğümü boyuna sıka dursun...



Mektep, adliye, sinama, gece kulübü, ibâdethâne ve bilmem ne hâneden boşalan insanlar sırasıyle küskün, kırgın, bezgin, bitkin, ölgün ve ezgin...



Benim güzel İstanbul'umun dâvâsı, ne idarî, ne siyasî, ne içtimaî, ne iktisadî, ne beledî, ne bediî sadece ruhî ve ahlâkî..



N.F.K



ne güzel yazmış üstad..







Aşık olduğum şehir







cezayirde kız çocuklarının ismidir istanbul! sokaklarda sürekli çağrılır....der ibrahim paşalı.o zaman bizde deriz ki istanbul özlemdir en derininden







Bahar Sarhoşluğu











İlk sevgilinin gülüşüne benzer



Bir Nisan havası değil mi esen?



Zincirlere, kelepçelere inat,



Kanatlarımı açmak zamanıdır



Allaha ısmarladık kaldırımlar.



Giyenler düşünsün dar elbiseyi,



Ölçülü sözü, hesaplı adımı



Ben kurtuldum kafeste kuş olmaktan



Saltanat sürer gibi uçuyorum,



Erik ağacı gelin olduğu gün.



Hayranım bu şehrin bacalarına



İrili ufaklı hep bir ağızdan.



Nasıl derinden bu gökyüzüne doğru



Bir türkü söylüyorlar öyle sessiz!



Dumanın daim olsun güzel baca!



Yuvası saçakta kalan kırlangıç,



Yavrusu dallara emanet serçe,



Derken camiler üstünde güvercin



Minareler katından geçiyorum



Gökyüzü mahallesi İstanbulun



Süt beyaz bir martıyım açıklarda



Gemilere ben yol gösteriyorum,



Buğday ve ilaç yüklü gemilere



Bir kanat vuruşta bulutlardayım



Bir süzülüşte vatanım dalgalar!







Cahit Sıtkı Tarancı







İstanbul benden büyük onla başa çıkamam.Küçücük ellerimle seni geri alamam...İstanbul mavi şehir işte..







Sokak lambalarının yıldızları kaybettiği şehir....







bir fatih daha gerek bu şehre



öyle ki istanbul yeni fetihlere gebe...







Kaynak:Antropoloji