analar
 

* yavuz bulent bakiler şiiri.







Garibin anası pencerelerden



Yanık türkülerle yollara bakar.



incecik yüzünde her akşam üstü,



Çizgi çizgi, nokta nokta bir efkar.







Fakirin anası her sabah sessiz



Ağlar çocuğunun aç çıplak durduğuna...



Elleri koynunda kalır çaresiz,



Bin pişman doğduğuna, doğurduğuna.







Mahkumun anası susar, konuşmaz



Suçu kendisinde sanır.



Kaçar insanlardan, aydınlıklardan



Duvarlara bile baksa utanır.







Açılsa üstüm biraz duyar da gece yarısı



Kalkar yatağından gelir.



Bir mübarek el uzanır yorganıma usulca



Bilirim anamın elidir.







Bir merhamet, bir sıcaklık, bir gurur,



"Yavrum" diyen sesinde



Ve günde beş vakit nabzı vurur,



Beyaz tülbentinde seccadesinde







Karımın anası anama benzer,



Öylesine yakın duygulu, ince...



Özü sözü bir yayla gözesi kadar berrak



Oturacak yer bulamaz çıkıp yanına gelince,



Yüreği, destanlar gibi sımsıcak.







Ve alnım açıksa, başım dikse



Dirliğimiz varsa, mutluysam,



Yüzüme gülüyorsa böyle bu şehir...



Bir beyaz zambak gibi pırıl pırılsa yavrum



Ve yavrumsa sevdiren bana her şeyi bir bir



Bu mutluluk, bu düzen, bu bitmeyen aydınlık



Anasının yüzü suyu hürmetinedir.