http://i23.piczo.com/view/3/1/y/g/z/...91_80787_5.gif

Düşen Melek

Çok saftı bir zamanlar kalbi,
Bazı insanlar gibi zalim değildi
Hayat itti onu karanlığa,
Tekrar dönemedi aydınlığa!

Acılar içinde sınandı durdu,
Belli bir dönem düştü, duruldu,
Deneyimle, acıyla yoğruldu,
Son gözyaşlarını akıtırken anladı ki; yoruldu!

Gelemedi bir daha kendine,
Son adımını attı sonsuz çilesine,
Ölüm aldı o masum kalbi yavaşça eline,
Bir melek daha düştü,
Ağlayan olmadı onun kederine!

Son bir şans daha verildi,
Kalbi yenilendi, temizlendi,
Sirkildi, ayağa doğruldu,
Kalbi tekrar nurla doldu.

Anladı ki elbet acılar olacak,
En yakınları bile kalbinde yaralar açacak,
Gözyaşları sel olup akacak
Ama aşk bu tabi ki kalbi yakacak!

O aşk olduğu müddetçe dayandı,
Bir sürü zorluklara yılmadı, aldanmadı,
Dimdik devam etti ışıklar saçarak,
Aşkıyla tüm insanlığı aydınlatarak...

Amacı açıktı onun aslında,
Kimse, öldüğünde olmayacaktı yasında,
Ama biliyordu buradan birgün ayrılacak,
Çünkü o da parlak yıldızdı bir gün kayacak.

Melekler dolaşıyor aramızda,
Göremiyoruz ama çok yakınımızda,
Her zaman için elleri omzumuzda,
Selam olsun o Allah dostlarına!

Yazar: Efe Elmas