Gitmekle kalmak arasında kıpırdamayan gün,
katı bir saydamlık kalıbı.

Hepsi görünüyor ve hiçbiri anlaşılamıyor,
ufuk dokunulamayacak bir yakınlık.

Masada kağıtlar, bir kitap, bir vazo:
nesneler dinlenmekte adlarının gölgesinde.

Damarlarımdaki kan giderek daha ağır yükseliyor
ve yineliyor inatçı hecesini şakaklarımda.

Işık kayıtsızca biçimini bozmakta
donuk duvarın, tarihi olmayan bir zaman.

Öğle sonrasının yayılışı; şimdiden bir körfez
usul dalgalanışı sarsmakta dünyayı.

Ne uykudayız, ne de uyanık:
biziz, başka bir şey değil işte.

An ayrılmakta kendi kendinden
ve duraksamaların oluşturduğu geçite dönüşmekte.

Octavio Paz

[Alexandra]

Bu güzel Octavio Paz paylaşımı için çok teşekkürler Blue Jaloon. Bazen ilerlemek için inat etmeliyiz öyle değil mi? Diretmelere, dayatmalara duvar gibi karşı koymalıyız bazen...

Sevgiyle kal

Gitmekle - kalmak arasında kaldığım her an gitmeleri tercih ettim . Ardımda açık kapı bırakmamacasına , geçmişe bir çizgi çekip yeni ufuklara yol alırcasına, aklıma koyduğum an yaparcasına gittim , özgürlük gibi geldi gitmeler ve ben hep özgürlüğü seçtim...

Teşekkürler paylaşım için , maviş kızına da kucak dolusu sevgiler...

[Alexandra]

Bu sefer ben de gitmeyi seçiyorum, bu sefer özgürlüüğü seçiyorum:))

Artık vakit geldi:)))