yok olmuş umutlar
 

bir gece yarısıydı umutlarımı çalıp kaçan trenin sreni ile uyandı bu canan durdurun beni de alın diye

bağırdım ama nafile gönül dinletemedi azraile, böyle yaşamaktansa canımı al diye yalvardım anlamadı

pislikler içerinde bembeyaz bi sayfa açmaya çalıştım yazdığım satırlarımı mürekkeple değil çamurlan yazdım

bilesiniz ne çok dert kağır çekmiş bu düşünen suçlu lakabını alan yolcu son durakda bekler olmuş belasını

arar olmuş bertaraf olmuş yaşayışına son yudumla elvedalara kafa tutmuş yerde bulduğu kurumuş gül ilen

belki dikeni batmış ama yılmamış sımsıkı tutmuş sanki avucunun içindeki onun son anlamıydı nefes için

alması gereken bilmesi gereken acılarına melhem olabilitesini arttırmış son çırpınışlar bi yere kadarmış

evvel zaman içinde yalan dünyamın dışında hayaletler gibi yaşayışı benimsemek belki bir çare olmuş


dudaklardaki sigaranın dumanı yalancı dünyanın bekçisi kimi zaman dertleri sevinç rolündeki çaresizi oynattın


herşeye layık görülen bu beden karşınızda suratındaki karamsar bakışlarla gözlerinize bakarak dilenmek ister

ama söyleyemez çünki konuşamaz kader daha küçükken yıkmıştır tertemiz dünyasını alabora eğlemişltir

her gün isyan ede ede günaha gireceğine kabullenmiştir boşa çırpınmaz rahman huzurunda boynu kıldan ince

küçükken başilayıp çocukken bitti benim için uzatmaları oynar oldum oyuncak niyetine ömrüm ilen

len yeter bıktım demeye yüzüm yok yutulur ağza gelen onca haykırış dil varmaz söylemeye

bir çırpıda yıkılan hayalllerin hesabını sormaya neden demeğe değmeyin deertlerime

şimdi filmin son karesi benim için gülerek çıkmayı isterdim fotorafta ama

ne ben inanırım bu gülmeye nede yanı başımda yıkılışımı zevkle izleyen kaderim elveda ederim


dudaklardaki sigaranın dumanı yalancı dünyanın bekçisi kimi zaman dertleri sevinç rolündeki çaresizi oynattın

bu sözleri kendi hayatıma uydurarak yazdım umarım beğenirsiniz

Cevap: yok olmuş umutlar
 

Keşke noktalama işaretleride satır aralarında belirgin olsaydıda tadına vararak kolayca okunsaydı.