[goldenrose]

Bu konuyu hiç çözemeyeceğim sanırım..

[Pelish]

Merhaba;

Biz dünyadaki en güzel yarıtılan varlıklarız insanız. Anne baba benim için en önemli ve değer verdiğim herşeyim şu anda hayattalar ve hayatta olmaları ile beraber bana verdikleri maddi manevi destekleri hakikaten çok büyük, bu yaşıma kadar. Anladığım kadarıyla senin de onlara verdiğin değer çok yüksek.

Dünyada hiç bir insan yalnızlık ile baş edemez, yalnızlık sadece allaha mahsustur. olacağın önüne geçemezsin gidicem diyenin önünde dağ olsa duramaz sen kafanı bu tür şeyler ile meşgul etme, sadece ama sadece hayatın tadını çıkarmaya bak. Kendine eşgal edecek birşeyler bulmalısın. İnan hayaaat çok kısa ve zor, bu zorluklar karşısında kendini en güzel bir biçimde hazırlamalı ve geriye dönük değil önüne bakarak gitmelisin. Çünkü 1 saniye sonrasını bilemezsin.

Sence bizi biz yapan geçmişimiz değil mi? Dünkü umutlarımız, hayat kırıklıklarımız, hatalarımız, yanılgılarımız, yaşadıklarımız seçimlerimiz...

Geçmişte yaşadıklarımızla, öğrenmedik mi? veya Büyümedik mi? yoksa sen geçmişe saplanıpda yerinde sayanlardan mı oldun? Geçmişi sırtına alıp dağları tırmanmakta ısrar mı ediyorsun? Bilmiyorsun ki o ne ağır bir yüktür... çünkü ben yaşadım biliyorum. Her an ağırdır, her an. Attığın adımda en mutlu olabileceğin anlarda bile seni aşağıya doğru çeker... Bu yükü atmadığın taktirde yaşamın boyunca kendi kendini cezalandıracağının farkında mısın?

Hava soğuduğunda camın üzerindeki buğuyu silmek ihtiyacı ile birlikte etrafı görmek istersin... o buğuyu sildiğin anda buğu bitmiştir... Geçmişte milyonlarca insan o buğuyu ortadan kaldırdığında huzur ve güven içinde hisseder kendini... çünkü her kez 2 kardeş olupta hiç konuşmayanlar var... Yalnızlık çok zor.

Karar senin...
Hayat senin...

Saygılarımla,
Ahmet