ÇOCUKLUK ÇAĞINDA OBEZİTE
 

Beslenme alışkanlıkları, yağ ve karbonhidratların fazla tüketilmesi ve fiziki aktiviteden uzaklaşmanın çocuklarda obezite görülme sıklığını arttırmaktadır.

Yapılan araştırmalara göre her üç obez çocuktan biri, obez ergenlerin ise yüzde 80`i erişkin yaşa ulaştıklarında obez kalıyor. Bu nedenle obezitenin çocukluk çağında tanımlanması ve tedavisi, erişkin dönemde obeziteye bağlı komplikasyonların önlenmesi açısından son derece önemli bulundu.

İlgili sağlık kuruluşuna başvuran obez çocuklara kendi yaş ve cinsiyetlerine uygun kalori hesaplamasının yapılması, tedavi süresince, çocukların `gelişen ve büyüyen birer varlık olduklarının unutulmaması gereklidir.

`Öncelikli olarak bilinçsizce yapılan, televizyon ve gazete önerileri ile uygulanan moda diyetlerden kaçınılmalıdır. Aile eğitimi, tedavide önemli bir yer tutmaktadır. Çocuktan gizli pişirilen pasta ve böreklerin kokusu altında ne yazık ki diyete uyum kolaylıkla bozulmaktadır. Öğünler arası atıştırmalardan uzak durulması, televizyon karşısında yemek yeme engellenmelidir. Obez çocukların ayda vermeleri gereken kilo en fazla 2 kilogramdır.

-``GLOBAL SALGIN``-

Şişmanlığın, ülkelerin gelişmişlik oranlarına göre değişim göstermektedir. `Araştırmalar, şişmanlığın gelişmiş ülkelerde düşük sosyo-ekonomik düzeylerde, gelişmekte olan ülkelerde ise yüksek sosyo-ekonomik düzeye sahip kesimlerde daha sık olduğunu göstermiştir.

Çocukluk çağında obezitenin başlıca risk faktörlerini anne veya babada obezite görülmesi ve ailesel aktivite eksikliği olarak sıralanır. 5-7 yaşları arası ile ergenlik döneminde kilo alımının arttığını gözlemlenmektedir.

`Genetik faktörler üzerine yapılmış araştırmalara göre, her iki ebeveyn obez ise çocuğun obez olma riski yüzde 80. Yalnızca biri obez ise bu oran yüzde 50`ye düşüyor. İkisi de obez değilse, çocuğun obez olma ihtimali ise yüzde 9 civarında.`