|
EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... Egoyu sadece aşk yenebilir Zülfü Livaneli - zlivaneli@gazetevatan.com Her insan egosu tarafından yönetilir. Kendimizi özgür sanırız ama aslında egomuzun esiriyizdir. İçimizdeki esas “ben” sahibimizdir. Bizim yerimize kararları o alır, bizi çeşitli ruh durumlarına sokar. Hiç istemeden öfkelenmemizin, sinirlenmemizin altında bu vardır. Hırslarımızı ego yönetir. Aklımız ne kadar başka türlü söylese de ego “hayır” der, “öyle değil böyle davran.” Ve biz ister istemez onu dinleriz. *** İnsanoğlunun en dokunulmaz, en hassas, en yaralanmaya ve karşı koymaya açık efendisidir ego. Her şeyi yapabilirsiniz ama insanın egosuna dokunamazsınız. Bunu yaptığınız anda karşınızdaki insanın çıldırdığını, her türlü deliliği yapma noktasına geldiğini, hatta sizi öldürmek istediğini fark edersiniz. Ego, insanı mantık dışı noktalara sürükler. Kadınla erkeği düşman kılan, arkadaşlıkları bozan, siyaseti çekilmez hale getiren şey egodur. Milyonlarca insanın öldürüldüğü savaşları, iki komutanın egosu yönetir. Birbirlerinden çok uzak oldukları, hatta hiç karşılaşmadıkları halde başka insanların hayatı üstünden bir ego oyunu oynarlar. Galip komutanın rakibine uzaktan “Seni yendim ey bilmem kim!” demesi bundandır. *** Bütün dinler egoyu terbiye etmek, hatta sindirmek üzerine kurulmuştur. Bazı çilekeşlerin kendi bedenlerine eziyet etmeleri, aç kalmaları, kadınsız bir hayatı tercih etmeleri, mağaralara inzivaya çekilmeleri, nefsi yani egoyu terbiye etmek içindir. Tanrı buyrukları, peygamber sözleri hep “şeytan” olarak tanımlanan egonun insanı aldatmasını engellemeyi hedefler. İnsanın efendisinin ego değil, Tanrı olmasını sağlamaya yöneliktir. Bu yüzden de bütün kutsal kitaplar insanoğluna bu dünyanın geçici bir sınav yeri olduğunu, dünya zevklerine kapılmaması gerektiğini, asıl yaşamın öbür dünyada olduğunu vurgular ve sürekli olarak ölümü hatırlatır. Çünkü ölüm egoyu da öldürecektir. *** Olgunluk, bilgelik egoyu denetim altına almak demektir. Bazı insanların sözleri hatta yazıları buram buram ego kokar. O kişi sürekli savunma halindedir. Hangi konudan söz açılsa, “ben” diye düşünür ve cevap verir. O gizli ve derin egosunu zaman zaman gözlerinde, sesinde, kelimelerinde görebilirsiniz. Bu tip insanlar egonun en zavallı köleleri arasında sayılır ve ömür boyu huzur bulamazlar. *** Egoyu öldüren tek şey aşktır. Gerçek, derin, tutkulu, özverili, canını verecek, kendi kimliğini silip eritecek, yok edecek kadar büyük bir aşk. Böyle bir esrimenin karşısında ego yaşayamaz, insan üzerindeki egemenliğini sürdüremez. Yenilmeye mahkûmdur. Kendi varlığını başka bir varlık içinde eritmek isteyen kişi çok güçlüdür. Yenen değil yenilen olmak ister; kazanan değil kaybeden, bencillik değil fedakârlık yapan olmaya çalışır.. Çünkü ego onun efendisi değildir artık. Adına aşk denilen yeni bir efendisi vardır. |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... Çok güzel bir yazı teşekkürler sarı'cm. :)) Ego kontrol edilebilir bir şey. Onun ne dediğini dinle ve uyup uymamaya sen karar ver. Ego kontrolünü yolu kendiniz izlemekten geçer. Önce kendi davranışlarını izlersin. Sonra düşüncelerini ve en son da duygularını izleyebilirsin. İzlediğin şeyi kontrol etmek de mümkün oluyor. İzlediğin durumları değiştirebiliyorsun. Akışına bırakırsan ne olup bittiğinin farkında olamıyorsun. Önce kendini izleyip farkındalık kazandığında hem bilincindeki farkındalık yükseliyor hem de çevrene olan farkındalığın artıyor. Bunları da son güncellenen ego ile ilgili diğer başlıkta yazacaktım ama burada da söylemekte sakınca görmedim. Sevgiler. |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... Son zamanlarda en cok mucadele ettıgım sey...bu yazılar ıyı gelıyor,emegıne saglık sarım... |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... bu egonun yok olup olmaması konusunda kararsızım acıkcası.yanı egosunan cok kendıne guvenı yok olup aska teslım olup sonrada canı cok yanan bırı olarak egoyunun varlıgı ıyı bırseydr. aklım bıraz karısık sacmalamıs olabılırım kusura bakmayın.. |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... Estafirullah. Olur mu hiç öyle şey? Fikirlerinizi paylaşmanız değerli tabi ki yaşadıklarınız ve bildikleriniz doğrultusunda yazıyorsunuz yorumlarınızı. Ama belki de egonuz tam susmadığı için bu şekilde olumsuz duygular içindesiniz. Bence yukarıdaki yazı üzerinde düşünülmeye değer. Egomu yenebildim mi bu aşkta yoksa egom mu beni yeniyor her seferinde? diye. Aşkın yendiği ego şikayetlerden uzak ütopik bir mutluluğa erişebilir. Ama hala eleştiren seslere kulak veriyorsanız içinizce yenilen bir ego yoktur. Belki büyük ölçüde verilen tavizler vardır. Bazen istemeye istemeye de verilir tavizler. Onun için yaptığınız her şeye helalı hoş olsun diyorsanız o zaman aşkınız egoyu yenmiştir benim gözümde. |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... garip sey..yanı eskıden evet helalı hoş olsun deger ona diyodum fakat dusuncelerım sonrasında ooyle cok degıstıkı.ondakı asırı kıskanclıklar, asırı kısıtlamalar kımı zaman tartısırken saygıyı yıtırmesı sensızlıge dayanamıyorm dıyıp her kavgada bensızlıgı secme yoluna gıtmesı ve daha bır suru sey.. butun bunlar fıkırlerımı hıssettıklerımı degstrdı.dönup baktıgımda deymemıs demeye baslıyorm. |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... Hangi ilaç iyi gelir yürek yarasına, Hangi merhem tüm kırılmışlıklarını onarır, Hangi silgiler siler söz sıyrıklarını, Özlemenin şifası var mıdır? Ya hasretin... İyileştiren sevgilere ihtiyacı var insanın, Özellikle de şimdi, bu yaşlarda. Seni tüm zaaflarınla hatalarınla kabul eden, Tüm korkularınla bilen, Hesapsızca ve sorgusuz, Şartsız ve koşulsuz, Bencilce olmayan, Beninden önce senin olan, Onaylamasa da kabul eden bir yumuşaklıkta, Kalbinin içi kadar bir uzaklıkta, Sonuçta değil süreçte iyi gelen, iyileştiren sevgilere ihtiyacı var insanın... Düşüncesi bile gülümseten, Omuzlarındaki tüm yüklerinden seni azad eden, Keder değil yaşama sevinci veren, Tüm yaralarını kendi bile fark etmeden saran, İyileştiren, iyi gelen sevgilere ihtiyacı var insanın. Beklentileriyle yormayan, fazla soru sormayan, Yanında sen gibi sen olduğun, Tüm yanlış bildiklerini unuttuğun, Hiçbir hesap yapmadığın, yapamadığın, İyi gelen, iyileştiren sevgilere ihtiyacı var insanın… Seni kalıplar içine sıkıştırmayan, Tüm kayıp taraflarını bakışlarıyla bulduran, En beceriksiz taraflarını, Sevimli bir çocuğun yaramazlığı gibi görüp, Seni sevmeye daha da sarılan, İyileştiren, iyi gelen sevgilere ihtiyacı var insanın... bin defa paylaşmış da olsam :) sanırım bin kez daha paylaşacağım... |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... cansuyu bu gercekten cok guzel bı yazı tesekkurler.. |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... Alıntı:
|
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... Alıntı:
|
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... Onunla savaşmak yerine varlığını kabul edip izlemek ve kendi isteklerini uygun bir dille kabul ettirmek yaptığımız olumlamaların ve dinlediğimiz telkinlerin amacı bu değil mi? |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti. Asıl eksiklik, çareyi başkasında aramaktı. Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor. İnsan tek başına mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor. Önce yalnızdık. 9 ay boyunca karanlık bir yerde dışarı çıkmayı bekledik ve dünyaya ağlayarak geldik. Pişman gibiydik. Ya da mecburen gelmiş gibi. Biraz büyüdükten sonra, kendimizi bildiğimiz anda, içimizi kemiren, kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik: Bir yerde bir eksik var dedik. Korktuk. ‘Bunun sebebi ne?’ diye sorduk kendimize. Cevabı yapıştırdık: ‘Demek ki sahip olmadığımız bir şeyler var. O yüzden eksiklik hissediyoruz’. Peki, neye sahip olmamız gerekiyor? Çocukken ‘yaşımız küçük’ diye düşündük. Her istediğimizi yapamıyoruz. Kurallar, yasaklar var. Büyüyünce her şey yoluna girecek. Büyüdükçe bir şey değişmedi. Yine huzursuzduk. İçimizden bir ses aynı sözcükleri fısıldıyordu: ‘Bir eksik var. Kafamız karıştı. Nasıl kurtulacağız bu iğrenç duygudan? Nasıl geçecek bu? Aklımıza yeni cevaplar geldi: Okulu bitirince geçecek. İşe girince geçecek. Para kazanınca geçecek. Tatile gidince geçecek. Okulu bitirdik. Diploma aldık. İşe girdik. Kartvizit aldık. Çalıştık. Para kazandık. Taşındık. Araba aldık. Çalıştık. Eve yeni eşyalar aldık. Tatile gittik. Dans ettik. Terfi ettik. Kartviziti değiştirdik. Daha çok çalıştık. Daha çok para kazandık. Çalıştık. Çalıştık. Geçmedi.’Bir yerde bir eksik var’ hissi, hala orada duruyordu. Bu sefer de ‘Sevgilimiz olunca geçecek’ dedik. ‘Yalnızlığımız sona erince bu illetten kurtulacağız. ‘Beklemeye başladık. Derken, biri çıktı karşımıza aşık olduk. Ve anında başka biri olduk. Daha güçlü, daha güzel, daha akıllı biri. Hesap cüzdanları, kartvizitler, hatta ilaçlar bile böyle hissetmemizi sağlamamıştı. Sevgilimizin gözlerinde, daha önce bize verilmemiş kadar büyük sevgi ve hayranlık gördük. Sevgilimizin gözlerinde Tanrı’ yı gördük. Işığı gördük.’Tünelin ucundaki ışık b u olmalı’ diye düşündük ‘kurtulduk’. Sonra bir gün, daha dün bize deli gibi aşık olan insan çekip gidiverdi. Ya da artık eskisi gibi sevmediğini söyledi. Ya da başka birine aşık olduğunu söyledi. Ya da daha kötüsü, başka birine aşık oldu ama söylemedi. Telefonu açmamasından, elimizi tutmamasından, sevişmemesine bahane bulmak zorunda kalmamak için biz uyuduktan sonra yatağa gelmesinden anladık, bir terslik olduğunu. Belki de sevmekten vazgeçen veya terk eden sevgilimiz değildi, bizdik. Fark etmez. Sonuçta aşk bitti. Şimdi her yer bomboş. Şimdi tekrar yalnızız. Başladığımız yere döndük. Yıllarca uğraştık, eksiğin ne olduğunu bulamadık. Halbuki her şeyi denedik, her yere baktık. Öyle mi? Bakmadığımız bir yer kaldı. İçimize bakmadık. Eksik parçayı dışarıda aradık ama içimizde saklı olabileceğini akıl etmedik. Birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye uğraştık ama kendimizi sevmedik. Şaşıracak bir şey yok, tabii ki sevmedik. Kendimizi sevsek bu kadar koşturur muyduk? Canımız yanmasın diye duvarların ardına saklanır mıydık? Kendimizi boş sanıp doldurmaya uğraşır mıydık? Terk edilmekten korkar mıydık? Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti. Asıl eksiklik, çareyi başkasında aramaktı. Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor. İnsan tek başına mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor. ‘Herkes beni sevsin’ diye uğraşınca kimse gerçekten sevmiyor, herkes sevgisine şart koyuyor, sınır koyuyor. Oysa ‘kendime duyduğum sevgi bana yeter’ diye düşününce, kendimizi olduğumuz gibi kabullenince yarım tamamlanıyor. Her şey bir oluyor. İşte o zaman perde aralanıyor. Acı diniyor. İşte o zaman başka `bir`i bir araya gelerek, hesabın kitabın, korkunun kaygının hüküm sürdüğü sahte bir sevgi yerine, gerçek bir sevgi yaratılabiliyor. Sonsuz Sevgilerimle… CAN DÜNDAR |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... o kadar güzel anlatmışş kiii herşeyden önce kendini sevmenin gerekliliğinii.teşekkürler güzel paylaışımın için abla:) |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... kendimizi ancak başkasıyla tamlandığımızda sevilesi buluyorsak :) bi başkası bu eksik halimizin nesini sevsin küçüğüm :) |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... wayyy bee ne güzel açıklamaydı.... |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... kendi inamadığımıza başkasını inandırabilir miyiz :)) |
Cevap: EGOYU SADECE AŞK YENEBİLİR..... Alıntı:
|
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 06:06 PM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.