Gülmeyi unutmuşum da haberim yokmuş...
 

Arkadaşlar ben eskiden her espiriye ve şakaya hemen gülen bir insandım. Ama alt çenemin üst çeneme ileri olmasından dolayı gülüşüm yüzümün şeklini çok bozuyor. Bu yüzden de insanlar beni gülerken görünce daha da gülüyorlardı. Buda beni çok üzdü ve bir süre hiçbir espiriye gülmedim. Şimdi kendime bakıyorumda asık yüzlü ve hiçbir şeye gülmeyen biri olmuşum ve bunun uzun zaman farkına varmamışım. Çenemden ameliyat olacağım fakat daha çok var. (Yaşımı doldurmadım) Ama çenemin ileriliği yüzümü çok bozuyor, sinir oluyorum. >:( Bazen içimden kendimi yumruklayıp kırasım geliyor şu çeneyi..

Cevap: Gülmeyi unutmuşum da haberim yokmuş...
 

Allah yardımcın olsun. Kolay değil hakkaten. Seni anlıyorum. Umarım en kısa zamanda dilediğin gibi olur her şey

Cevap: Gülmeyi unutmuşum da haberim yokmuş...
 

Geçen kendini bilen bir arkadaşımla görüştüm, bana bacakların diz kapaklarından kopsaydı ve sonra yerine dikilseydi, ardından fizyoterapiyle yürümeyi
başarabilseydin bu başarı olurmuydu dedi, durdum kendi içime döndüm ve tabiki de başarıdır başarının ta kendisidir dedim. Bana bakıp sen şuanda iki ayağın üzerinde ayağa kalkıp dengeli bir şekilde yürüyebilirsin peki bu başarı değilmi ?dedi, başarıdır ama herkesin yapabileceği bir şey dedim, demek başarı herkesin yapamayacağı bir şey olmalı yani buna inanıyorsun dedi şaşırdım evet gerçekten de, başarının olması için zor bir süreçten geçip kimsenin yapamayacağı bir şeyi yapıp başkasının onayını almadan başarı olmayacağına inanmak. Bu küçüklükten beri ailemizden, toplumdan, filmlerden, dizlerden öğrendiğimiz bir şey, yani sadece var olmak bile bir başarı.

thanatos senin rol arkadaşlarınla yaşadığın bu durumların seni ne kadar farkındalığa ittiğini fark edebiliyorsan bu başarıdır. Sen sadece var olduğun için bile değerlisin, nefes aldığın için bile değerlisin, kendini değiştirmek için umut etmen bile başarıdır, değişimdir, farkındalıktır.

Nerden baktığın önemli onların gözlerinden kendini görmeyi bırakırsan, kendi içindeki gözle görürsen mutluluk senin için çok yakın.

Cevap: Gülmeyi unutmuşum da haberim yokmuş...
 

ortaokul yıllarımda konuşmamdaki farlılıktan dolayı arkadaşlarım çok gülerdi taklitlerimi yaparlardı o dönemde de ergenliğe yeni girdiğimden olucak topluma karışmak istemezdim konuşurken kendimi çok kasardım..birgün abim ben odada ağlarken içeri girdi ve bana beyazıt'ın da konuşması farklı ama adam reytingini bundan sağlıyor eğer o kendi durumunu kabullenmeyip şikayetçi olsaydı bugün bu yerlerde olamıcaktı..gerçekten de çevreden önce kendimizi kabul etmemiz gerekiyor..biz kendimizi her halimizle sevdiğimiz zaman emin ol çevreye bu enerji yansıyor ve çevrede sendeki farkı farketmiyor farketse de bu dalga konusu olmuyor sıradanlasıyor...umarım ifade eebilmişimdir..sevgiylee

Cevap: Gülmeyi unutmuşum da haberim yokmuş...
 

işte burada bu forumda bunu çok seviyorum. Burada öğreniyorum. Farklı bakmayı, değişik açılarını görmek, bunu seviyorum. Yorumlarınız için teşekkür ederim. Bende çok faydalandım. sevgili papatya ve bird of paradise teşekkürler.

Cevap: Gülmeyi unutmuşum da haberim yokmuş...
 

aynen öyle, ben de kendime alıcağımı aldım. onaylanmayı takdir edilmeyi ne kadar çok seviyoruz.bunu kendi kedine yapabilen kendine yeten insan var mı acaba..inşallah bizler bu yolculuklarımızda birer osho oluruz:))

Cevap: Gülmeyi unutmuşum da haberim yokmuş...
 

acele etme, olmayacak diye bir şey yoktur o farkındalığı idrak etmek bile olma yolunda bir adımdır, sen o adımı bu bilgiyi alarak çoktan attın. İnşallah ilerde değerli insanlardan öğrendiğimiz bilgilerin kazandırdığı farkındalıkla kendimize yeteriz. t678

Cevap: Gülmeyi unutmuşum da haberim yokmuş...
 

Yorumlarınız için hepinize teşekkür ederim arkadaşlar. Sanırım bu sorunum yüzümü çokta kötü göstermiyor ben gözümde çok büyütüyorum

Cevap: Gülmeyi unutmuşum da haberim yokmuş...
 

işte bu harikasınn:))

Cevap: Gülmeyi unutmuşum da haberim yokmuş...
 

mehtap, papatya, ışıklı, birds of paradise iyi ki varsınız :)