Hayatimdegisti.com kişisel gelişim ritmotrans telkinli Cd'leri

Hayatimdegisti.com kişisel gelişim ritmotrans telkinli Cd'leri (http://www.hayatimdegisti.com/forum/index.php)
-   Ruh Sağlığı (http://www.hayatimdegisti.com/forum/ruh-sagligi/)
-   -   depresyonda olduğumuzu nasıl anlarız? (http://www.hayatimdegisti.com/forum/ruh-sagligi/618041-depresyonda-oldugumuzu-nasil-anlariz.html)

daLqa 17-03-2011 06:06 PM
depresyonda olduğumuzu nasıl anlarız?
 
Arkadaşlar selam..
ben anlayamıyorum şuanki hissettiğim bunalım halimi yoksa normal mi..yardımcı olursanız inanın çok sevinicem
sadece 1.5 sene önce acayip huzurluydum mutluydum ondan sonra bi durgunlaştım olgunlaştım gibi.. yani robot gibi yaşıyoruz. eskiden olsa hayatı 100 yıl yaşardım seve seve. şimdi yok. ne zaman gitsek diye bakıyoruz? e o zaman ben 1.5 senedir bunalımdamıyım? bu süre zarfında telkinde dinledim bi ara ama yine sadece negatif düşüncelerimi engelledi farkındalık yaptı. öyle eskisi gibi huzur vermedi..hy789 nerde hata yaptım? nasıl eskisi gibi olabilirim.

Zafer yolcusu 17-03-2011 06:41 PM
Cevap: depresyonda olduğumuzu nasıl anlarız?
 
Alıntı:
daLqa Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 793604)
Arkadaşlar selam..
ben anlayamıyorum şuanki hissettiğim bunalım halimi yoksa normal mi..yardımcı olursanız inanın çok sevinicem
sadece 1.5 sene önce acayip huzurluydum mutluydum ondan sonra bi durgunlaştım olgunlaştım gibi.. yani robot gibi yaşıyoruz. eskiden olsa hayatı 100 yıl yaşardım seve seve. şimdi yok. ne zaman gitsek diye bakıyoruz? e o zaman ben 1.5 senedir bunalımdamıyım? bu süre zarfında telkinde dinledim bi ara ama yine sadece negatif düşüncelerimi engelledi farkındalık yaptı. öyle eskisi gibi huzur vermedi..hy789 nerde hata yaptım? nasıl eskisi gibi olabilirim.
İnsanlar böyle evreler geçirebiliyor.Bende yaşadım çoğu zaman.Sanki boşluktaydım herşey anlamsız geliyor.Standartlaşıyoruz. Küresel dünyanın bize sunduğu tükenmişlik hissi aslında bu.İnsan kendini güncelleyen bir varlıktır.Bir günü bir gününe uymayabilir.Ama yarın daha farklı olabilirsin daha mutlu huzurlu olabilirsin ;) İlk şey olumsuz düşünmemek sevdiğin şeyleri yapmak,sosyal çevreyle iyi ilşkiler kurmaktır.Ama çevrendekiler düşünceleriyle seni öldürebiliyor olabilir.Onlardan kendini uzak tutmanı öneririm, ölyle bir durum varsa eğer sosyal çevreni değiştir.Telkinleri de dinle.Mutluluk telkini çok etkili mesela.Ama belli sırayla baştan disiplinli dinlersen birçok değişiklik alacaktır.Disiplinli dinlemek şart.Güzel günler geçirmen dileğiyleactionsmile

newroses 17-03-2011 06:42 PM
Cevap: depresyonda olduğumuzu nasıl anlarız?
 
Önce ki yaşamında seni mutlu eden neydi?.Bu zamanda da o mutlu eden her ne ise ona sahip olabilirmisin? Yani bir hayalin,hedefin,çevrende herkimse...? Eğer hayırsa Seni üzen bir olayın etkisinde misin? Kusura kalma sorularla başladım bunları netleştirirsek sana daha iyi yardımda bulunabilirim...

daLqa 17-03-2011 10:24 PM
Cevap: depresyonda olduğumuzu nasıl anlarız?
 
Alıntı:
newroses Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 793611)
Önce ki yaşamında seni mutlu eden neydi?.Bu zamanda da o mutlu eden her ne ise ona sahip olabilirmisin? Yani bir hayalin,hedefin,çevrende herkimse...? Eğer hayırsa Seni üzen bir olayın etkisinde misin? Kusura kalma sorularla başladım bunları netleştirirsek sana daha iyi yardımda bulunabilirim...
hemen cevaplıyorum f678h
bir sağlık sorunum vardı ameliyat oldum hayata yeniden başlıyo gibi düşünüyordum o kadar çok hayalim vardı ki. çocuk gibiydim resmen :) sanırım hayallerim mutlu ediyordu daha doğrusu bu hayalleri artık gerçekleştirebileceğimin umudu.. ama ne yazıkki öyle olmadı. bi süre sonra huzurum kalmadı.. düşünüyorum beni üzen bi olayın etkisi sorun burda sanırım.. geçmiş geçmiş olmasına rağmen resmen zamanı boşa harcadım. kendimi 2 sene önce bu 2 sene içinde bunları bunları yapıcam diye kafama takmıştım hiç biri olmadı o 2 seneye yanıyorum galiba hala bu bunalım mı yaptı bilmiyorum.. benim merak ettiğim normal insanlar nasıl hissediyo hayata karşı depresyondamıyım anlamıyorum.

newroses 18-03-2011 04:24 PM
Cevap: depresyonda olduğumuzu nasıl anlarız?
 
Alıntı:
daLqa Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 793630)
hemen cevaplıyorum f678h
bir sağlık sorunum vardı ameliyat oldum hayata yeniden başlıyo gibi düşünüyordum o kadar çok hayalim vardı ki. çocuk gibiydim resmen :) sanırım hayallerim mutlu ediyordu daha doğrusu bu hayalleri artık gerçekleştirebileceğimin umudu.. ama ne yazıkki öyle olmadı. bi süre sonra huzurum kalmadı.. düşünüyorum beni üzen bi olayın etkisi sorun burda sanırım.. geçmiş geçmiş olmasına rağmen resmen zamanı boşa harcadım. kendimi 2 sene önce bu 2 sene içinde bunları bunları yapıcam diye kafama takmıştım hiç biri olmadı o 2 seneye yanıyorum galiba hala bu bunalım mı yaptı bilmiyorum.. benim merak ettiğim normal insanlar nasıl hissediyo hayata karşı depresyondamıyım anlamıyorum.






Hayatta bazen istediklerimiz olmayabilir.bence sen bunun sıkıntısını yaşıyorsun.Fakat gözde büyütmeninde anlamı yok...Hayallerini tekrar kurmakla ona umudunla inancınla yaşamak seni mutlu edebilir...

arca 18-03-2011 05:31 PM
Cevap: depresyonda olduğumuzu nasıl anlarız?
 
Alıntı:
daLqa Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 793604)
Arkadaşlar selam..
ben anlayamıyorum şuanki hissettiğim bunalım halimi yoksa normal mi..yardımcı olursanız inanın çok sevinicem
sadece 1.5 sene önce acayip huzurluydum mutluydum ondan sonra bi durgunlaştım olgunlaştım gibi.. yani robot gibi yaşıyoruz. eskiden olsa hayatı 100 yıl yaşardım seve seve. şimdi yok. ne zaman gitsek diye bakıyoruz? e o zaman ben 1.5 senedir bunalımdamıyım? bu süre zarfında telkinde dinledim bi ara ama yine sadece negatif düşüncelerimi engelledi farkındalık yaptı. öyle eskisi gibi huzur vermedi..hy789 nerde hata yaptım? nasıl eskisi gibi olabilirim.
Bak aslında cevabı kendin vermişsin. Farkıdalık yaptı demişsin. Sen şu anda kendini bulma çabasındasın. Eski bildiklerin yeni öğrendiklerinde çok farklı, bunları kabullenmeye hazmetmeye çalışıyorsun. İnsanlar sana sıkıcı gelir bir dönem, gürültüye tahammül edemezsin. İnsanların çok basit ve gereksiz yaşam tarzları kaygıları olduğunu düşünürsün. Çünkü sen gerçeği peşindesin ona yaklaşıyorsun Yavaş yavaş kendini buluyorsun. Senin bunalım diye nitelendirdiğin aslında ulaşmak istediğin kendine giden yoldaki irili ufaklı engeller. Bazılarının üstünden atlarsın kolayca, bazılarının yanından geçerek sadece seyredersin, biraz yoruluncada küçük pürüzlü yolu gözünde çok büyütürsün. Ama sonuçta senin bakış açına bağlıdır. Yani gittiğin yol doğru yoldur. Bunalıma girmiyorsun kendine geliyorsun....

Miku 11-04-2011 08:18 PM
Cevap: depresyonda olduğumuzu nasıl anlarız?
 
Bir ara bende yaşamıştım.
Geçen seneydi.
Okulda sadece 1 arkadaşım vardı. Ve gün geçtikçe ondan sıkılmaya başladım. Sonra ablamın, arkadaşımın, kısacası herkesin yaptıkları bana batmaya başladı. Annemle sürekli kavga ediyorduk. Beni anlamadığını, sevmediğini sanıyordum. Öğretmenlerim benim başarılı olduğumu söylüyorlardı ama sonradan düşüşte olduğumu söylediler. Derslerim de kötüye gitmeye başlamıştı. Derslerden, okuldan, evden sıkılıyordum. Hayatımın bir anlamı olmadığını düşünüyordum. Annemle babam kavga ediyordu. Gerçi hala ediyorlar...Bazen geceleri kalkıp sebepsizce ağlıyordum. Ders kitaplarımı yere atıyordum, sevdiğim eşyalara zarar veriyordum. Arkadaşlarımla da feci kavga etmeye başlamıştım.
Sanırım ailesel sorunlar ve ilk ergenlik dönemi iç içe girince böyle bir dönem oldu. Hedefimi bilmiyordum, yaşamın tadını alamıyordum,huzurlu değildim, mutlu değildim, agresif ve takıntılıydım.
Çok şükür atlattım, geçti gitti.
Bana en çok yardım eden de düşünce kitapları (psikoloji, kişisel gelişim vs.) oldu o dönemde. Ve yazmak, çizmek.

Sanırım bunalımın nasıl olduğunu anlatabildim. :)

tulley 11-04-2011 10:42 PM
Cevap: depresyonda olduğumuzu nasıl anlarız?
 
Alıntı:
Miku Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 795793)
Bir ara bende yaşamıştım.
Geçen seneydi.
Okulda sadece 1 arkadaşım vardı. Ve gün geçtikçe ondan sıkılmaya başladım. Sonra ablamın, arkadaşımın, kısacası herkesin yaptıkları bana batmaya başladı. Annemle sürekli kavga ediyorduk. Beni anlamadığını, sevmediğini sanıyordum. Öğretmenlerim benim başarılı olduğumu söylüyorlardı ama sonradan düşüşte olduğumu söylediler. Derslerim de kötüye gitmeye başlamıştı. Derslerden, okuldan, evden sıkılıyordum. Hayatımın bir anlamı olmadığını düşünüyordum. Annemle babam kavga ediyordu. Gerçi hala ediyorlar...Bazen geceleri kalkıp sebepsizce ağlıyordum. Ders kitaplarımı yere atıyordum, sevdiğim eşyalara zarar veriyordum. Arkadaşlarımla da feci kavga etmeye başlamıştım.
Sanırım ailesel sorunlar ve ilk ergenlik dönemi iç içe girince böyle bir dönem oldu. Hedefimi bilmiyordum, yaşamın tadını alamıyordum,huzurlu değildim, mutlu değildim, agresif ve takıntılıydım.
Çok şükür atlattım, geçti gitti.
Bana en çok yardım eden de düşünce kitapları (psikoloji, kişisel gelişim vs.) oldu o dönemde. Ve yazmak, çizmek.

Sanırım bunalımın nasıl olduğunu anlatabildim. :)
konuyu açan arkadaşı bilmem ama resmen beni anlatmışsın hherşeyen kolayca sıkılıyorum hayat booş ooof oooof şuan bile sıkılıyorum şimdilik depresyon telkinini dinliyorum hadi hayırlısı


WEZ Format +3. Şuan Saat: 10:08 AM.

Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.