Kadehte Keyif için Bağda Uzmanlık
 

Terroir, Fransızca bir kelime ve Türkçede tam karşılığı yok. Toprak, topoğrafya ve iklimin karşılıklı ilişkisini ifade eden bir kavram. Bu kavram aynı zamanda Fransız şarapçılığının kilit kavramlarından biri. Fransız üreticilerinin yüzlerce yıllık deneyimleri ve akademik çevrelerin yaptığı araştırmalar, üzümün yetiştiği bölgedeki toprak yapısının, topoğrafik özelliklerin, güneş ışıklarından etkilenme düzeyinin ve su-toprak ilişkisinin üzüme ayrı özellikler kattığını ispatlamıştır.

Zamanla bağcılık ve şarap üretim tekniğinde bu farklılıkları ortadan kaldırmaya yarayacak bazı yöntemler denense de terroir, üzümün ve nihai olarak şarabın tadını ve aromalarını belirleyen temel unsur olarak kalmıştır.

Terroirin önemi şöyle özetlenebilir: Aynı üzüm cinsini farklı bölgelerde yetiştirdiğinizde, hatta aynı bölgede ama diyelim ki bir tepenin iki ayrı yamacında, yani topoğrafyası ve güneşle ilişkisi değişik yerlerde yetişdirdiğinizde üretilecek monosepaj şarap aynı özellikleri göstermez. Değişik bölgelerde yetiştirilen üzümlerden elde edilen monosepaj şaraplar aynı özellikleri gösteriyorsa işin içinde kimyasal müdahalelerin olduğundan şüphelenmek için yeterince sebebiniz var demektir.

Toprağın önemini somut olarak göstermek gerekirse, en iyi Grand Cru şarapların tamamının fazla verimli olmayan ama mineralce zengin topraklardan elde edildiğini söyleyebiliriz. Bu şarapların elde edildiği topraklar aynı zamanda su geçirgenliğinin ya çok yüksek olduğu ya da suyun tutulduğu topraklar. Bu toprakların killi ve çakıllı-kumlu olmak üzere iki tipte olduğu belirlenmiş. Birinci tipte kil suyu asmalara bırakmadığı, tuttuğu için; ikincisinde ise su toprakta hızla derinlere gittiği için asmalar fazla su alamıyor ve üzümler fazla sulu olmadığı için şeker oranları yüksek oluyor. (Seguin G., ‘“Terroirs” and pedology of wine growing, Experientia, 1986) En iyi şaraplık üzümlerin güneş ışığını daha fazla gören bağlarda yetiştiği de bilinen bir gerçek.

Kaynak: Şarap Günlüğü