dekorasyon benim için en iyi meditasyon!
 

Nihayet yaz tatili bitti. Bronz ve huzurlu, güneşten yorgun, denizden tuzlu derilerle şehre döndük. Evim gözüme her zamankinden daha güzel göründü.





Çiçeklerim, ferah salonum, abajurum, avizem, mutfağım, kitap okuma koltuğum? Her şey taze ve yerli yerinde göründü gözüme. Sonbaharı seviyorum.. Kayınvalidemle geçen koca bir yazdan sonra evim bana Monaco Sarayı gibi heybetli ve genç kızlık odam gibi bireysel geldi?

Çocuklarım okul formalarıyla o kadar güzeller ki? Hazin ve Demir'in o tatsız tutsuz renklerdeki formaları bronz yanmış tenlerine o kadar yakışıyor ki? Gömleklerini ütülerken sırf bu yüzden zevkle ütülüyorum.



Lakin tabii ki benim dekorasyon tutkum çocuklara da sirayet etmiş durumda. Hazin o çok sevdiği Barbie odasından vazgeçti. Pembe mobilyalarını daha cool bir renge boyama niyeti çok ciddi bir genç kız kararına dönüştü. Demir de Beşiktaş takımına olan bağlılığını, o büyük, bitmek tükenmek bilmeyen sadakatini odasının dekorasyonu aracılığıyla ispatlamak derdinde?



Annelerine başvurdular? Kayınvalidemi dekorasyon konusunda tüm yaz boyunca fevkalade bilgilendirmemden son derece etkilenmişler belli ki?

Babaannelerine başvurdular... Ben de çarşıya çıkıp iki kutu beyaz yağlıboya, bir kitapevinden birkaç rulo siyah beyaz yapışkan stancille döndüm.



İkisinin de odalarının kahverengi parke zeminlerini bizzat kendim koca bir fırçayla beyaz yağlıboyayla boyadım. Bunu yapmaya sabahın erken saatlerinde başladım. Eşim, o sevgili biricik kocam bana söylenmeye başladı.

Güzelim parke boyanır mıymış? Görülmüş şey miymiş bu? Kafayı bu işlere bu kadar niye takmışım? Başka takılacak konu mu yokmuş? Çocukların güzelim odalarının güzelim parkelerini rezil etmeye değer miymiş? Madem bu kadar kafayı bir şeylere takma ihtiyacı duyuyormuşum bari memleketle ilgilenseymişim? O çağdaş yaşamı destekleme derneklerinden birine girip çalışmalıymışım. Parke boyayarak nereye varılırmışş

Çocuklar da eskisi gibi değilmiş. Geçenlerde şok olmuş. Her zamanki gibi sinemaya gitmek için o alışveriş merkezinde Tepe Mobilya diye bir mağazaya girmek istemişler. Mağazaya girmekle kalmamış, yok mum, yok vazo alalım diye tutturmuşlar. Sadece zehirlenen de çocuklar değilmiş. Annesi de işyerinden onu arayıp ''oğlum beni Ikea'ya götürür müsün, ucuzluk bitmeden'' diye yalvarmış. Sevgili kocam bunları bir çırpıda ve öyle dertli bir yüzle söyledi ki? Bir an için kendimi laiklik karşıtı şeriat yanlısı bir partinin kendi gibi fanatik dindarlar yetiştiren lideri gibi hissettim.



Ama beyaz Fransız Provence evlerini andıran zeminlere bakınca aklım başıma geldi. Dekorasyonun ne kadar iyi bir meditasyon olduğunu bir kez daha anladım. Oğlum Demir'in giysi dolabını siyah beyaz boyuna çizgili stencillerle kaplayınca hele, tamamen aklım artık başımdaydı.









Kaynak:Evdergisi