[sanemce]

SORUMLULUK
“En birinci sorumluluğum kendim olmaktır.”

Ben, öncelikle ve sadece kendi
sorumluluklarımı yüklenirim.

Ve benim diğer insanlar karşısındaki
asıl sorumluluğum, onlara öncelikle kendi
sorumluluklarını sevinçle
yüklenebilmeleri imkanını sağlamaktır.

Sorumluluğumu sevinçle yüklenirim.
Çünkü onlar beni büyütür ve güçlendirir.

Görevlerimi sevinçle yüklenirim, çünkü
onlar beni ben yaparlar.
En büyük görevim, kendimi mutlu,
sağlıklı ve başarılı yapmaktır.

En büyük sorumluluğum ise, kendi
Hayatımın tamamen benim tarafımdan
oluşturulmuş olduğunu kabul etmek
ve ona göre yaşamaktır.

Doğumumu, ailemi seçtim ve bu seçimin
bütün sonuçlarını.
Sevdiklerimin görevlerini onların adına
yüklenmem. Bu, benim sevgimin gereğidir.

Onlara yardım etmek için hazır beklerim.
Yeri geldiğince ve hak ettikleri oranda
yardım ederim. Aynı şekilde ben de
hak etmediğim bir şeyi talep etmem.

Kendi yaşam sorumluluğumu
üzerime alma görevimi hiçbir koşul
ve sebeple ertelemem.

Sorumluluğumu aldıkça, bundan öncelikle
bütün hücrelerim yararlanırlar.
Olmam gerektiği gibi olmaktan gelen
neşe kalbime dolar o zaman, bütün
organlarım mükemmel çalışırlar.

Ve o zaman ben, önce sevdiklerime
ve sonra da çevreme gerçekten
yardım edebilirim.

Benim ikinci görevim, başkalarının da
kendi yaşam sorumluluklarını sevinçle
yüklenmeleri için onlara ilham vermektir.

Böyle oldukça, biz birbirimize bağımlı
olmadan gerçekten bağlanmış oluruz.
Böyle oldukça, biz özgür oluruz.

Sırtımda sadece kendi hayat sorumluluğum
var ve ben hafifim.
Annemin, babamın, çocuklarımın ve eşimin
sırtında da onların kaldırabilecekleri kadar
yük var, gerisi Tanrı’nın güçlü omuzlarındadır.
O’na hiçbir yük ağır gelmez.

Günümü nasıl planlayacağıma, neyi tercih
edeceğime ben karar veririm.
İşimi nasıl yapacağıma ve ne yapacağıma.
çünkü bütün bunların sonuçlarından
ben sorumluyum.

Her davranışımın, her düşüncemin
sonuçlarından sorumluyum,
başkalarının değil.

Sadece yapabildiğimi yaptıktan sonra,
başkalarının yaşayacağı acılar için
şeffaf bir tutum takınırım.

Herkesin kendi yanlışını yaşamaya
hakkı olduğunu bilir ve kabul ederim.

Özellikle ailem ve sevdiklerimin ayrı
birer birey olduklarını ve bu gelişme
yolculuğunu birlikte yaptığımız yol
arkadaşları konumunda bulunduklarını
hep aklımda tutarım.

Onlar şimdilik benim ailem olma rolünü
seçtiler. Öğrenmek, gelişmek,
Tanrı’ya benzemek ve
O’nun gibi olmak için.

Çevremdeki insanlar ve özellikle
sevdiklerim için her şeyi yapmaya hazırım,
onlar istediğinde ve almaya hazır oldukları
sürece. Onların hayatları ile benimkiler
arasındaki çizgiyi net olarak fark ederim.

Onlara yardım etmeye çalışırım, ama
onlara üzülüp-kahrolarak kendimi
faydasız hale getirmem.

Sorumluluk beni geliştirir ve olgunlaştırır.
Beni büyütür ve güçlendirir.

Sorumluluklarımın benim gerçek
sorumluluklarım olduklarını anlamak için
doğal bir ayırma yeteneğine sahibim.

Çünkü sorumluluklarım hem beni, hem de
başkalarını geliştiren ve güçlendiren
şeylerdir.

Sorumluluklarım bana neşe ve
canlılık verir.