Arıların Bal Yapması
 

Bal

arılarının bal yapma kapasiteleri ise uygun yer bulabildiklerinde bundan çok

daha fazladır. İşte arıcılığın felsefesinde de bu yatar. Sen arılara imkan

sağla, onlar da hem kendileri hem de senin için bal üretsinler. Arılar

kendilerine yetebilecek miktardan 2-3 kat fazla bal üretebildiklerinden arıcılar

da kovana şekerli şuruplar koyarak onlara bu ortamı hazırlarlar. Arılar da

sonradan ellerinden alınan bu ürün fazlasını dert etmezler. Arıların

balı çiçeklerden topladıkları nektarı ağızlarındaki bir emzimle birleştirip

altıgen biçiminde balmumundan yaptıkları hücrelere depoladıklarını biliyoruz. Bu

karışımın su oranının yüzde 17'ye kadar düşmesini bekledikten sonra hücrelerin

ağızlarını yine bir balmumu tabakası ile kaplarlar. Artık arıcı için mahsul

zamanı gelmiştir. Ağzı kapalı hücrelerdeki bal hiç bozulmaz, saklama zamanı

süresizdir. Arılar böcek dünyasının en gelişmiş sosyal hayatına

sahiptirler. İşçi arılar dünyaya geldikten sonra bir ay içinde kovanda bir iki

günlük sürelerle temizlik, larvaları besleme, balmumu yapma, yiyecek taşıma,

muhafızlık gibi değişik görevler yaparlar. Sonra uçuş başlar, çiçekler ziyaret

edilir, nektar, polen ve su toplanır. İşçi arılar çalışma mevsiminde 4-8

hafta yaşarlar. Kış mevsiminde ise arkadan gelen gençler olmadığı için ömürleri

5-7 ay sürebilir. İşçi arılar dişi olmalarına rağmen kısırdırlar, yavru yapma

yetenekleri yoktur. Arılar polenleri, su ile karıştırıp larva halindeki

yavruları beslemek için toplarlar. Bir arı kovandan 7 kilometre uzağa gidip,

geri dönebilir. Ancak arılar normal olarak kovanlarından ortalama bir kilometre

kadar uzaklaşırlar. Arılar bu yolculuklarında yollarını güneşin

pozisyonuna göre saptarlar. Ayrıca yer kürenin manyetik alanına karşı da

hassastırlar. Gözleri polarize ışığa karşı o kadar hassastır ki çok kalın bir

bulut tabakasının ardından gelen zayıf bir güneş ışığıyla bile kötü havalarda

yollarını bulabilirler. Arılar geceleri ortadan yok olurlar ama

uyumazlar. Gece boyu hareketsiz kalarak enerjilerini ertesi günkü yoğun işler

için biriktirirler. Arılar renklerin çoğunu görürler. Işık dağılımında

mavi ve ona yakın renkleri daha iyi görürler. Ultraviyole ışınlarına karşı da

çok duyarlıdırlar. Ultraviyole ışınlarını çok yansıtan çiçekler onlara daha

parlak görünür. Kırmızı rengi hiç ayırt edemezler. Bize bu derecede

faydalı olan arılar etrafımızda dolaştıklarında veya balkonda kahvaltı sefası

yaparken reçel tabağına konduklarında çoğu insan huzursuz olur. Bunun nedeni

minik arının sokma tehlikesidir. Halbuki arılar sadece iki durumda canlılara

saldırır ve sokarlar: 1) Kolonilerine bir tehdit olduğunda korumak için; 2)

Korkutuldukları zaman. Bu nedenle arı kovanlarına çok yaklaşmamanız, el kol

hareketleri yaparak hızlı hareket etmemeniz önerilir. Arılar insanı

soktuktan sonra genellikle ölürler, çünkü arı tarafından sokulan insan ani bir

hareketle arıyı fırlatınca arının iğnesi ile beraber zehir torbası ve ifrazat

bezi de yırtılarak arıdan ayrılır ve soktuğu yerde kalır. İlginçtir ki bu kalan

zehir torbasındaki kaslar arıdan ayrılsalar bile zehri pompalamaya bir süre

devam ederler. Bu nedenle tırnağın ucu ile bir an evvel iğneyi soktuğu yerden

çıkarmakta fayda vardır. Arı zehrine alerjisi olan kimselerde arı

sokmaları ağır tepkilere hatta ölüme yol açabilir. Buna karşın arı zehri bazı

ağrılı hastalıkların özellikle romatizmanın tedavisinde kullanılır.



Ü-V-Y-ZŞ-T-USP-RN-O-ÖMJ-K-LH-I-İGE-FC-Ç-DBAY-ZU-Ü-VŞ-TSP-RO-ÖN