Neo-Enstitüsyonalizm
 

En tanınmış

neo-kurumcular (neo-enstitüsyonalistler) Richard Ely, J.M. Clark, Rexford Guy

Tugwell ve Gardiner Means'tir. Walton Hamilton, Robert Hoxie, Selig Perlman,

A.B. Wolfe, Morris Copeland ve Edwin Witte gibi diğer bazı ekonomistler de bu

akıma dahildir.1972 yılında Allan Gruchy, neo-kurumcular kelimesini

ikinci kuşak kurumcular olan John Kenneth Galbraith, Clarence Ayres, Gunnar

Myrdal ve Gerhard Colm için kullanmıştır. Bugün Evrimci Ekonomi Derneği'nin

çıkarmakta olduğu Journal of Economic Issues adlı degiyi çıkaranlar ve yazı

yazanların büyük bir kısmı kurumcu görüşleri açıklamaya ve geliştirmeye

çalışmaktadırlar.Bazı kimseler, bugünkü kurumculuğun bir anlam ifade

etmediğini, esas olarak ilk üç kurumcunun gerçek hareketi temsil ettiğini iddia

etmektedir. Paul Samuelson, bu görüşü savunmakta ve gerçek kurumculuğun 40 yıl

önce sona ermiş olduğunu iddia etmektedir. Diğer taraftan kurumcuların birçok

fikirlerinin ve konularının ekonomik düşünce akımına girmiş olduğunu iddia

edenler de vardır.Ekonomik kalkınma ile ilgilenen ekonomistlerin

ekonomik kararların çerçevesini oluşturan kurumsal yapı üzerinde durmaları,

kurumcuların ekonomik analizde görmek istedikleri gelişmelere uygun

bulunmaktadır. İnsan hayatının değeri, kalkınma ve büyümenin çevreye maliyeti,

ekonomik faaliyetin moden dünyaya verdiği şekil kurumcuların ekonomik kalkınma

büyümeden ziyade ekonominin ilerlemesi ve düzelmesi üzerinde durmalarının

isabetini doğrulamıştır.Gerek ilk kurumcular, gerekse neo-kurumcular,

ekonomik karar verme sürecini kültürel ve toplumsal çerçevenin içinde

incelemektedir. Kurumculuk, aynı zamanda klasik ve neo-klasik ekonomik teorinin

varsayım ve perspektiflerine cephe alan bir hareket sayılmıştır. Bu bakımdan

başta Gustav Schmoller olmak üzere akımın savunucuları, Alman Tarihçi Okulu'nun

ve Ütopist Sosyalistler'in fikirlerini yansıtmaktadır. Neo-kurumcular ise

kurumculuğun yalnız muhalefet olmadığını iddia

etmektedirler.Kurumculuğun esası, kaynakların nasıl kullanılacağı

konusunda toplumda oluşan tercihleri şekillendirmeyi ve ifade etmeyi ekonomiye

dahil etmeleridir. Toplumsal değerlerin oluştuğu ve kaynaklarla ilgili

kararların alındığı bu karşılıklı etkileşim süreci kurumculuğun en ayırıcı

özelliğidir. Öteki ekonomi okullarında bu özellik yoktur.Kurumculuk,

statik ve denge üzerinde değil, süreçler ve evrim üzerinde durmaktadır. Ekonomik

karar vermeye katkıların doğal şlartı uyum değil, çatışmadır. Kurumculara göre

politik ekonomi, piyasaları ve fiyatları yüzeysel bir şekilde incelemekte,

modern toplumsal değerlerin kaynak dağılımı sürecinde yansıtılmasını ihmal

etmektedir.Kurumculara göre önemli olan fiyatların nasıl oluştuğu değil,

değerlerin nasıl oluştuğu ve değerlendirme sisteminin zaman içinde nasıl

değiştiğidir. Bu itibarla kurumcular, kalkınma ve büyümeden çok, ekonomik

ilerlemenin, ilerleme fikirlerinin nasıl oluştuğu ve nasıl değiştiği ile

ilgilenirler. Bu fikirler, toplumun kurumsal yapısının bütününü ilgilendirdiği

için, kurumcular adı yerleşmiştir. Ancak evrimci ekonomi çok daha uygun bir

addır. Aynı zamanda kurumcuların kalkınma ekonomisinde başarılı olmalarının

nedenini de açıklamaktadır.



Afyon Jeotermal Merkezi Isıtma Sistemi, Ekonomisi Ve Hava Kirliliğini Önlemedeki KatkKserofitlik Ve Su Ekonomisi ÖkofizyolojisiFloresanların EkonomikliğiVarlık Vergisi1987-1993 Türkiye Ekonomisi1983-1987 Türkiye Ekonomisi1980-1982 Türkiye Ekonomisi1923-1980 Türkiye Ekonomisi19 Şubat KriziSermaye Piyasası Kurulu (SPK)İMKB PazarlarıİMKB'de Kote İşlemiMilli Korunma KanunuAltın Kurallar5 Nisan KararlarıElliot Dalga KuramıDow KuramıDirectional MovementDikdörtgen FormasyonuDestek ve Direnç