|
Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. Sırtınızda bir valiz taşıyorsunuz. Bu valizin adı GEÇMİŞ dir. Geçmişde yaşanılan olaylarla her an birliktesinizdir. Geçmişde yaşanılanları gün içinde ne kadar düşündüğünüzün farkinda misiniz? Bir yandan yeni bir yaşam isterken bir yandanda geçmiş valizinizi bırakmak istemiyorsunuz. Sizi yukarılara taşıyan asansör, taşıdığınız valizin ağırlığından artık işlemez duruma geliyor ve siz yerinizde sayıp duruyorsunuz. Geçmişi tamamen bırakmanın zamanı. Sadece içlerinden güzel anıları seçip alın ve geri kalanlarını affederek bırakın gitsinler. Çünkü GEÇ-Tİ. Takıldığınız olayları ve kişileri tek tek yazın ve sonra sesli olarak, tek tek bu kişileri affettiğinizi söyleyin. Yaşanılan her olayı ve kişileri, özellikle kendinizi affedip o valizi bıraktığınızda, hayatin ne kadar hafiflediğini göreceksiniz. Kozmikrehber Yazıyı Ekleyen : Selma CANDAN |
Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. Bu valizi boşalmak ne güçtür ne can yakıcıdır benim gibiler için.Bir iç savaş nedenidir.Bir yanın bırak artık bırakta mazinin o sararmaya yüz tutmuş yapraklarından biri olsun der ;bi yanın küçük bi çocuğun oyuncağından vazgeçemeyişi gibi direnir onları canlı tutmaya beyninde.Bu savaş uzun bir zaman alır ruhunun derinliklerinde.Sanki o anılarımı bırakırsam biraz eksik,biraz yalnız ve birazda çıplak kalıcam.Bırakmassamda gün be gün beni eksiltecek,beni yalnız kılıcak...Tuhaf bi duygu hatırladıkça canının yanması yandıkçada hatırlamaya devam etmen ve hatta zaman zaman yüzünü güldüren,mutlu eden.Ruhunda kiracı gibi değil,onun sahibi olmuş anılarsa eğer o valizi dolduranlar uzunca bi süre gönüllüsündür bu valizi taşımaya.Taşıya taşıya yorulmaya başlar yürek te,ruh ta,beyin de.Artık zamanı gelmiştir vedalaşmanın.Her birini özene bezene sarıp sarmalayıp kutulara yerleştirirsin uzunca bir süre hiç açmamacasına.Sonra kutularında kapaklarını sıkıca bağlarsın ve görülmeyen raflarına yerleştirirsin beyninin ki en kırılgan anında kolayca gözün ilişmesin,elin gitmesin diye...İlk zamanlar bir kısır döngünün içinde debelenip durursun.Öyle bi yer etmiştirki sende yokluğunun ağırlığı altında ezilir yürek.Sakladığın yerlerden çıkartıp oturtmak için baş köşeye müthiş bi istek yükselir içinden.Gözlerin,ellerin arar;dilin söyler durur.Gözlerinede,ellerinede,dilinede,yüreğinede hakim olmak zorundasındır.Sabredersin ve zaman yeniden ruhunun dizginlerini eline verir.Git gide daha az raflardan iner olur o kutudakiler.Alışırsın böyle yaşamaya yenilerini biriktirirsin onlar için yer açmaya başlarsın artık ama asla unutamazsın.Yer etmiştir sende.İclal Aydın'ın dediği gibi "anılardan çıkmıyormuş meğer ömrümden çıkanlar...Gece ve yıldız gerekmiyor anımsamak için sırtımdaki sızıyı.Duyduğum yerde o şarkıyı doluyor kesip attığım ,sildiğim ,yok saydığım boşluklar...ve tarih tutmuyor şimdi yeni alışkanlıklar..."Şimdi hayatım mı hafifledi,ruhum mu hafifledi, yoksa yüreğim mi bilmiyorum.Sadace arkama daha az bakarak yürümeye çalışıyorum,hepsi bu işte. |
Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. sevgili umutlu , o kadar güzel yazmışsınki tıpkı benim gibi deyiverdim. okuyan bi çok kişide boyle demiştir belkide. eklemek istediğim bişey var, harcanan emek valizleri boşaltmaya engel. dökülen gözyaşı bağlanan umut engel.. tek engel üstüne kurgulanan duygularımız belki , benim oldugu için , ben yaşadığım için çok kıymetli. ne tuhaf çelişkidirki hem acı verici hem değerli. bana aitti çünki. sezen aksunun sarkısı gibi. "ben bu yüzden hiç kimseden gidemem gitmem. unutamam acı tatlı ne varsa hazinemdir " valizi taşımaktan daha zor boşaltmak ne yazıkki . ama başaran arkadaşları gordukce umutlanıyor insan... sapkal89 |
Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. Hissettiklerim sana ayna tuttuysa ne mutlu bana sevgili Sedam!Zaman, içine doğru aktıkça insanın an geliyo ve bir yerde şiddetli bir şekilde anlıyosunki ;herşeyi yerli yerine bırakmak gerek.Geçmişini geçmişe teslim etmekle yitip gitmiyomuş bazı şeylerin kıymeti ve anlamı; zor da olsa öğrendim.Sıra sanada gelicek bigün kuşkusuz sevgili Sedam sung66.Süreç oldukça sancılı geçsede elbet bigün gün yüzü görüyor yeni umutlar... yrl78 Sevgilerimle... |
Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. Zaman en derin sürgündür.. Geçmişin yaşanmamışlıklarında keskinleşen.. Tenimde özleme benzer bir tad var.. Ruhumun fırtınaları öyle sessiz.. Yarının bilmeceli ağlarına takılı her isteğim.. Zaman en zalim sürgün.. Kendi acımasızlığımızla kendimizi sürdüğümüz.. Yitene yas mıdır bu eylemsizliğim; Asla elde edilemeyeceğe olan umutsuz bakış mı? Kendimden kaçışım yok! Zaman en soğuk sürgün Tenimdeki giderek büyüyen yangınlara. Oysa ben öyle değildim... Ninnilerle uyutmuştum özlediğimi bildiklerimi... Ah.. ama işte içimde uyanan anlamalar, Gidenin geri dönmeyeceği gerceğine korkulu bir dokunuş... Ah.. daha keskin bıçak var mıdır insan umuduna İnsanın kendini kandırışlarından daha derin bir günah var mı? Kendi yüreğimizdeki gölgeler Umudumuza dair ışığı körelten Zaman en büyük yok oluş Korkular sarınca arzuları Erteliyoruz... Kayboluyoruz… Yitiyoruz… |
Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. Gecenin keyifli sularında buluşmak ne hoş!Sevgilerimle sevgili Lerzan... |
Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. ~~Ağustos Kuşları*~~ Derin, saf, mavi bir gökyüzünde kara noktalardan oluşmuş kıpırtılı kara bir yumak helezonlar çizerek dönüyor. Onlara bakıyorum. Bir ucundan katılan kalabalık ve karışık siyah noktalarla büyüyen yumak diğer ucundan zarif ve düzenli bir ok gibi çıkarak maviliğin içlerine doğru uçuyor. Gidiyorlar. Onlara bakıyorum. Garip bir hüzünle bakıyorum onlara. Bir şeyin bittiğini söylüyorlar bana. Başka bir şeyin başlayacağını da. Onlar gittikten sonra bir zaman boş kalacak o saf mavilik. Bilmediği bir şeyi özler gibi bomboş bekleyecek. Ayrıldığımız sevdiklerimizle, buluşacağımız ve henüz kim olduklarını bilmediğimiz seveceklerimiz arasındaki o kederli, yalnız ve yalnızlığında gizli ümitlerle beklentiler taşıyan boşluk. Uzaklaşanları görüyoruz, anıları taze. Tanıyoruz gidenleri. O berrak mavilik bir zaman sonra yeni kuşlar bulacak, ışıkları değişecek, bulutları, yağmurları, sonbaharla şeffaflaşmış güneşleri olacak. Yaşanmış olanlardan kopmak zor. Yaşanacak olanları beklemek heyecanlı. İkisinin arasında, derin ve yalnız bir gökyüzü gibi hüzünlü bir boşluk var. İçinden geçilmesi en zor olan zaman. Kendi boşluğuyla daralmış o kederli ruh nasıl da gidenleri yakalamak, geçmişe tutunmak ister. Nasıl da hüzünle bakar gitme vakti gelenlere. Ne çok insan, böyle bir kederli boşlukta, geleceği beklemeye sabrı ve gücü yetmediğinden yanlış bir karar verip geçmişi yaşatmaya çalıştı. Halbuki kural ne kadar açık. Gitme vakti gelen gidecek. Boş bir gökyüzü gibi gelecek olanları bekleyeceksin. Kederle, hüzünle ve sabırla. Gitmenin bir mevsimi var. Gelecek olanları karşılamanın bir mevsimi. Bir mevsimi var boş bir gökyüzü gibi beklemenin. Gidenleri biliyoruz. Sesleri, fısıltıları, kokuları, gülüşleri ne kadar da tanıdık, ne kadar yakın. Bize değdikleri yerleri kopartacaklar giderken. Kopmanın sancısını duyacağız. Kuşlarını yitirmiş bir gökyüzü gibi kendi acısıyla yankılanacak içimiz. Bir zaman, sonsuza dek öyle bomboş kalacağından korkacak. Sonra tek tük yeni kuşlar gelecek. Sonra değişik ötüşleri olan dağınık sürüler. Bulutlar, yağmurlar, yeni ışıklar, şeffaflaşmış güneşler. Gelecek olanları tanımıyoruz. Yüzleri nasıl, sesleri nasıl, kokuları nasıl bilmiyoruz, üzülünce nasıl bakıyorlar, sevinince nasıl, bilmiyoruz. Yeni gülüşlere alışacağız. Yeni dokunuşlara. Sözcüklerin bir başka biçimde söylenebileceğini de göreceğiz. Şu anda hiç tanımadığımız bir beden birkaç ay sonra sıcak bir sokulganlıkla yanımıza uzandığında, bir yabancıdan bir sevgili yaratan bu tabiata şaşacağız. Giden kuşlara bakıyorum hüzünle. Süzülerek uzaklaşıyorlar. Gitmenin bir mevsimi var. Gelecek olanları karşılamanın bir mevsimi. Bir mevsimi var bomboş bir gökyüzü gibi beklemenin. Niceleri, bomboş bir gökyüzü gibi durmanın azabına dayanamadığından gidenleri yolundan döndürdü. Ölü kuşları oldu onların. Ölü kuşlarla doldu mavilikleri. Derin, saf, boş bir gökyüzü gibi kederle durun. Gelecekler. Yeni sesleri, yeni kokuları, yeni dokunuşlarıyla gelecekler. Sözcüklerin başka türlü söylenebileceğini de öğreneceksiniz. Her kederden bir ümide kapı açan bu tuhaf tabiata şaşacaksınız. Unutmayın, gitmenin bir mevsimi var. Gelecekleri beklemenin bir mevsimi. Bir mevsimi var bomboş bir gökyüzü gibi durmanın. Gelenler, sadece beklemesini bilenlere geliyor. Bekleyin... Gelecekler. Ahmet Altan* |
Ynt: Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. KARTALIN YEN IDEN DOĞUŞU! Kartal, kuş türleri içinde en uzun yaşayanıdır. 70 yıla kadar yaşayan kartallar vardır. Ancak bu yaşa ulaşmak için, 40 yaşlarındayken çok ciddi ve zor bir kararı vermek zorundadır. Kartalın yaşı 40'a dayandığında pençeleri sertleşir, esnekliğini yitirir ve bu nedenle de beslenmesini sağladığı avlarını kavrayıp tutamaz duruma gelir. Gagas ı uzar ve göğsüne doğru kıvrılır. Kanatları yaşlanır ve ağırlaşır. Tüyleri kartlaşır ve kalınlaşır. Artık kartalın uçması iyice zorlaşmıştır. Dolayısıyla kartalın burada iki seçimden birisini yapması gerekir. Ya ölümü seçecektir ya da yeniden doğuşun acılı ve zorlu sürecini göğüsleyecektir. Bu yeniden doğuş süreci 150 gün kadar sürecektir. Bu yönde karar verirse kartal bir dağın tepesine uçar ve orada bir kaya duvarda, artık uçmasına gerek olmayan bir yerde yuvasında kalır. Bu uygun yeri bulduktan sonra kartal gagasını sert bir şekilde kayaya vurmaya başlar. En sonunda kartal ın gagası yerinden sökülür ve düşer. Kartal bir süre yeni gagas ının çıkmasın ı bekler. Gagası çıkt ıktan sonra bu yeni gaga ile pençelerini yerinden söker çıkarır. Yeni pençeleri çıkınca kartal bu kez eski kartlaşmış tüylerini yolmaya başlar. 5 ay sonra kartal, kendisine 20 veya daha uzun süreli bir yaşam bağışlayan meşhur yeniden doğuş uçuşunu yapmaya hazır duruma gelir. Kendi yaşamımızda s ık sık bir yeniden doğuş süreci ya şamak zorunda kalırız. Zafer uçuşunu sürdürmek için, bize acı veren eski alışkanlıklarımızdan, geleneklerimizden ve anılarımızdan kurtulmak zorundadayı z. Ancak geçmişin gereksiz safrasından kurtulduğumuzda, deneyimlerimizin yeniden doğuşumuzun getireceği olağanüstü sonuçlardan tam olarak yararlanabiliriz. 'Geride kalanları unutmak ve önümüzde bizi bekleyenlere ula şmak için hedefime doğru ilerliyorum. ' |
Ynt: Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. Alıntı:
bu yazıyı okuyunca nıye böyleyiz ya....??? rt67 |
Ynt: Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. Alıntı:
|
Ynt: Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. Alıntı:
uzun yasadıklarını bılıyordum ama bunu daha yenı duydum gercekten cok ılgınç ama su ankı halımı karatalınkıne benzettım aslında bu sıteden faydalanmaya calısan herkes bence birer kartal.... ....... music45 .. dl67 |
Ynt: Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. herkesin bi yolu var, ben şöle yaptım.. beyin sandığımı açtım bi gün ortaya.. içini boşalttım ne var ne yoksaaa..öle çok şey biriktimişimki gerekli gereksiz... döktüm he rbirini, savurdum dört bi yana.. sonra yeniden yerleştirmeye başladım. en alta atmaya kıyamadığım anılarımdan beni mutsuz edenleri koydum.. derin izler bıraktıklarından hayatımda çıkaramadım. ama ulaşmamda güç olsun istedim. sonra bi üste yine atmaya kıyamadığım hatıralarımı koydum. seçtim ama içlerinden tek tek.. değerlileri aldım önce. sırayla doldurmaya başladım sandığımı önemine göre.. çocuğumu, ailemi, kendimi ve dostlarımı yerleştirdim.. en üste umutlarımı ,beklentileerimi koydum. çok doldurmadım sandığı çünki daha unuttuğum yeniden hatırlamak istediğim tekrar yaşamak istediğim duygularımı koyacağım yeri geldikçe. aşk gibi misal..:) kapağını özenle kapadım sandığımın..üstünede bi lavanta iliştirdim... sevgiyle kalın. ayşe. |
Ynt: Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. geçmiş geçmiştir ama gelip geçerken sana ne bıraktığı ve ne aldığını belli etmeden geçmiştir dusun |
hepinizin ağzına yüreğine ve yazan ellerine sağlık. aslında bizleri burda buluşturan şeyler yazdıklarınız.geçmişimiz bizi bırakmayan bırakmaya çalıştıkça tekrar hatırlanan yada benim hayatımda olduğu gibi başka kişi ve yerlerde özünde aynı olayları yaşayıp durmak...farketmeye başladığımdan beri 5 yıl geçti...ne zorlu bir yol bu ne zor değiştirmek..birini değiştiriyorsun bir başkası çıkıyor karşına..bazen nasıl yaptım bunları nasıl doldurdum bilinçaltımı bu olumsuzluklarla diyorum ...herşeye rağmen ben değişime karar verdim... ilk önce herkesi affettim (hala uğraşıyorum hatırladıkça) sonra korkularım anlatamam ne çok korkum varmış.ben korkusuz sanırdım oysa kendimi..ve ben artık hayata evet demek istiyorum.geçmişi bırakmadan yada şöyle söyleyeyim geçmişteki yaşananlar sonucu aldığımız kararları değiştirmedikten sonra bu mümkün değil oysa...anılar yaşananlar hep orda kalacak silinmeyecek sadece o olaylar karşısındaki hislerimiz değişecek,kararlarımız değişecek....ben yolun sonuna geldim. herkese değişim yolunda başarılar dilerim . sevgiler |
Cevap: Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. birçoğumuz gibi ben de bu konudan muzdaribim...geçmişle ilgili olan anılar ister iyi olsun ister kötü olsun farketmez, iyiyi de kötüyü de bırakamamak insana acı veriyor...mesela geçmişteki güzel günlerimizi düşünerek bugünümüzü zehir edebiliyoruz ve bugünlerin neden o günlere benzemediğinden yakınıyoruz.. (örneğin 30 lu yaşlarda olup lise yıllarının özlemini çekmek gibi) ve aynı şekilde geçmişimizdeki kötü dönemleri düşünerek de bugünü zehir ediyoruz.. kısacası geçmişin iyisi de kötüsü de bugünümüzü zehir ediyor...bunu kabul etmek lazım bi kere... ama şunu da unutmamak lazım...geçmişte yaşadıklarımız bugünkü bizi oluşturdu...en azından bu sebep bile geçmişe düşman gözüyle bakmamızı engeller...geçmişe düşman değil dost gözüyle bakalım ancak geçmişi sığınağımız olarak görmeyelim... geçmişin yükünden kurtulmak için aklıma şöyle bir fikir geldi ve sizinle de paylaşayım... mesela elimize bir kağıt kalem alıp geçmişimizde kızgınlık,kırgınlık, üzgünlük,kıskançlık...(başka aklınıza ne gelirse) kötü duygular hissettirmiş olan bütün kişilerin adlarını yazıp.... sonra o isimlerin karşısına niçin bu kişilere karşı bu hisleri hissettiğimizin ayrıntılı olarak nedenlerini yazmalı.... ve son aşama olarak da bize kötü duygular yaşatan bu şahısların isimlerini tek tek ele alarak onların haklı olabileceği nedenleri düşünerek bulmaya çalışıp yazmalı...(mutlaka ki onların da geçerli sebepleri vardır) belki o günün şartları onun öyle davranmasını gerektiriyordu...belki ne yaptığının farkına varabilecek bilince veya farkındalığa sahip değildi....vesaire vesaire.....biz bile çoğu zaman bazı şeylere "bugünkü aklım olsa bunu böyle yapmazdım" demiyormuyuz belki o kişi bugün karşınıza çıksa ve bugünkü aklı olsa size o kötü hisleri yaşamanıza neden olacak şeyleri yapmazdı... sonra haklı oldukları nedenleri gördükçe onları affetmemiz de kolaylaşır.. sonra da bütün yazılanlar bitince kağıdı istediğimiz şekilde imha ederiz...ister yırtarak ister yakarak....nasıl olursa artık... bu uygulamayı kendi kafamdan uydurdum ama faydalı olacağını sanıyorum...boş bir vaktimde deneyeceğim :) |
Cevap: Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. çok doğru da ya o geçmişle her gün farklı farklı yaşıyorsanız unutmanıza fırsat verilmiyorsa o zaman ne yapılacak. affediyorsun bağışlıyorsun tamam artık güvenmek istiyorum, unutmak istiyorum, yeni gün yeni şeyler getirsin ama yok olmuyor kişinin tek başına başarması mümkün değil. Eşini, sevgilini bırakırsın ailene, arkadaşına sınır koyarsın çocuğuna söz konusu olduğunda elin kolun bağlı kalıyor. atsan atılmaz satsan satılmaz misali. değiştiremediklerimize SABIR SABIR YA SABIR |
Cevap: Geçmiş valizini boşaltmak yeni yolculuklara hazırlıktır. Alıntı:
evet haklısın..geçmişte karşımıza çıkmış olan ancak bugün hayatımızda olmayan kişiler için affetmek daha kolay.. mesela insan ilkokuldaki belki de lisedeki ona kötü davranan okul arkadaşlarını affedebiliyor..çünkü şu an hayatımızda onların yeri yok ve tekrar görme ihtimalimiz de oldukça az... ama iş aile fertleri olunca gerçekten bu durum çok çok zor...hele de bugüne kadar tutumları değişmediyse ve aynen devam ediyorsa.. belki de artarak devam ediyorsa......seni çok iyi anlıyorum....benim de yanıbaşımda böyle bir örnek olarak babam var... geçmişte yaptıklarını affetsem bile geldi geçti desem bile...bugün hala benzer tutumları sergilediğini gördükçe insanın affetme ve sevme isteği azalıyor...tam sevicek gibi oluyorum...mesela bir süre iyi oluyoruz sonra hepsini yıkacak bir davranış sergiliyor hem de geçmiştekinin benzeri bir şekilde...ve o güne kadar biriktirdiğim sevme affetme çabam bir anda buhar olup gidiyor... ben bu konuda son çare olarak telkin listesine "koruma kalkanı" ekleyeceğim sanırım....dediğin gibi atsan atılmaz satsan satılmaz... bari kendimi koruyayım... |
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 10:45 AM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.