[DaybyDay]

Aynı problem bende de vardır :) Enerjimi emiyordu resmen, 30 günün 29 günü suratı asık, konuşmayı sevmez, çok sakin, çok durgun, çok yavaş, her konuya negatif yönlerinen bakan bir arkadaşım ve günün büyük çoğunluğu onunla birlikte geçiriyorum. İçine kapanıktı, örneğin bana kızsa da içinde yaşıyordu ve dile getirmiyordu. Odan ayrı vakitlerimde bile kafamda kurup kurup sinirleniyordum.

Hatta sonunda içimde ne var ne yoksa kustum ona. Yeter dedim yiyip bitiriyorsun enerjimi, insan iki kelime konuşmaz mı, vs vs... Çok da kırıcı olmamaya çalıştım ancak dobra dobra lafımı esirgemedim. Çok şaşırdı hiç beklemiyordu benden böyle bir tepki. İlk başta kabullenmedi söylediklerimi ama sonra haklı olabilirsin ben de düşüneceğim elimden geleni yapacağım dedi. Ve bu büyük tartışma bize çok şey kazandırdı. Hem artık ben ona karşı daha samimi davranmaya başladım çünkü herşey gün yüzüne çıkmıştı artık benim onun hakkındaki düşüncelerimi biliyordu, hem de kendisi benimle bazı duygularını paylaşmaya başladı. Böylece samimiyet arttı.

Sonra kendisi pek de birşey yapmadı ancak zaman içerisinde onun da enerjisi yükseldi, az biraz muhabbet etmeye başladı. Çünkü o arada ben de 'başkalarının düşüncelerini önemsememe, mükemmelliyetçiliğe son gibi telkinleri dinlemeye başladım. Tepkilerim yine net ama daha yumuşak, insanları olduğu gibi kabullenici yönde değişmeye başladı. Bunun da etkisi oldu bence.

Şimdi şakayla karışık zaman zaman 'ne asosyal insansın sen' 'az muhabbet et canımı sıkma benim' gibi şakayla karışık takılıyorum ona. Hem geçmişe gönderme yapıyorum hem de şuan sahip olduğumuz samimi ilişkiyi/değişimi görmesini sağlıyorum. Uzun zamandır da gül gibi geçiniyoruz, allah bozmasın :)