Uzun zamandır paylaşmak istediğim bir konuydu.. Benim kadar sizlerin bir kısmında da aynı sorunların olduğunu düşünüyorum. Bir kaç hafta öncesine kadar birisiyle tanıştım. Benim için bir yabancıydı. Ama kendinden bu kadar emin ve iddialı birisini daha hatırlamıyorum. Konuştuğum herkes muhabbettimden zevk alır demişti. Şaşırtıcı tarafı ise bunu gerçekten kanıtlamasıydı. Ben ona kendimden bahsediyorum. O da daha önce hiçkimseye bahsetmediği olayları bana anlatıyordu. Aramızda bir bağ oluşmuştu ve giderek daha da ısınıyordum arkadaşıma.


Erkeklik muhabbetinden gençlik anılarına kadar yaşadığı olaylar babasına kadar herşeyi anlattı. Bana ısınmıştı. Bende ona ısınmıştım herşeyi anlatıyordu ve birçok benzer olaylar yaşadığımızı gördük. Ben sorunlarımdan bahsettikte yaşadığım olayları bir başkasından dinlemek gerçekten hoşdu. Bana lisedeki kız arkadaşından bahsetti. Bu hikayeyi dinlerken gerçekten çok gülmüştüm. Gecenin bir yarısıydı. Lisede benim hikayeme benzer bir olay yaşamış onun için herşey yapmış. En akla gelmicek şekilde sevdiği kızla çıkmaya çalışmak için elinden geleni yapmış. Lise 1'in ilk dönemi böyle geçmiş hep onun peşinden koşmuş. Ama kız hiç yüz vermemiş. Neyse 2.ci dönem'de aklını başına toplayıp demiş olmuyor. Bende vazgeçtim dedi. Ben olsam asla yapamam çünkü haklı nedenlerim var dedim. Neyse okulların kapanmasına 1 ay kala bu kız gelip arkadaşımla konusuyor çok hata yaptım faln artık ayrı kalmayalım birlikte olalım diye işde 1 ay çıkıyor sonra okullar bitiyor. başarılı bir şekilde 9 zayıfını vererek 10. sınıfa geçiyor. Tabii bu durumu herkes şaşırmış hiç kimse beklemiyormuş böyle birşeyi. Sonra 10.cu sınıfın başalangıcında okulu bıraktı. Daha sonra babasından vazgeçti. Okulundan vazgeçti. Sevdiği kızdan vazgeçti. Sigarasından vazgeçti, Arkadaşlarından vazgeçti. vs.


Verdiği bütün örneklerden görmemi istediği buydu. Olaylar karşısında sorunlardan kaçmamamı istiyordu. Beni vazgeçmeye teşvik ediyordu adeta. Hak veriyordum aslında ne zaman bir olayla yada zorlukla karşılaşsam onunla konuştuğum zaman benim farkedemedğim ama onun farkettiği bir şey vardı. Ben olaylar karşısında zor bi durumla karşılaştığımda kaçtığımı göremiyordum Oysa o çok net bir şekilde görüyordu.


Sorunlardan sürekli kaçdığımı bana gösteren değerli arkadaşıma çok teşekkür ederim..

Evet geçmiş zamanda ve yakın zamanda hala yapmakda olduğum şey aslında sorunlardan kaçmak. Görmemi istiyordu. Kaçmanın kendime yararı olmayacağını, sorunun peşimi bırakmayacağını görmemi istiyordu. Beni vazgeçmeye teşvik ediyordu. Vazgeçmeye vazgeçmeye... Sürekli kaçıyordum sorunlardan çözüm bulduğumda bile erteliyordum sorunları, sorularımı, kendime vakit ayırmıyordum. Kendimi değersiz gibi hissediyordum. Bir yandan da değer görmeyi istiyordum..

Hala kafamda soru işaretleri var. Neyi nasıl yapacağımı bilemez bi durumdayım. Vazgeçmek bu kadar kolay mı nasıl vazgeçebilirim ? vs.

Sorunlardan kaçmayı değil artık kaçmaktan vazgeçmeyi seçiyorum.. Çünkü böylesi benim için çok daha iyi olucağını biliyorum. Sevgilim abim bana ikisi arasındaki farkı gösterdiği için ona çok teşekkür ederim. :)


İyi yada Kötü ne düşünüyorsunuz ?