[serpil22]

Kendini aşma, varlığın doğumla birlikte getirdiği özellik ve yetenekleri ile yaşarken elde ettiği olanak ve olasılıkların üzerinde bir aktiflik, ataklık ve hal göstermesidir. Kendini aşma dilde kolay yaşam ve fiiliyatta çok zor bir hadisedir.

Nitekim hangi seviyede olursa olsun az veya çok kendini aşma adına her varlıkta gelişme potansiyeli mevcuttur.

Ancak yaşam içinde insanın köklü ve kalıcı değişiklikler meydana getirecek kadar aşamalar yapabilmesi saygı ve hayranlık duyulacak bir husus olup her insanın kendini aşmasının da çizgi ve sınırları vardır.

Pek tabii ki olağan üstü şartların olduğu bu çizgi ve sınırlar zorlandığında, başta bilgi, daha sonra akıl, mantık ve şuur gibi teçhizatla donanmış olmak gerekmektedir.

Yoksa zor, çetin ve kahredici şartların insanda sigortaları attırması işten bile değildir. Onun için böylesine bir gelişmeyi varlık talep etmedikten, bilgi ve bilincine varmadıktan sonra aşama yapabilmek mümkün değildir.

Çünkü bir anda karmalardan ve birçok olumsuz kabuklardan kurtulmak sıradan insanda dengelerin bozulmasına neden olur.

Kendini aşma aynı zamanda çok uzun soluklu sevgi, sabır ve hoşgörü meselesidir.

Kendini aşan insan hidayet denilen gerçeğe ulaşmış, geçmiş yaşamlarının, çevresinin ve toplumunun olumsuz, yanlış ve gereksiz tortularından sıyrılmış olarak daha üstün bir yaşamı bilgi ve bilinciyle deneyimlemeye başlamış insan demektir.

Bir yaşam içinde ikinci hayat şartlarının deneyiminde bulunmak aynı zamanda biçilmiş ömrün üstüne bir imkân olarak daha fazla uzun ömür yaşamak demektir.

Onun için kendini aşarak aynı bedende ikinci hayatlarını yaşayan insanlar karma zincirlerini kırmış, tabuları yıkmış, yanlış ve eksik olanı atmış aydın insanlardır.