Ümidini Asla Yitirme
 

ANIMSAR MISIN DOĞDUĞUN ZAMANI? SEN AĞLARKEN HERKES SEVİNÇLE GÜLÜYORDU. ÖYLE BİR HAYAT YAŞA Kİ, HERKES AĞLASIN ÖLDÜĞÜNDE, SEN MUTLULUKTAN GÜLÜMSE... Herkesin hayatında en az bir kere, bazen hiç tanımadığı





bazen de çok iyi tanıdığı bir EL onun için dönüm noktası olmuştur.Bazen de o kurtarıcı el kendisi olmuştur bir başkası için.. Kimi için bu el bir söz olurken bazısı için de bir kitaptaki önsöz olmuştur..



Kimi,





Bir arkadaşının hatıra defterini doldururken karşılaştığı küçük bir şiirde...



Kimi,





Yatağında uzanırken kulağına gelen bir şarkıda rastlamıştır ona...



Kimi,





Karıştırırken eski bir derginin sayfalarını bir öyküde bulmuştur dirilişi.



Kimi, Bir takvim yaprağının üzerinde bulunan Günün sözü nde yakalamıştır onu.



Kimi,





Arkadaş hatırına gittiği bir filmin son sahnesinde...



Kimi de,





O insanla karşılaştıktan sonra yaşamının yönünü değiştirmiştir...



Ama her zaman bir insan bir kitap veya herhangi bir neden hep olmuştur, olacaktır...



Bir caminin avlusuna ölmek üzere terkedilen bir bebeğe uzanan EL onu bir yuvanın güvenliğine





teslim eden bir polis olabilir..





Annesinin kucağında, anlamsız ve umutsuz bakışlarını çevreye yönelten dumandan boğulmak üzere





olan çocuğa ve annesine uzanan EL bir itfaiyenin şefkatli eli olabilir...





Moralsiz, çöküntü içinde, rüzgar önünde savrulan bir yaprak gibi amaçsız bir şekilde dolaşan





öğrenciye uzanan EL bir öğretmenin güzel bir sözü, bakışı veya şefkatli bir şekilde dokunuşu olabilir...



İşte bu yüzden GÜNEŞİNİ SAKIN SÖNDÜRME, ÜMİDİNİ ASLA YİTİRME...







alıntı





__________________

_________________

Hayatta Ya Tozu Dumana Katarsın Ya Tozu Dumanı Yutarsın...