Herşey aslına rücu eder
 

"Büyük okyanus olmak istiyorsan; nefes alıp verirken, okyanusun içinde nefes alıp veriyormuşsun gibi hisset. “Vahdet Okyanusu” sana gelir, içine girer ve dışına çıkar. İçeri girer ve geri çıkar. İçeri çektiğin nefesle bir dalganın yükseldiğini hisset! Tüm okyanus içine giriyor, dalga oluyorsun; dışarı verdiğin nefesle de geri okyanusa dönüyorsun. Aldığın nefesle, okyanustan dalga yükseliyor ve verdiğin nefesle dalga okyanusa geri dönüyor, okyanus oluyorsun. Dalgasın ve okyanussun; önce bunu yaşa. Bu oluşta, bu iki oluş arasında hisset, farkında ol... Bu gelen ve giden arasında sen kimsin?

“El fakru fahri!”.Bu boşlukla dönüşeceksin; bu boşlukla Kâbe’nin içindesin. Tavafta salına salına dönüyorsun; bu ayrımsızlıkta kim kimin etrâfında dönüyor, fark et! İşte bu ayrılık, iki denizi ayrı gören hastalıklı, fitneci bakış ortadan kalksın da; biz okyanusun tekliğini seyre dalalım! Ey her şeyi gösteren! Sen, yücesin.

Bu fitne ateşi rûhaâit değil. Nefsin ayrılık görmesi ile cehennemdeki yangınların alevi, yerini nur aynasına bıraksın! Bu olsun ki; “Ehad” olan senin seyrinde, en “Bedî”hakîkatin olalım.

Gelin canlar bir olalım,

bu birlikte, “Sır”ra dalalım!

Hakk’kın bizi kendi ahlâkında eşsiz,

“Bedî” yarattığının bilincine varalım...

Yâ ilâhî! Ya ayrılanlar, ayrışanlar, kopanlar? Sen onlara da rahmet et, anlayış ver. Bu öyle bir çağ ki, herkes istese de istemese de anlayacak, görecek! Ancak görmemekte ısrar edip de göremeyenler seleksiyona uğrayacak. Bu noktaya çıkmayacak. Fitne ateşleri sönüyor, Emevîsaltanâtı, “Sırr-ı Âlî” ile aslını arıyor. Arayıp sormayanların, bulup da inkâr edenlerin, direnenlerin başına kıyametler kopuyor ve kopsun! Onlara da rahmet bu olsun. Her şey aslına rücu etsin.''

Kubilay Aktaş