Hastalık İyileşmeye Giden Yoldur
 

Hastalık İyileşmeye Giden Yoldur'dan alıntı (Thorwald Dethlefsen, Ruediger Dahlke)
Gölge insanın kendinde görmediği veya görmek istemediği ve bu yüzden bilincimizin dışında kalan, reddedilmiş tüm gerçekliklerin toplamıdır. Gölge, tanımadan ve haberimiz olmadan sahip olduğumuz bir olgu olduğundan, insan için en büyük tehlikeyi oluşturur. Gölge, tüm hedef ve çabalarımızın sonuçta tam tersine dönüşmesine neden olur. İnsan, tüm hastalıkların gerçek kaynağını kendisinde bulmaktan büyük bir korku duyar. Bu nedenle, gölgesinde oluşan tüm düşünceleri, dünyada yer alan ortak bir kötü düşüncesine yansıtarak bunlardan kaçınır....
Örneğin bir insan, belli bir prensibi kendinde reddettiği ve bastırdığı zaman, dış dünyada onunla tekrar tekrar karşılaşır, ve her seferinde daha büyük bir korkuyla onu reddeder ve bir daha kaçar....Bir prensibin reddedilmesi, kişinin bu prensibi kendisinin yaşamasını garantiler...

Çevre, sadece baktığımızda kendimizi ve özellikle de, gölgemizi bize gösteren bir ayna vazifesi görür.

Gölgemiz bizi hep korkutur. Buna şaşırmamalıyız, çünkü gölgemiz, bizim kendimizden en uzağa ittiğimiz,gerçeklerden oluşur.Gölgemiz, iyilik adına bu dünyadan kaldırılması gerektiğinden emin olduğumuz her şeyin toplamıdır. Oysa durum tam tersidir: gölgemiz, dünyamızın iyileşebilmesi için eksik olan her şeyi içerir.Gölgelerin bizi hasta etme nedeni, iyileşebilmek için onlara ihtiyaç duyduğumuz halde gölgeleri bilincimizden dışlamamızdır.

Gölge hasta eder, gölgeyle yüzleşmek iyileştirir. Bir hastalık belirtisi, maddesel planda kendini gösteren gölgemizdir.
Bedenimiz, ruhumuzun aynasıdır. Ama görüntünün bize ait olduğunu farketmezsek, ayna ne işe yarar?
Belirtilerde, ruhumuzda gizlemek ve yok etmek istediklerimizi, görünür biçimde yaşarız ve hastalık bizi dürüst hale getirir.
Belirti, bilincimizde eksik olanın, bedensel olarak yoğunlaşmasıdır. Hastalık belirtileri, bastırılan gerçekleri görünür kılarak, insanları dürüst hale getirir.

Farkındalık için iki kutba ihtiyaç duyarız.Zıtlıkları içimizde birleştirmek için, korkmadan, herşeyin içindeki kutupsallaşmayı görmemiz, bu tecrübeyle sürekli bilinçlenmemez ve varoluşumuzdaki çelişkiyi aşmamız lazımdır. Kötünün en büyük sırrı, aslında var olmamasıdır. Her kutuplaşmanın karşısında. Tanrı veya Işık dediğimiz Birlik vardır.
Karanlık aslında ışığa hizmet eder, ışığın taşıyıcısıdır

Bilinç, bir insanın, bilincinin ışığında kalan ve bu nedenle görebildiği özellik ve görüntülerin tamamıdr. Gölge ise, bilinç ışığının aydınlatmadığı, bu nedenle karanlıkta kalan ve bilinç dışı denilen alanın tümüdür...