Bir hikayem var. Bir hikayem bitmedi.
 

Merhabalar :)

Ben biraz katı bir çocukluk geçirdim.. Annem biraz fazla üzerimde baskı yapıyordu, babamdan rahatsız oluyordum yakın değildik.. Bilgisayar atari çocuğuydum asosyal durumda utangaç bir çocuktum. Beni sosyalleş diye diye insanlara yönlendirdiler ve ben artık onların kölesi oldum.. annemi kaybettim 15 yaşımda. babamla yakınız ama değiliz.. Yıllardır çok önemsedim insanları ve fikirlerini.. Beğenilme takdir edilme onaylanma ihtiyacı yaşıyorum hala.. mükemmelliyetçiyim.. özgüvenim yerinde değil.. hani başarı insanlar ve başarısız insanlar arasındaki farklar var ya paylaşılan, ordaki tüm olumsuz özelliklere sahip olduğumu gördükçe daha kötü hissediyorum.. kitaplar okuyorum duruyorum ama detaylar içinde kayboluyorum.. devamlı olmuyor, devamlılık yok.. Şu an askerden geldim ama hayat çok boş geliyor.. hiçbir yere sığamıyorum, yaptığım şeylerden hiç keyif alamıyorum tek yaptığım kusurlarımı çözmeye çalışmak ve bu bataklıkta boğuluyorum.. Yardım edin neye ihtiyacım var bilmiyorum nerden başlamalıyım hiçbir şey bilmiyorum ben.

Yardım edin!!

Cevap: Bir hikayem var. Bir hikayem bitmedi.
 

Hoş geldiniz.Değişimin birinci şartı her şeyin farkında olmaktır.

Biraz forumu karıştırınca yazdığın özelliklere benzer şeyler yaşamış bir çok insan göreceksin.Evrende yalnız değilsin anlayacağın.

Onaylanma isteği pek çok insanın içerisinde olan bir şeydir.Zengin , fakir , erkek , kadın olman fark etmez örnekleri çoğaltmak mümkün.Bu bir zaaf mıdır aslında değildir ama seni naif yapar.Kırılgan olursun , toplumda bu oran hiç de az değildir.Pek çok insan önemsemez gibi görünür ve maske takar.

Forumun genel kullanım rehberi kısmında telkinler hakkında detaylı bilgi alabilirsin.Mümin Okan'ın imzasında telkinler mevcut ayrıca farklı konularda da var

Cevap: Bir hikayem var. Bir hikayem bitmedi.
 

Bikaç şey dışında yazdıklarınla aynı şeyleri hissediyorum.Ben bu siteye üye olalı bayağ oldu.telkinler dinledim,pozitif yazılar okudum.Hep kendimi olumlu düşünürsem herşey istedigim gibi olur a inandirdim.Olmadi.Ya da ben olumlu düşünmeyi başaramadım.Yıllarca hep özgüvenim ya tavan yaptı ya da yerlerdeydim.Şimdi şöyle düşünüyorum.Keşke normal bi insan olsaydım hayat benim için daha kolay olurdu.Ama değilim ve başıma gelen olumsuz şeyleri yük olarak kabul ediyorum.çok sacma insanların önemsemedigi seyleri ben hayat meselesi yapıyorum.Aslında bizim anlamamız gereken hayat herşeyi dert edinmek için çok kısa.Ve belki de biz bazı şeyleri umursamazsak her şey yoluna gircek.
Profilini inceledikten sonra şunu da yazmak istedim.Yaş olarak yakıniz.Belki de yaşadığımiz şey gelecek kaygısi :/

Cevap: Bir hikayem var. Bir hikayem bitmedi.
 

Çocukluğumuzdan beri edindiğimiz bilinçaltı kayıtlarımız, eğer negatif olaylarla dolu ise, şuanda yaşamımız bundan farklı olmaz. Değişimi istemen çok güzel bir şey ama yazında gördüğüm şeylerden birisi; kötü bir çocukluk geçirdiğini üzerine basa basa anlatmışsın. Olaylara şöyle bir açıdan bakabilirsen daha iyi olur. Zaten bizde aşağı yukarı senin gibi kötü bir çocukluk geçirdik. Hatta senden bile daha kötü çocukluk geçiren, zor şartlarda büyüyen insanlar fazlasıyla var. Ve onlar bir şeyleri başarmışlarsa sende rahatlıkla başarabilirsin.

Öncelikle şimdiye kadar edindiğin şartlanmalardan kurtulmanı tavsiye edebilirm ve hayatimdegisti sitesinde yer alan sana uygun telkinlerle bilinçaltını yeniden programlamalısın. Daha başından yardım için yalvarıp yakaracaksan, tedaviyi dışarıda arıyorsun demektir ve asla sana iyi geleni senden daha iyi kimse bilemez. Fazla uzatmak istemiyorum, kısa keseceğim... Senden daha da kötü şartlarda olan kişilerin başarı hikayelerini okuyarak, kendine motivasyon oluştur. Her gün, her sabah benim de yaptığım; sahip olduğun her ne ise şükretmeye başla. Sağlığın, telefonun, soru sorabileceğin bir sitenin olması, giye bileceğin kıyafetlerinin olması gibii. ....

Hayatında başarılar dilerim inşallah yardımcı olabilmişimdir.