İnsanlıktan nasibini alamamak ne acı...
 

Aynı canlı ailesinin benzer özelliklerini taşırken, aynı anda insan adı altında milyon fark yaratan ayrıntı yığını bir oluşumda ,birbirimizle bir arada yaşama savaşı veriyorken, farklarımızın farkındalığını yakalayabildiğimiz ölçüde birbirimizi anlayabiliyoruz ancak.Hatta kendimizi anlayabildiğimiz ,tanımlayabildiğimiz kadar dahil olabiliyoruz insan odaklı yaşama.

Yaratıldığımız evren içerisinde kendi türümüz dışında her şeye yön verebilme yetisine sahipken ,bir kendimize yön veremeyişimizin garipsenen sorgusu içinde ,bu yetinin bir güç mü ,yoksa güçsüzlüğümüzün sınır noktası mı ? Olduğunu anlayamamak başka bir bir sorgulamanın eşiğine getiriyor bizi.

Garip şey İnsan olmak!

Hem kutlu hem yüce,hem aciz ,hem güçsüz… Bu tezatlıkları içimizde dengeleyemediğimiz sürece ,ne gerçek insan olabilmek mümkün ne de insanca yaşayabilmek .İnsana tahsisli bu küçücük evrende.

Ne garip şey insan doğup ,insan kalamamak!"

İnsanlıktan nasibini alamamak ne kadar acı...
Alıntı...