Ölüme yakın deneyimin biyokimyasal boyutu
 

Ölüme yakın deneyim (near death experience) bayağı ilginç bir olay. Bu forumda açılan astral seyahat başlığı ile ilgisi var ama benim bahsetmek istediğim şey biraz daha farklı.



Bu olayların ortak noktası kişinin bilinci açıkken ve ölmeye yakın bir zamanda, çok rahat ve huzurlu oluşu, güzel yerler görmesi, ve genellikle bunlara eşlik eden bir tünel imajı. Yine başka bir ortak nokta da, kişilerin tünelin öbür ucundaki parlak ışığa ulaşsaydım kesinlikle geri gelemeyecğimi biliyordum demeleri.



Buraya kadar anlatılanlar apaçık parapsikolojik olgu gibi duruyor. Yalnız yapılan bazı araştırmalarda, kişi ölüme yakınken, beyindeki bazı kimyasalların tamamen salındığı (emin değilim ama serotonin vs gibi bazı nörotransmitterler olabilir) ve eş zamanlı olarak gözden beyine sinyal ulaştıran nöronların da aynı şekilde uyarıldığı ve tünel imajının da bu sayede ortaya çıktığını öneriyor. Yani bu araştırmalara göre olayın ÖYD parapsikolojik ya da mistik bir deneyimden ziyade beyindeki büyük biyokimyasal değişimlerin sonucu.



Aşağıdaki linkte bu konu üstüne yapılan araştırmalardan derlenmiş bir çalışma var:



http://www.neurotransmitter.net/neardeath.html