Yazma kültürü
 

Yazı yazma ve bilgi paylaşımı kültürü olarak isimlendirebileceğimiz bu kavram, türk insanı için sadece zorunda kaldıkça veya gerektikçe yazmak olarak sınırlıdır. Oysa ki yazmak, medeniyetin ta kendisidir. Yazdıklarınız, yaşadıkalrınızı, tecrübelerinizi ölümsüz hale getirirken, paylaştığınızda da medeniyetin bilgi birikimine katkıda bulunmuş olursunuz.



Aydınlanma çağından sonra avrupalı bilim adamları başta olmak üzere, okuyup yazmayı bile nerdeyse her avrupalının yaptığı bir şey var, yazmak. Mesela bilimadamalrının birbirlerine yazdığı mektuplar, hem belge, hem de kanıt niteliğinde olmuştur çoğu zaman. Siz Osmanlı'nın son dönemlerinde, birbirileri ile mektuplaşan iki bilimadamını duydunuz mu hiç?



Yazma konusunda iyi örnekler de var. Mesela Atatürk, sadece çok okuyan birisi değildi. Aynı zamanda çok yazar ve notlar alırdı. Çanakkale Cephesi'ndeyken bile yazdığı notlardan oluşan bir çok defter mevcuttur. Yazdıklarını yıllar sonra derleyip, Nutuk olarak yayınladığını da biliyoruz. Nutuk'da, sadece yapılan edilenler anlatılmıyor, tarihlendiriliyor da. Yani tamamen günlüklere dayalı.



Bildiklerimizi yazmayıp, kendimize saklıyoruz. Medeniyetin ve bilgi birikiminin gelişine katkıda bulunmuyoruz. Belki de bir çok kişinin kendine has düşünceleri var, farklıları görebilecek yetenekleri var. Ama düşüncelerimizi kendimize saklıyoruz. Bu tamamen düşünce tembelliğidir. Üretmekten kaçarak, sadece tüketmeye yönelmektir.



Bütün bu sebeplerden dolayı, nüfusu 72 milyon olan ve büyük oranda genç nüfusa sahip olan bir ülke olmamıza, Türkçe gibi derin bir altyapısı olan bir dile sahip olmamıza ve 7000 yıllık bir kültür mirasımızı olmasına rağmen, internetteki Türkçe belge ve bilgilerin sayısı, benzerlerine oranla oldukça kısıtlı.



Lütfen tüketici olmayı bırakıp, üretici olmanın anlamını ve önemini keşfedelim.