Prey
 

Son zamanlarda oynadığım en iyi bilimkurgu-fps oyunlarından biri Prey. 2006 yapımı bu fps oyununu farklı kılan bir çok yenilik var.



Senaryo



Tommy isimli bir Cherokee yerlisi olarak oyuna başlıyoruz. Tommy eski bir Amerikan Ordusu askeri ve şu an tamirci olarak Oklohamada çalışıyor. Bir kasabanın barındayız. Barda bir kavga çıkıyor ve ardından bizi garip ışınlar alıp götürüyor. Uyandığımız bambaşka bir yerdeyiz.



İnsanlar, makineler tarafından tutsak edilmiş ve adeta bir üretim bandından geçiyorlar. Bazıları hemen yolun başında öldürülüveriyor. Oyunun ileryen aşamalarında anlıyoruz ki, dünyamızı istila eden bu uzaylı ırk, evrenin çeşitli yerlerinden yaşam formları alıp onların üzeridne çeşitli deneyler yapıyor. Bu deneyler de genelde vahşice oluyor ve ölümle sonuçlanıyor. Daha oyunun başında büyükbabanızı bu şekilde kaybediyorsunuz.



Ama sizin JenI kurtarmak gibi bir amaç var. Oyun boyunca bunun için uğraşıyorsunuz. Oyunun uzunluğu da tatmin edici düzeyde. Özellikle oyunun yarısına kadar oldukça tempolu ve hızlı bir şekilde ilerliyorsunuz ama daha sonra zorluk derecesi arttığı için oyun biraz daha uzuyor.



Oyunun sonunda Jen ile ilgili bir süpriz var. Bunun bir benzerini de Quake 4te yaşamıştık. Oyun bittikten ve yazılar geçtikten sonra bir video daha çıkıyor ve Preyin devam edeceğini söylüyor, yani devam oyunu gelecek.

Atmosfer



Oyunu özel yapan öğelerin yanı sıra, sizi o ortamın içinde hissettiren gerçekçi bir atmosferi var. Mekânlar son derece özgün tasarlanmış.Gerçekten de bilinmedik bir yerlerde dolaştığınızı hissediyorsunuz.



Oyunun müzikleri de atmosfere ve Cherokee yerlilerine uygun. Bu açıdan da oldukça özgün olduğu söylenebilir. Tommynin diyalogları oldukça net, anlaşılır ve komik. Bolca küfür ediyor. Onun bu doğal tavırları, sanki oyunun içinde sz varmışsınız hissi yaratıyor.



Oynanış zor değil. Ortam tamamen farklı olmasına rağmen kolayca adapte olabiliyorsunuz. Kafanızı çok fazla karıştıran labirentvari bir tasarımı yok. Oyunun zorluk derecesi ve düşman sayısı, oyunun yarısından itibaren artıyor ve oyunun sonlarına doğru zirveye çıkıyor. Özellikle çok sayıda düşman ile çarpıştığınız arenavari ortamlarda ölmeden o bölümü geçmeniz çok zor oluyor. Ama öldüğümüzde kolayca geri geliyor olmamızdan dolayı bunu çok dert etmeyebilirsiniz.



Oyunun bir de sinematik bir yapısı var. Aralarda devreye giren görüntüler ile hikayenin akışı destekleniyor.

Organik ortam



Bulunduğumuz yer hakkında baştan bilgi sahibi değiliz. Oyun içerisinfe ilerledikçe bilgi ediniyoruz, hatta gözlerimizle tanık oluyoruz olup bitenlere. İçinde bulunduğumuz ortam bir uzay gemisini andırıyor. Fakat anormal olan şey, metalik kullanımın yanında organik bir yapının da olması. Yani organik kapılar, organik borular ve organik duvarlar var. Adeta yaşayan bir şeyler, metallerle iç içe geçmiş gibi.



Bu organik kapılardan ve deliklerden bazılarını açabilmek için, organik bir yumurtayı o kapıya doğru iterek patlatmamız gerekebilir oyun içinde. Bu aklınızda bulunsun.

Yapay yerçekimi ve tavanda yürüme



İşte oyunu ilginç yapan özelliklerden en önemlisi bence bu. Bazı odalarda yerçekimini yapay olarak değiştiren cihazlar var. Bunun yanı sıra yerçekimini daha kısıtlı bir alanda, bir yol üzerinde etkili kılan bir mekanizma da mevcut. Bu şekilde, duvarda ve tavanda yürüyebiliyorsunuz. Siz yürürken size baş aşağı bakan bir düşman tarafından ateş altında tutulmak gerçekten ilginç oluyor.

Işınlanma kapıları



Oyunun neredeyse bir çok yerinde ışınlanma kapıları mevcut. Bunlar ile bir ortamdan diğerine geçiş yapabiliyorsunuz. Bu kapılar gereksiz yere kullanılmamışlar. Oldukça mantıklı yerlere götürüyor sizi. Arada bir aniden beliriveren kapılar da oluyor ve birden önünüze düşmanlar çıkıyor.

Düşmanlar, canavarlar



Düşmanlarınız arasında neler yok ki! Sizi o mekâna ışınlamış olan uzaylıladan garip yaratıklara, zombilerden hayaletlere kadar. Genellikle düşmanların sayısı mantıklı, onları öldürmek için de bir kamyon dolsusu ceohane boşaltmanız gerekmiyor.



Önemli bölümlerin sonunda da bölüm sonu canavarı diyebileceğimiz zorlu bir yaratık karşımıza çıkıyor. Bunlar da ölümsüz değiller, etkili taktiklerle kolayca ölebiliyorlar.

Silahlar



Silahlarımız yarı organik. Canlı yaratıkları bile bomba niyetine kullanabiliyoruz. Silahların hepsi, her düşmanı alt etmeyebiliyor. Ama en temel silahınız olan ışın tüfeği diyebileceğimiz lazer destekli tüfek, en zorlu düşmana bile hasar verebiliyor.



Cephane sistemi diğer oyunlardaki gibi rakamla gösterilmiyor. Grafik ile takip ediyorsunuz ne kadar cephanenizin kaldığını. Oyun içerisinde pek cephane sıkıntısı çekmiyorsunuz.



En temel silahınız olan lazer tüfeğinizin cephanesi bitmiyor denebilir. En son noktasına geldiğinde kendini şarj ediyor ve size bir kaç atımlık hak veriyor.

Ruh modu



Cherokee yerlisi olmanın avantajını kullanıyoruz. Bazı yerlerde bedenimizi terkedip ruhumuzla dolaşabiliyoruz. Bedenimizin geçemediği manyetik kapıalrdan geçmek için faydalı bir özellik. Bu moda girdiğinizde oyunun rengi değişiyor, müziği değişiyor. Dönüpte kendinize baktığınızda, vücudunuzun havada süzüldüğünü görüyorsunuz.



Ruh modunda ölümsüz değilsiniz ama avantajlısınız. Orada da ok silahı kullanıyorsunuz. Bu da belli bir enerji gerektiriyor. Normal canınız gibi ruh modu için de enerji topluyorsunuz ölülerden.



Ölünce ne oluyor peki? Kendimizi garip bir yerde buluyoruz, havada uçuşan kırmızı ve mavi yaratıkvari ruhlara ok atıyoruz. Bunlardan mavi olanlar ruh gücü, kırmızı olanlar ise normal canımıza ait eneji veriyor. Bunlardan bir kaçını vurup kuyudan aşağı düşüyoruz ve oyuna o noktadan geri dönüyoruz. Bu açıdan baktığımızda teorik olarak ölümsüz olduğumuz söylenebilir.