Arkadaşım Olur musunuz? Rumuz: Yolcu
 

Saatim saatime uymuyor, her an düşündüğüm bir konunun tam aksini bir süre sonra düşünebiliyorum, ama ikisinide yada üçünüde yada dördünüde yapmıyorum, bu ya geçmiş zamandan isteyipte yapamadıklarımdan kaynaklanıyor yada kendime güvenim olmayışından...Ama kendime olan bir güvensizliğim varsada bunu kabullenmiyorum, yazarken kabulleniyor muşum gibi bir imaja kapılmayın sakın....Çocukluğumdan beri kusursuzda yapmış olsam hiçbir zaman isteyerek yaptığım bir şey olduğunu hatırlamıyorum, ama bunu insanlara anlatamıyorum. Yani çok güzel olmuş olabilir her ne yaptıysam ama ben onu çok da isteyerek, severek yapmadım, yaparken karnıma ağrılar girdi, ama madem yapmaktayım öyleyse demekki yapmak zorundayım diye düşünüyorum, madem yapmak zorundayım o zaman hiç haz almadım halde hep bu düşünceyle hareket ettim madem yapmak zorundasın o zaman en iyisini yapacaksın şikayet etmeden yada ölümüne dahi olsa yapmayacaksın. Tiyatroyu çok seviyorum ama buna ne maddi nede manevi imkanım var ve bu imkansızlıklar yetmezmiş gibi bide düşünüyorum da herhalde elime böyle bir fırsat verilse geri teperim... Neden mi? Çünkü korkuyorum... Beni yetiştirmekte emeği geçmiş hiç kimseye haksızlık etmek istemem ama sanırım korkaklığımın nedeni de bir nevi onlar çünkü şimdiye kadar herkes bir şeyleri üzerime yığdı ve gitti ve ben sadece yapmak zorunda kaldım. Kimse yapabileceğime veya yapamıyacağıma dair bir şey söylemedi bana, yanımda olmadılar iyi veya kötü...



Kafamda %90 saçma sapan bir sürü düşünce... Her şeyle ilgili, herkesle ilgili ve ben artık hiç ama hiçbir şey düşünmek istemiyorum iyi yada kötü... Kendimi artık çok yorgun hissediyorum ve işin en iğrenç yanı hayat karşısında aslında hiç de yorgun olmadığımı bile bile kendimi yorulmuşum gibi hissetmek de canımı sıkıyor... Herşeye canım sıkkın, canım hiçbir şey yapmak istemiyor zaten tiyatro da hayalin ötesine geçemedi kaç yıldır oysa ben sadece en azından kendimi denemek isterdim bu konuda acaba yapabilir miyim yapamaz mıyım diye.. Çünkü yapalirdim herhalde deyip bulunduğum şartlara kızıp gene düşünüyor gene düşünüyor kzıyorum kendime, küsüyorum kendime, insanlara, masaya, sıraya her şeye ve herkese ve malesef bu düşüncelerimde de çok emin olmadığımı ve çok abarttığımı bile bile ve bide bunun için kızıyorum kendime... Kendime, insanlara, dünayaya kızmaktan, küsmekten nefret ediyorum ama bu duyguyu yaşamadığım andada keşke kızsam, küssem kaçıp gitsem diyorum, sonra gene gene gene...Yani hayatımdaki, düşüncelerimdeki herşey bir kısır döngü, bir labirent gibi bi türlü yolu, başı yada sonu bulamıyorum... neyse soru yok demiştim ama sormadan duramıyacağım...



Sanırım benim hiç arkadaşım yok arkadaşım olur musunuz?



Sevgili Yolcu



Bu sitede arkadaşın olmak ve sana yardımcı olmak isteyebilecek pek çok kişi bulabileceğin gibi, her zaman bana



\n



Bu mail adresi spam botlara karşı korumalıdır, görebilmek için Javascript açık olmalıdır





adresinden yazabilirsin. Seninle sohbet etmekten mutluluk duyarım.



Sevgiler

Çiğdem Alper

Kaynak: HamileBilgi