Can Yücel "Bilmelisin ki"
 

BİLMELİSİN Kİ...







Bilmelisin ki... Bilmelisin ki ...



Duvarda asılı diplomalar insanı insan yapmaya yetmez.







Bilmelisin ki ...



Aşk kelimesi ne kadar çok kullanılırsa,



anlam yükü o kadar azalır.







Bilmelisin ki ...



Karsındakini kırmamak ve inançlarını savunmak arasında



çizginin nereden geçtiğini bulmak zor.







Bilmelisin ki ...



Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez.



Gerçek aşkların da!







Bilmelisin ki ...



Tecübenin kaç yasgünü partisi yaşadığınızla ilgisi



yok,



ne tür deneyimler yaşadığınızla var.







Bilmelisin ki ...



Aile hep insanın yanında olmuyor.



Akrabanız olmayan insanlardan ilgi,sevgi ve güven



öğrenebiliyorsunuz.



Aile her zaman biyolojik değil







Bilmelisin ki ...



Ne kadar yakın olursa olsunlar en iyi arkadaşlar da



ara sıra üzebilir. Onları affetmek gerekir.







Bilmelisin ki ...



Bazen başkalarını affetmek yetmiyor.



Bazen insanın kendisini affedebilmesi gerekiyor.







Bilmelisin ki ...



Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın dünya sizin



için dönmesini durdurmuyor.







Bilmelisin ki ...



Şartlar ve olaylar, kim olduğumuzu etkilemiş olabilir.



Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz







Bilmelisin ki ...



İki kişi münakaşa ediyorsa, bu birbirlerini



sevmedikleri anlamına gelmez. Etmemeleri de sevdikleri



anlamına gelmez.







Bilmelisin ki ...



Her problem kendi içinde bir fırsat saklar.



Ve problem, fırsatın yanında cüce kalır.







Bilmelisin ki ...



sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar



sürüyor.











Can Yücel (1926 - 13 Ağustos 1999)





İstanbul'da doğdu. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Klasik Filoloji Bölümü'nde okudu, öğrenimine Cambridge Üniversitesi'nde devam etti. Bir süre BBC radyosunda çalıştı.





Şiir Kitapları:

Yazma (1950), Sevgi Duvarı (1973), Bir Siyasinin Şiirleri (1974), Canfeda (1986), Çok Bi Çocuk (1988), Kısa Devre (1990), Kuzgunun Yavrusu (1990).







``Yazma'dan başlayarak tüm şiirleri tarandığında Can Yücel'in şiirinin ironiden başka odakları olduğu görülecektir. Örneğin, yoğun bir duygusallık ve sevgi arayışı; ustalıkla doruğuna ulaşmış bir dil işçiliği, entellektüel düzeye varmış bir biçim arayışı; yanlışa, haksıza karşı, yerleşik düzenden öç alırcasına öfkeli ve bir o kadar da acılı bir direniş... En yakası açılmadık küfürlerden en acılı ağıtlara; en afili sokak ağızlarından en yoğun sevda ve sevgi şiirlerine; cin gibi zeka pırıltılarından en yalın, en sade söyleyişlere kadar her şeye yer verdiği şiiri, bir 'göreve adanmışlık' şiiridir O'nun. Baştan beri hep böyle olmuştur.'' (Mehmet H. Doğan, 1985)







Ahmet Necdet,



Modern Türk Şiiri



Yönelimler, Tanıklıklar, Örnekler



Broy Yayınevi, Ekim 1993.

Kaynak: HamileBilgi