Çoğul Gebeliklerde Prematüre Doğum
 

*Çoğul Gebeliklerde Prematüre Doğum

Araştırmalara göre çoğul gebeliklerde prematüre doğum riski yüksektir. Tüp bebek uygulaması sırasında gebelik ihtimalini yükseltmek amacıyla embriyo sayısını artırmak, beraberinde önemli sorunlar getirmektedir.

Çoğul gebelik, iki ve fazla fetusun geliştiği gebeliktir. Tüp bebek yöntemiyle nakledilen embriyo sayısı ne kadar çok olursa, rahime düşecek embriyo sayısı oranı da artacaktır. Yani ikiz, üçüz, dördüz, hatta daha fazla sayıda fetus aynı anda gelişmeye başlayacaktır.

Ülkemizde her yıl doğan yaklaşık 1,3 milyon bebekten, en az 130 bini düşük doğum ağırlıklı ve bu bebeklerin üçte ikisi prematüre doğum olmaktadır. Ancak günümüzde, Neonatoloji yani, yenidoğan bebek hastalıkları alanında 1970li yıllarda başlayan bilimsel ve teknolojik gelişmelerle çok küçük prematüre bebeklerin yaşatılmasının mümkün hale gelmektedir.

Yenidoğan bebeklerin yaşatılabilmesi için, bebeğin organlarının yeterince oluşması gereklidir. Amerikan Pediatri Akademisine göre, gebelik yaşları 23 haftanın veya doğum ağırlıkları 400 gramın altında olan bebeklerin doğumdan sonra yaşatılmaya çalışılmamasını önermektedir. Bu sınır bazı Avrupa ülkelerinde 500-600 gram dır. Bebek küçüldükçe sıklıkları ve şiddetleri artan beyin içi kanamalar ve beyin dokusundaki zedelenmeler sinirsel sakatlıkların başlıca nedenidir. Bu bebeklerde kandaki oksijen düzeyleri normal düzeylerde bile olsa göz diplerinde körlüğe kadar gidebilen değişiklikler olabilmekte; ağır işitme bozuklukları görülebilmektedir.

Son yıllarda tüp bebek gibi yardımcı üreme tekniklerinin fazla kullanılması nedeniyle, çoğul gebeliklerin erken doğum riskini artırmaktadır. Bu da ölüme ve yaşam boyu ağır sakatlıklara sahip olacak bebeklere neden olmaktadır.

Uzmanlara göre 37. haftadan önce doğan bebekler prematüre olarak kabul edilmektedir. Prematüre doğumlarda ilk haftalarda; beyin kanaması, solunum yetersizliği sindirim, beslenme, dolaşım, bağışıklık, kalpte sorunlar ve hayatı tehdit eden enfeksiyonlar görülebilmektedir. Uzun dönemde ise görme, işitme veya beyin hasarına bağlı zihinsel gelişim geriliği, hareket bozuklukları, spastisite nedeniyle yürüyememe, dikkat dağınıklığı görülebiliyor.