[bluemoon24]

Burcu Bozyiğit in Doğum Hikayesi

Bütün Annelere Merhaba...



Hamileliğim boyunca bu hikayeleri okuyarak vaktimi geçirdim. Kimi zaman ağladım, kimi zaman, vakit çabuk geçse de bebeğimi elime alsam dedim.



Eşimle 5 senelik bir flört sonunda 20 ağustos 2005 te evlendik. Hemen bebek istemedik. Ve istediğimiz de oldu. Ta ki evlenme yıldönümümüze kadar. İşte o gün bebeğimizin varlığını öğrendik. 4 haftalıktı. Küçücüktü. Bu yüzden hemen göremedik bebeğimizi. O gün de eşim de ben de çılgın gibiydik. Herkese haber verdik. Ailelerimiz çok sevindi. Bir de ilk torun olunca herkeste aynı heyecan vardı. Ben bir ağlıyor bir gülüyordum. Çok değişik bir şeymiş bu.



Hamileliğim çok rahat değildi. İlk aylarda hep midem bulandı ve sürekli uyuyordum. Bu yüzden işten ayrılmak zorunda kaldım. 3. ayın sonunda mide bulantılarım geçecek diye beklerken aksine buna mide yanmaları da eklendi. 9 ay boyunca midem hiç rahat değildi. Yanma ve bulantılarım hep oldu. Ama benim akıllı kızım annesine fazla kilo aldırmadı. Sadece 8 kilo aldım. Bu da hamileliğimin iyi tarafıydı.



4. ayda kızımız olacağını öğrendik. Artık hazırlıklara yavaş yavaş başlamıştık. Her şeyden almak istiyorduk. Yavaş yavaş kızımızın odası hazırlanıyordu. Artık sağlıklı bir şekilde kızımızı kucağımıza almak istiyorduk. Baştan beri hep normal doğum istedim. Doğum zamanını doktorumuz 22 Nisan olarak söylüyordu. Günler son aylarda çok zor geçti. Hep acaba bugün mü doğacak diye bekliyorduk. Ama yok bizim kız çıkmak istemiyordu. Yeri rahattı herhalde. 19 Nisandaki son kontrolümde doktorum kemik çatım dar olduğu için bebeğin gelemediğini ve sezaryen olması gerektiğini söyledi. Tarih belli olmuştu. 21 Nisanda doğum olacaktı. Bundan sonra çok başka duygular bizi sardı: Korku, heyecan, sevinç. 2 gün sonra bebeğimi kucağıma alacaktım. Nihayet vakit gelmişti. Sabah erkenden hastaneye gittik. Gerekli tahliller yapıldı. Ben o kadar doluydum ki biri dokunsa ağlayacaktım.



Tir tir titriyordum. Ameliyathaneye giderken ailelerimiz yanımdaydı. Hepsi beni öptü ve öyle yolladı. Ve nihayet 10.45 te bebeğim dünyaya gelmişti. Kendime geldiğimde öğle olmuştu ve annemler kızımı göstermeye çalışıyorlardı. Küçücüktü meleğim. O kadar güzeldi ki hemen iyi mi diye sordum. Allaha şükür sağlıklıydı. Artık 3 kişilik bir aileydik. Ece Nur'umuz hayatımızı şenlendirmek için yanımızdaydı artık. Bu çok güzel bir şeymiş. İnşallah herkes bu duyguyu yaşar. Şimdi kızım 4,5 aylık ve yavaş yavaş sorunlarımız bitiyor. Onun bir gülücüğü her şeyi unutturuyor bize.



Ece'm hoş geldin hayatımıza. İnşallah yüzün hep böyle güler Nur'um.







Kaynak: Bebek