Yıldız Karahisar ın Doğum Hikayesi
 

Yıldız Karahisar ın Doğum Hikayesi

Merhaba adım Yıldız, iki çocuk annesiyim. İlk bebeğimi normal doğum ile dünyaya getirdim. Doğumhaneden çıktığımda annem karşımda ağlıyordu. Anneme seni çok seviyorum bir daha seni hiç üzmeyeceğim; ne zormuş anne olmak dedim ve birlikte ağladık. Bir daha asla doğurmam ne zormuş demememin üzerinden tam 7 yıl geçmişti ki tatile gittiğimiz dönemdi hasta olacak gibi belim ağrıyordu. Hamile olmama ihtimal vermiyordum bile. Evimize döndük. Zahmet edip test yaptırmıyordum bile çünkü mümkün değildi. Bir hastalığım mı var acaba diye doktora gittim. Hamile olduğumu orda öğrendim çok mutluydum bir daha asla diyen ben ikinci kez anne oluyordum.







Sevincim kısa süre sonra korkuya dönüştü bu bebek nasıl doğacaktı. Doktorum bu kadar korkmanın doğumda bebeğe zarar verebileceğini, doğumu geciktirebileceğini söylüyordu ama ben vakit geldikçe daha çok korkuyordum. Sonunda epidural sezeryana karar verdik. Cuma sabah saat 9 da arabamıza bindik eşim rahatlamam için “bak 3 kişi gidiyoruz 4 kişi geleceğizâ€� diyordu, moral vermek için bana. Sonunda doktorumla buluştuk ve bana, “seni hazırlayacaklar ben de birazdan geleceğimâ€� dedi.







Hasta bakıcı beni ameliyathaneye götürdü kapılar açıldı içerde hummalı bir çalışma vardı kimsenin yüzü görünmüyordu gözleri hariç. Bir kişi koluma girdi konuşmaya başladı bir başkası sorular soruyordu diğeri tansiyonumu ölçüyordu çok korktum ve birden masadan inip ben gidiyorum dedim. Vazgeçtim normal doğum yapacağım, kapıyı açın karar benim, bebek benim, nasıl istersem öyle doğum yaparım dedim ama kapıyı açmıyorlardı bile. Psikolog geldi beni rahatlattı. Benimle konuşurken anestezi uzmanları şöyle olacak böyle olacak derken belimden iğneyi çoktan yapmışlardı bile. Bu defa yine vazgeçtim çünkü bilincim açıkken karnımı kesmelerini hissetme korkusu çıldırttı beni. Narkoz verin lütfen diye yalvardım hissetmek istemiyorum dedim. Bu arada canım müthiş tatlıdır. Bu yüzden bebek hep böyle dursa dediğim bile olurdu. Doktorum geldi bebeğine narkoz vermeyelim ama sen acı hissettiğin an söz seni bayıltacağım dedi. Benimle konuşurken kalın bir kumaşı kestiğini hissediyordum bile bana bayıltayım mı yoksa 1 dakika sonra bebeğinin kime benzemek istediğini görmek mi istersin dedi. Hayır. Onu görmek istiyorum diyordum zaten acı hissetmiyordum bile. İşte o müthiş an ağlama sesini duydum. Önce çığlık çığlığa ağlıyordu. Çocuk doktoru hazır bekliyordu zaten, onu çarşafa sardı ve bana doğru yaklaştırdı. Ellerim bağlı sarılamıyordum ama o hemen annesini öpmeye başlamıştı bile. Hoş geldin Zeynep seni ve ağabeyini çok seviyorum yavrularım benim.



Kaynak: Bebek