|
ALLAH VE SİSTEMİ DÜŞÜNCE GÜCÜ DÜŞÜNCENİN GÜCÜ’nü farkettiniz mi?… DUA’nın, düşünce gücünü değerlendirmek olduğunu gördünüz mü?… Beynimizdeki “düşünce fonksiyonunun” ne kadar farkındayız, onu ne derece tanıyoruz ve ne kadar doğru değerlendirebiliyoruz?… Düşünce, gücünü “İMAN”dan alır! Biliriz ki “dua”, ALLAH’ın istemesiyle vücuda gelir ve dolayısıyla icabet bulur, gerçekleşir… “Ve mâ teşa’une illâ enyeş’a Allah” = “Yoktur istemeniz, ancak Allah’tır isteyen”. Dileyenin hakikatte Allah olduğuna İMANIMIZDAN dolayı, duanın sonunda, “bu hakikate İMAN üzereyim ve dolayısıyla ortaya çıkan bu dileğin gerçekleşeceğine EMİN oldum” anlamına “ÂMİN” deriz… “ALLAH” ismiyle açıklanan hakikati bilen ve ALLAH’a İMAN üzere olanın, her duasına “ÂMİN” denmiştir… Bunun için ehlullahın duası makbûldür. Biliriz ki ALLAH, dua edenin, duasına icabet eder. Öte yandan, çok istediğimiz, arzuladığımız, aklımızdan çıkmayan birşeyin olmadığını; istemekten vazgeçtiğimizde, isteğimizi aradan çıkardığımızda ise kendiliğinden olduğunu sıkça tecrübe etmişizdir. Neden?… Şimdi bunu cevaplamaya çalışalım. “ALLAH” ötemizden Duamızı kabul veya red eden bir tanrı olmadığına göre, acaba bu ifadenin anlamı, “ALLAH ismiyle işaret edileni ve içinde yaşadığımız O’nun EVRENSEL SİSTEM’ini ne kadar iyi okuyup, anlayıp, bilip, değerlendirebilirsek… Özümüzde mevcut olan, her an, her şeyimizle bizim varedenimiz olan ALLAH’a ait güçleri, o kadar iyi bilme, anlama, hissetme ve değerlendirme imkânına sahip olabiliriz ve dolayısıyla bu hakikatimize olan imanımızın gereğini o nisbette yaşamda müşahade edebiliriz” şeklinde olabilir mi?… ALLAH’ın AHAD oluşu dolayısıyla, ALLAH’a iman etmiş olmak, “ayrılık diye birşeyin varolmadığına, varlığın hakikatte tek bir bütün olduğuna, dolayısıyla çokluk olarak görünen herşeyin, göremesek bile temelde birbiriyle ilintili bir halde tek ve bütün bir sisteme tabi olduğunu” kabul etmemizi gerektirmez mi? Bu durumda, Dua ederken veya birşeye ulaşmayı isterken, acaba bu “EVRENSEL BÜTÜNLÜK” gerçeğinin ne kadar farkındayız ve bu gerçeğe ne kadar inanç üzereyiz? Düşünce, yani DUA, gücünü İMAN’dan aldığına göre, kişi, diliyle istediğini değil, kalbiyle İMAN ettiğini, inandığını yaşar… Nitekim: “ALLAH kalplerinizde (bilinçlerinizde-düşüncenizde) olana bakar!” (Âyet) Şimdi bu düşünceler ışığında bakarsak: Dilinizde birşeye “ulaşmayı” istediğinizde, gerçekte, ¾ulaşmak istediğiniz için¾ bilincinizde o şeye “uzak olduğunuza” İNANDIĞINIZIN farkında mısınız?… Dilinizde bir şeyden “kurtulmayı” istediğinizde, düşüncenizde o şeye “bağımlı olduğunuza” inandığınızın… Dilinizde “yokluğu” istediğinizde, düşüncenizde “varlığınıza” inandığınızın… Dilinizde BİRLİĞİ istediğinizde, düşüncenizde AYRILIĞA inandığınızın… Farkında mısınız?… Oysa, uzak olduğunuza inandığınızda, bu inancınızın neticesi olarak, sadece uzaklığı, bağımlı olduğunuza inandığınızla bağımlılığı, vs. yaşamak durumundasınız! Dilinizdeki tekrarların değil, BİLİNCİNİZDEKİ İMANIN karşılığını yaşadığınızın ve yaşamakta olduğunuzun farkında mısınız?… İşte bu sebeple, ehlullah demiştir ki: “Nefsinle istediğin hiçbirşey olmaz, ama “ALLAH” ile istediğin herşey gerçekleşir, çünkü onda nefsinin dahli yoktur!” Yine bu esastan, “olmayacak duaya ÂMİN denmez” denmiştir… “ALLAH”, derin düşünebilmeyi, bildiğimizi sandığımız hakikati idrak etmeyi, o hakikate imanın gereğini yaşayabilmeyi ve yaşamımızın her anını, taklitle değil, düşünerek değerlendirmeyi nasip etsin… ÂMİN! Ahmed Bâki 13.08.2000 GİZ'li Gülşen |
Ynt: ALLAH VE SİSTEMİ sır kitabındaki inandığını yaşarsın söylemi kısmıyla burda anlatılanlar arasında bir irtibat alenen göze çarpıyor bundan sır diye bize sunulan olayın aslında kendi içimizde yıllardır barındırdığımız bir kavram olması düşünmeye şayan... |
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 05:43 AM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.