İslam anlayışı ve "kişisel gelişim"
 

islam anlayışı ve "Kişisel gelişim" Batıdan ithal ettiğimiz NLP, kişisel gelişim, kendini gerçekleştirme gibi kavramlar aslında islam anlayışında, islam'ın ilk yayıldığı yıllardan bu yana bir eğitim süreci olarak algılanmıştır. Böylece, kişisel gelişime yönelik eğitim veren ekoller ortaya çıkmıştır. Batının hümanist (insancıl) yaklaşımını, yani insanı merkeze alan, insana değer veren anlayışı bize yepyeni bir buluş gibi takdim edilmektedir.
Hâlbuki dinimizde insan eşrefi mahlûkattır: en şerefli yaratıktır. Allah (c.c) insanın yüce bir yaratık olduğunu ifade ederken onun ruhunu bizzat kendisinin verdiğini (Kur'an-ı Kerim 15/29, 32/9) haber vermiştir. Allah yeryüzünü döşek, gökyüzünü tavan (Kur'an-ı Kerim 2/22)yapmış, gökyüzü tavanını yıldızlarla süslemiş (Kur'an-ıKerim 67/5) ve insanın emrine vermiştir.
Bizde 'müslümanın elinden ve dilinden kimse zarar görmez (Buhari, iman 4-5)', 'bir insanı Öldüren bütün insanlığı yok etmiş suçu işler ( Kur'an-ı Kerim 5/32)', 'kasten öldürenin cezası ebedi azaptır.( Kur'an-ı Kerim2/178, 3/93). Bu anlayışın en canlı ve somut örneğini bizdört halife dönemi, Selçuklu, Osmanlı, Endülüs, Kudüs'te... v.b gördük.
Peki, 2004 Mart ve nisan aylarında Amerikalıların Ebu Garip hapishanesinde, ingilizlerin Basra'da Müslümanlara reva gördüğü işkenceler, yaklaşık 25 milyon Kızılderililerin yok edilmesi, Vietnam'da onbinlerce insanın katledilmesi, Japonya'da bir anda yüz binlerce insanın öldürülmesi... Ve bunlar gibi daha niceleri batının insana değer verme anlayışının 'tatbiki göstergesidir!!)'.
"Empati" de hakeza
Batılıların bize yepyeni bir kavram gibi sunduğu 'empati' de yine böyle... insan ilişkilerinde, kendini karşısındaki bireyin yerine koyma, onu anladığını muhatabına hissettirmek' olarak tanımlanan empati, bizde 'Sizden biriniz kendisi için istediğini, kardeşi için de istemedikçe hakiki mümin olamaz (Müslim, iman 45) ifadesiyle bir iman meselesi konumuna yükseltilmiştir. inancımıza göre biz, tüm insanlığın iyiliğini isteriz ve mümin olmayana yapılan iyiliğin de bize sevap kazandırdığını biliriz.
"Kendini tanımak" bizim şairimizdir
Aslında bu kişisel gelişim kavramı bizde tüm boyutlarıyla başlı başına bir eğitim süreci olarak karşımıza çıkıyor.'Men arefe nefsehu fekad arefe Rabbehu' (kim ki kendini bildi, Rabbini bildi) ifadesinde anlamını bulan bu yaklaşımla islam, Allah'a kavuşmayı ve onu tanımayı, kendini bilmeye ve eğitmeye bağlamıştır. islam'da 'nefis terbiyesi' kavramıyla açıklanan bu eğitim alanı kişisel gelişimin CnefÎB mertebelerinin) 7 aşamadan ibaret olduğunu açıklamaktadır:
1. Nefs-i Emmare
2. Nefs-i Levvame
3. Nefa-i Mülhime
4. Nefs-i Mutmainne
5. Nefs-i Radiye
6. Nefs-i Mardiyye
7. Nefs-i Safiye ..
Teker teker her bir nefis mertebesinin özellikleri ayrı bir konu baslığıdır. Bu noktadan bakıldığında batılıların nefis terbiyesinin yanından bile geçemediklerini görüyoruz.islam anlayışında iyi ahlak(ahlak-ı hamide) sahibi olmak ve buna özenmek esasıyla, batılıların uzaktan yakından ilgisi yoktur.
Kendini gerçekleştiren insan Çağdaş eğitimin kişilik hizmetleri boyutuyla, bireyin bütün kapasitelerini kendisi ve toplumu için en uygun düzeyde geliştirmesi (kendim gerçekleştirme) olarak açıklanan:
1. Yeterli bir kişiliğe, verimli ve gerçekçi bir 'ben' algılayışına sahip,
2. Kim olacağı konusunda tutarlı,
3. Kendi ve başkaları hakkında iyi düşüncelere sahip,
4. insan değerlerine saygılı, onlan benimseyici ve geliştirici,
5. Zamanı iyi kullanıp geçmişini sorgulayan ama geçmişten çok yaşadığı anı en verimli şekilde kullanan...
Kendini gerçekleştiren insanın bu Özelliklerinin tamamı dikkatle incelendiğinde, gerek Kur'an'da gerekse hadislerde adresini bulmaktadır.
Keşfe davet!
Bizde son yıllarda kişisel gelişimle ilgili yerli kitaplar yayınlansa da özellikle eğitim alanında hep batıdan tercüme yoluyla gelen kaynaklara başvuruyoruz. Niçin kendi kaynaklarımızı ve milli kültürümüzü yeniden keşfe çıkmıyoruz? Niçin bunlardan beslenmiyoruz? Niçin kendi medeniyetimiz dururken ve onda keşfedilmemiş güzellikler varken, hâlâ 'batılın' fikir kırıntılarıyla yaşam mücadelesi veriyoruz..
ALINTIDIR

Ynt: İslam anlayışı ve "kişisel gelişim"
 

insanlar islamın hala eski arab medeniyetiyle yürütüldüğünü düşünüp kndi dininin inceliklerine sırt çevirdkçe daha çok şeyden mahrum kalacaklar

Ynt: İslam anlayışı ve "kişisel gelişim"
 

her türlü cehalet ve vahşetin yapıldığı ve taştan kendi oydukları putlara tapıldığı bir devirde ve arap kabilelerinin birbirlerine düşman olduğu ve çıkar kavgalarının olduğu bir devirde İslam güneşinin doğmasıyla hepsi birbirlerine kardeş olmuşlar ve çok yüksek bir ahlak ile ahlaklanmışlardır,bunu hangi kişisel gelişim yöntemi başarabilirdi? Hangi medeniyet bu vahşi insanları böyle yüksek bir ahlak ile ahlaklandırabilirdi?
Arapların şu anki durumlarına bakıpta bunları İslama mal edemeyiz,İslam hiçbir devletin ve hiçbir milletin malı değildir,İslam Allah'ın bütün insanlığa gönderdiği bir Dindir,bütün dünya İslamdan uzaklaşsa bu yine doğruyu yanlış yapmaz,doğruluk yanlışlık sayıyla ölçülmez
Malesef şimdi bu değerlerimizden uzaklaştığımız ölçüde bu yüksek ahlaktan uzaklaştık,vakit geçmeden özümüze dönmeliyiz,cam ve şişe parçalarıyla oynamayı bırakıp,önümüzdeki elması görmeliyiz

Ynt: İslam anlayışı ve "kişisel gelişim"
 

Eskiden kardeşlik anlayışı vardı,insanlar arasında yardımlaşma,dayanışma ve güven vardı,bu İslamın getirdiği güzelliklerin kalpte yerleşmesindendi,fakat ne zamanki özümüzden uzaklaştık,bütün güzel değerlerimizi kaybettik,eskiden kapılar tahtadandı,şimdi ise çelikten,bu da yetmedi,çelik kapılara iki kilit vurmaya başladık,bu da yetmedi,alarm sistemleri kurmaya başladık,hırsızlık arttı,rüşvet,yalancılık,her türlü üçkağıtçılık,adam kayırmak...hepsi arttı,psikolojik sorunlar,ruhsal bunalımlar arttı,çünkü ahiret inancı zayıflayınca,yaş ilerledikçe ölüm korkusu artıyor,Samimi Müslümanlar ise ölümü bir yokluk değil,yeni bir hayatın başlangıcı ve gerçek dosta kavuşma olarak gördükleri için korkmak değil aksine ölümü seviyorlar.Bu insanlığı İslam güneşinden başka hiçbir kültür ve hiçbir kişisel gelişim methodu eski güzel ahlakına kavuşturamaz,içteki boşluğu dolduramaz,herkesin bireysel olarak kendini düşündüğü egoist bir toplum ortaya çıkar,İslamda ise "kendin için istediğinden fazlasını kardeşin için istemek" vardır,ama bu yapmacık değil gönülden yaşanır,Peygamberimiz zamanında Mekkedeki zulümden dolayı Medineye hicret eden Müslümanlara medineliler öyle bir kardeşlik örneği sergilemişlerdir ki mallarının yarısını onlara vermişlerdir,fakat Mekkeli Müslümanlarda bu malları bir borç olarak kabul etmiş ve geri ödemişlerdir,işte iki tarafta güzel bir kardeşlik örneği sergilemişlerdir,bunu hangi kültür insana verebilir?
İnsanı Dünyada kurtuluşa ulaştıracak tek inanç ve tek method İslam'dır,kişisel gelişimde İslamdadır,toplumsal gelişimde İslamdadır,İslam insanın bütününü kapsar,bütün yaşayışını kapsar,İslam bir yaşam biçimidir,Kuran ölülere okunan bir kitap değildir,Kuran okuyup hayatımıza tatbik etmek için gönderilmiş bir İlahi kitaptır

Ynt: İslam anlayışı ve "kişisel gelişim"
 

25889

Site Kuralları ile İlgili Hatırlatma
 

Dünyada ki hiç bir subliminal ile ilgili sitede bu tür bir ortam yoktur.Tamamına yakınında forum yoktur.Forum olan sitelerde ise sadece telkinler ve cd'ler hakkinda konusulmaktadir..
Bizim sitemizde ise cok daha güzel bir ortam var.Paylasimlar yapiliyor sohbetler oluyor insanlar birbirlerine destek oluyorlar...

Ancak bizimde bazı prensiplerimiz var. Sitenin girisinde üye olurken kurallarda belirtildiği üzere din ve siyaset konumuz dışıdır.Bu konular kisiye ozel olan konulardır.
Kisiden kisiye değişebilen ve gereksiz tartışmalara neden olabilecek bu tür konuların sitemizde açılmaması konusunda tüm üyelerimizden hassasiyet bekliyorum...

Ynt: Site Kuralları ile İlgili Hatırlatma
 

Yazdığım mesajda yanlış bir anlaşılmaya neden olduysam üzgünüm,amacım sitenin konusunu başka taraflara çekmek değildi,madem yanlış anlaşılıyor bundan sonra hiç mesaj yazmam...

Ynt: İslam anlayışı ve "kişisel gelişim"
 

"din"in kişiye özel mesele olamayacak kadar geniş ve kapsayıcı olduğuna inanıyorum, ve üzerinde yazılıp çizilebileceğine, içinde yüzdüğümüz denizi görmemeye çalışarak çakıl taşlarıya oynamaya benzer bu durum.